گروه دیپلماتیک – همشهری آنلاین: وقتی خبرنگاری کشته میشود، انتظار میرود رسانههایی که خود را مدافع آزادی مطبوعات میدانند، بیتفاوت نمانند. اما در سالی که بنا بر گزارش «گزارشگران بدون مرز»، بیشترین تعداد خبرنگاران به دست یک دولت کشته شدهاند، سکوت رسانههای جریان اصلی غرب پرسشبرانگیز است؛ بهویژه آنکه بخش بزرگی از این قربانیان فلسطینی بودهاند.
تارنمای میدل ایست آی با تکیه بر دادههای رسمی و نمونهای روشن از واکنش نیویورکتایمز، به بررسی استانداردهای دوگانه رسانهای در مواجهه با قتل خبرنگاران میپردازد؛ جایی که به نظر میرسد ملیت قربانی، تعیینکننده میزان همدلی و خشم رسانهای است.
آمارهای کلیدی (سازمان گزارشگران بدون مرز ۹ دسامبر ۲۰۲۵)
- تعداد کل خبرنگاران کشتهشده در جهان در 2025میلادی: 67 نفر
- سهم غزه: نزدیک به ۵۰درصد
- درصد خبرنگاران فلسطینی از کل قربانیان: ۴۳درصد
- عامل اصلی مرگ خبرنگاران فلسطینی: حملات هدفمند ارتش اسرائیل
- از اکتبر ۲۰۲۳ تاکنون حدود ۲۲۰ خبرنگار به دست نظامیان اشغالگر به شهادت رسیده است.
واکنش رسانههای بزرگ غربی
- پوشش حداقلی یا تقریباً صفر مرگبارترین سال ثبتشده خبرنگاران
- بیتوجهی به این واقعیت که اکثریت قربانیان فلسطینیاند
- فقدان سرمقالهها و کمپینهای رسانهای گسترده
نمونه موردی: نیویورکتایمز
واکنش فعال
- محکومیت دونالد ترامپ بهدلیل مماشات با محمد بنسلمان
- تمرکز بر قتل یک خبرنگار سعودی (جمال خاشقجی – ۲۰۱۸)
واکنش منفعل
- سکوت یا واکنش حداقلی به قتل دهها خبرنگار فلسطینی
- فقدان سرمقالههای مشابه درباره:
- شیرین ابوعاقله
- انس الشریف
- محمد قریقه
- ابراهیم ظاهر
- محمد نوفل
- و صدها خبرنگار فلسطینی دیگر
الگوی پوشش خبری نیویورکتایمز (بر اساس متن)
- وقتی خبرنگار فلسطینی کشته میشود:
- تحقیق در جریان است.
- اشتباه شده است.
- با حماس ارتباط داشته است.
- بازنشر روایت رسمی ارتش اسرائیل (هاسبارا)
- عدم پذیرش الگوی سیستماتیک
- عدم استفاده از واژههایی چون جنایت، مسئولیت مستقیم یا قتل هدفمند
پیامدهای استاندارد دوگانه رسانه های غربی
- فرسایش اعتبار اخلاقی رسانههای جریان اصلی
- عادیسازی قتل خبرنگاران فلسطینی
- حذف روایت فلسطینی از حافظه رسانهای جهان
- تشدید بیاعتمادی عمومی، بهویژه در میان مخاطبان جوان و غیرغربی
تارنمای میدل ایست آی نوشته: قتل خبرنگاران فلسطینی به دست ارتش رژیم صهیونیستی استثنا نیست بلکه یک الگوی رفتاری است. در این میان سکوت رسانههای بزرگ، بخشی از سازوکار تداوم خشونت است. در چنین شرایطی دفاع از آزادی مطبوعات، بدون برابری جانها هیچ اعتباری ندارد.
