مقایسه میانگین حقوق ماهانه خالص (پس از کسر مالیات بر درآمد) در ۶۹ شهر بزرگ جهان در سال ۲۰۲۵ حاکی از پیشتازی شهرهای سوئیسی است. ژنو با ۷۹۸۴ دلار و زوریخ با ۷۷۸۸ دلار در صدر جدول قرار گرفتهاند. سانفرانسیسکو با ۷۰۹۲ دلار بالاترین شهر آمریکایی این فهرست است، هرچند با کاهش ۱۰.۶ درصدی (۸۳۹ دلار) در پنج سال اخیر روبهرو بوده است.
به گزارش ایمنا، سایر شهرهای برتر شامل لوکزامبورگ (۶۱۵۶ دلار)، بوستون (۵۹۴۰ دلار)، شیکاگو (۵۲۰۳ دلار) و نیویورک (۵۱۲۸ دلار) میشوند. این مراکز اغلب میزبان صنایع پردرآمد همچون مالی، فناوری و خدمات حرفهای هستند که با بازار کار رقابتی و هزینههای بالای زندگی همراهاند و حقوق اسمی را به سطوح بالا میرسانند.
در مقابل، شهرهای نوظهور همچنان در انتهای جدول قرار دارند و شامل قاهره با تنها ۱۶۵ دلار، بوگوتا با ۳۷۵ دلار و ریو دو ژانیرو با ۴۳۹ دلار میشوند که نشاندهنده شکاف چشمگیر جهانی دستمزدها حتی در میان کلانشهرهای بزرگ است.
از ۶۹ شهر بررسیشده، تنها ۷ شهر کاهش حقوق داشتهاند، اما این افتها قابلتوجه بوده است. قاهره با منفی ۴۰.۱ درصد (بهدلیل سقوط ۶۶ درصدی ارزش پوند مصر مقابل دلار) بیشترین کاهش را ثبت کرده، توکیو با منفی ۱۳.۱ درصد (سقوط ۳۰ درصدی ین ژاپن) پس از آن است، نیویورک با منفی ۱۴.۹ درصد (از ۶۰۲۳ به ۵۱۲۸ دلار) و سانفرانسیسکو با منفی ۱۰.۶ درصد نیز کاهش چشمگیری نشان میدهند.
این روندها میتواند ناشی از نوسانات ارزی، تغییرات در ترکیب گزارشدهندگان جمعی یا تحولات پساکرونا همچون دورکاری گسترده، جابهجایی متخصصان و انتقال جبران خدمات به پاداش و سهام باشد.
در سوی مقابل، شهرهایی با رشد چشمگیر مشاهده میشوند که شامل ورشو با مثبت ۹۵.۳ درصد، استانبول با مثبت ۹۴.۵ درصد و بنگلور با مثبت ۸۰.۷ درصد است که اغلب از پایههای پایینتر ۲۰۲۰ آغاز شدهاند. در شهرهای پردرآمد اروپا، لوکزامبورگ با افزایش مطلق ۱۷۲۱ دلاری (از ۴۴۳۵ به ۶۱۵۶ دلار) و ژنو با ۱۶۰۸ دلار رشد (از ۶۳۷۶ به ۷۹۸۴ دلار) بیشترین پیشرفتها را داشتهاند.
این مقایسه طبق دادههای نومبئو (Numbeo از طریق دویچه بانک) بر پایه ورودیهای جمعی کاربران (crowdsourced) با کمتر از ۱۰ درصد جمعآوری دستی انجام گرفته و نتایج ممکن است تحتتأثیر گزارشدهندگان، زمانبندی و تغییرات سریع بازار کار قرار گیرد. تغییرات پنجساله از ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۵ بهصورت اسمی و بدون تعدیل تورم محاسبه شدهاند و تحت تأثیر نوسانات ارزی مقابل دلار آمریکا قرار دارند.
این الگوها تصویری از جهانی دوسرعته ترسیم میکنند؛ مراکز ثروتمند با حقوقهای روبهرشد مداوم و شهرهای در حال توسعه که بهرغم پیشرفتهای درصدی قابلتوجه، همچنان برای رسیدن به سطوح برتر فاصله زیادی دارند.
