۱- روز شنبه آقای جوادییگانه، رئیس مرکز ارتباطات مردمی نهاد ریاستجمهوری نامه استعفای خود را که خطاب به سرپرست نهاد ریاست جمهوری نوشته بود، منتشر کرد. ایشان گزارش روزانه مرکز ارتباطات مردمی نهاد ریاستجمهوری را هم ضمیمه استعفای خویش کرده است، گزارشی که حاوی دغدغههای اعلام شده مردم در تماس با مرکز یاد شده است. فهرست تماسهای مردم با مرکز ارتباطات مردمی رئیسجمهور به وضوح نشان میدهد که میان دغدغههای مردم و آنچه برخی از دولتمردان بهعنوان دغدغه و خواست مردم یاد میکنند و به آن مشغولند، فاصله فراوانی وجود دارد. فاصلهای که گاه در حد و اندازه تناقض است. تیتر یک و گزارش کیهان امروز با عنوان «مردم درگیر مشکلات اقتصادی، مدیران دولتی سرگرم حاشیهسازی» به همین موضوع اختصاص دارد. نوشته پیشروی اشاره به نکتهای در همان سمت و سوی است.
۲- در فهرست دغدغههای مردمی که آقای جوادییگانه با مسئولیتشناسی و از سر صدق منتشر کردهاند، اعتراضاتی نظیر، افزایش قیمت برق، گرانیهای افسارگسیخته، مطالبات بازنشستگان، اعتراض به گسترش بیحجابی، بیتوجهی به مشکلات اقتصادی و معیشتی، انتقاد به دهکبندی برای دریافت یارانه، سقوط ارزش پول ملی، بیتوجهی به شرایط بازنشستگان و دهها نمونه دیگر از این دست دیده میشود.
۳- مقایسه دغدغهها و خواستههای مردم با آنچه برخی از مدیران و کارگزاران دولت در پوشش خواستههای مردم و مشکلات موجود بر زبان و قلم دارند، نشان میدهد که [دستکم] بخشی از مدیران و کارگزارانی که رئیسجمهور محترم برای گرهگشایی از مشکلات مردم به کار گرفتهاند، نه فقط با دغدغههای مردم بیگانهاند، بلکه انگار برای مقابله با مشکلات آنها کمر همت بستهاند! و شواهد موجود حکایت از آن دارد که همین خواستههای بیارتباط با مردم را به عنوان خواستهها و دغدغههای مردم به رئیسجمهور محترم گزارش کردهاند!
۴- اکنون از جناب پزشکیان که در سلامت و دغدغهای که برای خدمت به مردم دارند تردیدی نیست، این پرسش در میان است که آیا مدیران یادشده برای حضور در پستهایی که اشغال کردهاند، شایستگی دارند؟! به نظر نمیرسد که پاسخ این سؤال مثبت باشد(!). جناب پزشکیان، برادر عزیز و بزرگوار، مدیران یاد شده با جنابعالی همسو و همدغدغه نیستند. بایسته آن است و چاره دیگری نیست که برای رفع این مشکل دست به کاری کارستان بزنید.
۵- با پوزش از همه پزشکان عزیز و از جمله جناب دکتر پزشکیان، اشاره به سرودهای از مرحوم شمس الحکماء، میرزا علیخان لعلی تبریزی را [که او نیز پزشک بوده است] وصفالحال میدانیم؛ بخوانید!
ملکالموت رفت پیش خدا
گفت سبحان ربی الاعلی
یک طبیبی است در محله ما
من یکی قبض و او کند صد تا
یا بفرما که جان او گیرم
یا مرا شغل دیگری فرما
