محمدرضا شایع در یک برنامه تصویری در فیلیمو حاضر شد؛ گفتوگویی ساده، صریح و حتی گاهی در بخشهایی محتاط؛ اما همین حضور برایش تبدیل به آغاز موجی از حملهها شد، سوءتعبیرها و قضاوتهایی که کمتر ارتباطی با واقعیت حرفهای او داشت. از روز پنجشنبه که این برنامه منتشر شد، بخشی از فضای مجازی علیه او چرخید؛ نه بهخاطر توهین، نه بهخاطر یک موضع تند سیاسی، بلکه تنها به این دلیل که گفته بود: «دوست دارد در کشور خودش کار کند و مسیر رسمی را برای فعالیت حرفهای طی کند.» اگر این جمله را در هر شرایط عادی بخوانیم، چیزی جز یک خواسته طبیعی نیست. هنرمندی که سالها کار کرده، امروز میخواهد در چهارچوب رسمی فعالیت کند؛ نه اولین نفر است و نه آخرین. اما مشکل دقیقاً همینجاست؛ در بخشی از فضای مجازی، «ماندن» بهنوعی تبدیل به جرم شده؛ گویی هنرمندی که تصمیم میگیرد در کشور خودش ادامه دهد، به چیزی متهم است که هیچکس قادر به تعریف دقیق آن نیست.
در این میان انگار عدهای نفعشان در آن است که مدام بر طبل دوقطبی بکوبند؛ چه به اسم انقلابیگری، چه به نام روشنفکری./روزنامه فرهیختگان
