تجربه نشان داده که در فوتبال ایران -مثل همر چیز دیگر- با همه جای دنیا فرق داریم و در مورد بازیکن و مربی خارجی هم مسیر برعکس طی میشود؛ یعنی به جای آنکه جوانان ایرانی از آنها یاد بگیرند و فوتبال ما حرفهای شود، این خارجیهای واردشده به ایران هستند که خیلی زود ایرانیزه شده و متاسفانه راههای از زیر کار در رفتن را میآموزند؛ از فرافکنی و آدرس غلط دادن تا هر چیزی که منفی باشد!
نگاه کنید به این استوری که دوکنز نازون مهاجم تازهوارد استقلال خطاب به هواداران نوشته: شما نسخه اصلی من رو ندیدید... من آمادهام جانم را برای شما فدا کنم... تا امروز تمرکزم روی رساندن تیم کشورم به جام جهانی بوده...
باز دم شما گرم که اعتراف کردی این مدت فقط از استقلال پول گرفتی و بازی نکردی! اما در نخستین برخورد با این جملات سوالاتی به ذهن هر مخاطب میرسد:
اول- از کجا معلوم بعد از این تمرکزت را برای استقلال بگذاری؟ چه تضمینی هست که تکرار نکنی؟
دوم: تا کی باید باز هم منتظر بمانیم؟ یعنی از همین بازی یا فصل بعد نسخه اصلی شما در دسترس خواهد بود؟ اصلا چرا باید مربی و هواداران باز به شما اعتماد کرده و امید ببندند؟
سوم: اهدای جان پیشکش، شما فقط قرار است گل بزنید! برای بازی فوتبال و گلزنی پول میگیری نه حرف زدن و وعده دادن! بهجای استوری و حرف زدن، در زمین خودت را نشان بده!
کاش مترجم نازون برایش ترجمه کند که ما ایرانیها مثلی داریم که میگوید دو صد گفته چون نیم کردار نیست جناب نازون!
