امیر جدیدی
روزنامه هم میهن
اینروزها کار شهرداران مناطق تهران دارد به جاهای باریک کشیده میشود. هرروز و هرروز در شبکههای اجتماعی شهرداری میبینیم که بهشکل جهادی به کف منطقه تحتحفاظت و نظارتاش میرود و مو از ماستِ زیر دستانش میکشد.
در فیلمهای منتشرشده ما با مدیران شهری روبهرو هستیم که کممانده با یکدست چمن بکارند و با دستدیگر کوچهها را آسفالت کنند. ناگفته نماند که حین بازدید چهارنفر را تشویق میکنند. پای حرف بزرگان محل مینشینند و در همین هاگیر و واگیر ۱۰پیمانکار را زیر اخیه میبرند. خلاصه آنکه؛ ته ویدئو شهردار مردمی و خستهنشو، له و لورده به مقر فرماندهی که همان شهرداری ناحیه باشد برمیگردد…
همه اینها بهکنار، شخص شهردار تهران، یکروز کمر ترافیک را میشکند. یکروز پنجهزار اتوبوس به ناوگان اضافه میکند. یکروز مشکل آب تهران را حل میکند و… خلاصه آنکه چنان خودش را سرشلوغ و همهچی بلد میداند که بیا و ببین. مشکل اما اینجاست که ما هم اهل همین شهریم و هرروز و هرروز معضلات و مشکلات را کف خیابان و در کوچهپسکوچههای شهر با پوست و استخوانمان لمس میکنیم.
به عکس نگاه کنید. این تصویر بیلبوردی است که روابط عمومی شهرداری منطقه یک، کنار یکی از مهمترین اتوبونهای شهر نصب کرده است. این بیلبورد و نوشتههای رویش، حقیقت و واقعیت شهرداریهایی است که در مقام حرف یکشبه بر همه مشکلات فائق میآیند.
این بیلبورد نماد مدیرانی است که از مدیریت فقط جلوی دوربین رفتن و حرفهای بیاساسزدن را یاد گرفتهاند. روی این بیلبورد نوشته شده: «شهروند گرامی، این پروژه که درحقیقت بازسازی سرویس بهداشتی بوستان امام علی (ع) است، پس از یکسال و با مشارکت شهروندان به سرانجام رسیده است.»
دقت کنید! شهرداری ناحیهیک منطقهیک شهرداری تهران، آنقدر دستاش خالی است که بابت بازسازی سرویس بهداشتی یک بوستان – که آنهم با مشارکت اهالی به سرانجام رسیده – عمل شاقاش را روی یکی از بیلبوردهای شهری، به اطلاع عموم رسانده است.
تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.
