این نشریه می افزاید: به نظر می‌رسد تقریبا همه در این نکته اتفاق نظر دارند که آمریکا و چین وارد یک جنگ سرد جدید شده‌اند. این حرفی آسان و در عین حال گمراه‌کننده برای روابط دو کشور است که بطور فزاینده‌ای به سردی می‌گراید. اما آمریکا و چین درگیر جنگ سرد نیستند یا حداقل هنوز وارد جنگ سرد نشده‌اند. در حقیقت روابط دو کشور بسیار پیچیده‌تر است.
در این گزارش به قلم "کریستین لومیر" موسس شرکت مشاوره استراتژیک "آرسیپل" در لندن آمده است: این درحالی است که آمریکا با یک کشور دیگر یعنی ایران وارد جنگ سرد شده و معنای این حرف آن است که آمریکا باید برای مدتی طولانی‌تر از آنچه که می‌خواهد در خاورمیانه باقی بماند. این مساله نیز به نوبه خود بر موقعیت و آرایش جهانی نیروهای آمریکایی در سال‌های آینده تاثیر دارد و واکنش‌های آمریکا به تنش‌ها با چین را نیز تحت تاثیر قرار خواهد داد. رابطه چین – آمریکا به بیان ساده فاقد یکی از عناصر اصلی جنگ سرد است – جنگ واقعی. آمریکا و چین درگیر جنگ‌های نیابتی نیستند. (آمریکا و اتحاد شوروی جنگ نیابتی داشتند) . بعلاوه، هرچند که دستگاه‌های اطلاعاتی آمریکا و چین رقابت شدیدی دارند اما هیچکدام از آنها مرتکب آدم‌ربایی یا ترور علیه دیگری نشده‌اند (این قبیل حوادث هم قطعا بین آمریکا و شوروی روی داد.)
از لحاظ اقتصادی یکی از مباحث اصلی در واشنگتن این است که آمریکا تا چه میزانی باید خود را از چین جدا کند. اما حتی در حالی که محدودیت‌های بیشتری بر سرمایه‌گذاری چینی اعمال شده و در سه سال گذشته تحریم‌های هدفمند و تعرفه‌هایی علیه چین اعمال شده است، چین و آمریکا همچنان بزرگترین رابطه تجاری جهان را دارند که بیش از ۱۵ درصد از کل تجارت آمریکا را به خود اختصاص می‌دهد. در حقیقت امکان جدایی کامل آمریکا از چین که دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا بتازگی درخصوص آن هشدار داد، غیر قابل تصور است. در دوره جنگ سرد آمریکا – شوروی تجارت بین دو کشور به زحمت به بیش از ۱ درصد می‌رسید. از این حیث نیز رابطه اقتصادی آمریکا – ایران به یک وضعیت کلاسیک جنگ سرد نزدیکتر است. تجارت ایران و آمریکا صرفا حدود چند میلیون دلار در سال است و واشنگتن تحریم‌های اولیه و ثانویه‌ای علیه ایران اعمال کرده و با جلوگیری از فروش نفت ایران اقتصاد آن کشور را به خفگی رسانده است.
رابطه آمریکا – ایران تفاوت‌های زیادی با مدل جنگ سرد آمریکا و شوروی دارد اما از لحاظ سطح خشونت، کاربرد نیروهای نیابتی و فاصله اقتصادی این رابطه بسیار نزدیکتر به مثالی از جنگ سرد است (حداقل در سطح منطقه‌ای) تا رابطه فعلی بین چین و آمریکا.
برای واشنگتن این مساله موجب پیچیده شدن سیاست‌گذاری می‌شود بخصوص که الان اجماع دو حزبی در آمریکا در این خصوص وجود دارد که این کشور باید بیشتر بر چین و استقرار نیروهایش در منطقه پاسیفیک بجای خلیج فارس متمرکز باشد.
به هر روی آمریکا متعهد به دفاع از متحدانش در شرق آسیا و بازدارندگی در برابر تاکتیک‌های قهرآمیز چین است. اما همزمان آمریکا به تجارت با چین هم وابستگی دارد. حمایت از متحدان در خاورمیانه؛ کار کاهش نیروهای آمریکایی در این منطقه و تجدیدآرایش و بازآرایی نیروها به سمت شرق را به شدت دشوار می‌سازد.
ایران تا حد زیادی بر سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی جنگ طلبانه آمریکا سایه انداخته است. در حالی که واشنگتن قصد دارد در توازن استراتژیک خود به چین و منطقه پاسیفیک اولویت بدهد، رهانیدن آمریکا از خاورمیانه و خروج نیروهایش از کشورهای عربی خلیج فارس یکی از چالش‌های جاری آمریکا خواهد بود. چین بابت این مساله باید سپاسگزار ایران باشد.
