به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از الجزیره، با گذشت حدود ۲ ماه از آتش بس در غزه، طبق توافق قرار بود روزانه ۶۰۰ کامیون حامل غذا، دارو، چادر، سوخت و سایر نیازهای اساسی وارد نوار غزه شود. آمار ارائه شده توسط مقامات رژیم صهیونیستی در ۲۶ نوامبر نشان داد که ۴۲۰۰ کامیون حامل مواد بشردوستانه از زمان آغاز آتشبس، هفتگی وارد غزه شدهاند که ۷۰ درصد از آنها حامل مواد غذایی بودهاند. بنا بر ادعای تل آویو بیش از ۱۶ هزار کامیون غذا از زمان آتشبس وارد غزه شده و بیش از ۳۷۰ هزار تُن غذا را در اختیار مردم غزه قرار داده است. آمار و ارقام نشان میدهند که رژیم صهیونیستی به کمتر از یک چهارم از تعهدات خود بر اساس توافق آتش بس امضا شده در غزه عمل کرده است.
الجزیره با اشاره به تردیدهای جدی در روش محاسبه کامیونهای حامل مواد غذایی مینویسد که تعداد زیادی از کامیونهای تجاری که اجازه ورود دارند، مواد غذایی با ارزش غذایی پایین مانند شکلات و بیسکویت، یا مواد غذایی گرانقیمت مانند مرغ منجمد با قیمت ۲۵ دلار برای هر کیلوگرم، یا یک سینی تخممرغ که به ۳۰ دلار میرسد، حمل میکنند.
سازمانهای بشردوستانه حتی از آمار رسمی ادعا شده نیز راضی نیستند. این آمار، در صورتی که درست ارائه شده باشد نیز طبق برنامه جهانی غذا، تنها نیمی از مقدار غذای مورد نیاز در غزه را تأمین میکند. نهادهای امدادی فلسطینی تخمین میزنند که تنها یک چهارم کمکها اجازه ورود پیدا میکنند.
از سوی دیگر تا زمان فعالیتهای گروههای هرج و مرج طلب وابسته به رژیم صهیونیستی در غزه، بخش کوچکی از همین مقدار از کمکها در نهایت به آوارگان، فقرا، مجروحان و گرسنگان میرسید، زیرا بسیاری از کمکها در «مثلث برمودا» ناپدید میشدند.
کمک عمدی صهیونیستها به باندهای غارت مواد غذایی
فاصله بین گذرگاه و اردوگاههای آوارگان که محل توزیع کمکهای انسانی است، روی نقشه بسیار کوتاه به نظر میرسد اما در واقع، این طولانیترین فاصلهای است که میتوان از نظر سیاسی و امنیتی تصور کرد. چرا که بسیاری از کامیونهایی که عبور میکنند، هرگز به خانوادههایی که به شدت به آنها نیاز دارند، نمیرسند.
ارتش رژیم صهیونیستی محدودیتهای شدیدی را بر مسیرهایی که کامیونها میتوانند طی کنند، اعمال میکند و اغلب آنها را مجبور میکند از مسیرهای پرخطر عبور کنند. برخی از جادهها بدون هماهنگی با خانوادههای بانفوذ یا کمیتههای محله قابل استفاده نیستند و برخی دیگر تحت کنترل گروههای مسلح هستند. به همین دلیل، سفری که بیش از چند کیلومتر نیست، به سفری خطرناک تبدیل میشود و بسیاری از کمکها در «مثلث برمودای غزه» ناپدید میشود.
به نوشته الجزیره، اخیراً زمزمهها در خصوص کمکهای مفقود شده در غزه افزایش یافته است، به ویژه پس از اینکه بخشی از این مواد غذایی در بازارهای محلی ظاهر شدند که هنوز برچسبهایی با عنوان «کمکهای بشردوستانه - غیرقابل فروش» داشتند.
عامل اصلی ناپدید شدن کمکها در غزه
این گزارش میافزاید که پس از دو سال نسلکشی روشمند در غزه، سیستم حکمرانی این منطقه فروپاشیده و نهادهای آن هدف حملات عمدی ارتش اسرائیل قرار گرفتهاند. بنا بر اعلام مکانیزم نظارت بر کمکهای سازمان ملل بین روزهای ۱۹ مه و ۲۹ نوامبر ۸۰۳۵ کامیون به مقاصد خود در غزه رسیدند و ۷۱۲۷ کامیون مورد غارت قرار گرفتند.
در چنین شرایطی سازمانهای بینالمللی قادر به تأمین امنیت محمولهها نیستند. آنها به علت خطرات موجود نمیتوانند کامیونها را همراهی کنند یا نظارت مستقیم بر روند تخلیه داشته باشند. آنها همچنین تعداد کارمند کافی برای حمایت از محمولهها در اختیار ندارند. نظامیان صهیونیست عامل اصلی غارت شدن محمولههای غذایی در غزه هستند. البته در این میان تاجرانی نیز هستند که به دنبال سود سریع میروند و برخی گروههای مسلح نیز به دنبال کسب منابع مالی هستند. در پس تمامی این جریانها رژیم صهیونیستی و متحدانش هستند که میخواهند از گرسنگی در غزه به عنوان سلاحی برای فشار سیاسی استفاده کنند.
کاهش توجه به غزه از زمان آتش بس
الجزیره در پایان تصریح میکند که مشکل اینجاست که توجه به غزه از زمان آتشبس کاهش یافته است. افکار عمومی جهان احساس آسودگی میکنند و تصور میکنند نسلکشی به پایان رسیده است، آنها در مورد ورود کمکهای انسانی برای مردم قحطی زده و جنگ زده غزه هیچ سوالی مطرح نمیکنند.
در محافل سیاسی و تصمیم سازی نیز غارت کمکها به عنوان یک امر طبیعی ناشی از درگیریهای داخلی تلقی میشود. اما واقعیت امر این طور نیست؛ بلکه این یک بحران ساختگی است که از سوی رژیم صهیونیستی به عنوان شکلی جدید از مجازات جمعی برای فلسطینیان استفاده میشود.
