به گزارش تسنیم، مسعود پزشکیان رئیس جمهور روز چهارشنبه 26 آذر 1404، در نشستی سهساعته با عنوان راهکارهای تحقق انسجام ملی و چگونگی عبور از چالشها، میزبان جمعی از دبیرانکل احزاب از جناحهای مختلف سیاسی بود.
نکته قابل توجه از این نشست بازتابهای رسانهای اخیر اصلاحطلبان درباره دیدار رئیسجمهور با احزاب سیاسی بود و مشخصاً تیتر روزنامههای اصلاحطلب در شماره امروز، نشان از تغییر محسوس در نوع مواجهه این جریان با دولت دارد. تغییری که بیش از آنکه نشانگر تداوم حمایت باشد، حاکی از ورود اصلاحطلبان به فاز مطالبهگری تند و فشار سیاسی سازمانیافته است.
مرور تیترها و طرح جلدهای برخی روزنامههای اصلاحطلب نشان میدهد این جریان پس از گذشت بیش از یکسال از آغازبهکار دولت، عملاً از موضع حمایت محتاطانه عبور کرده و در پی جهتدهی اجباری دولت به سمت مطالبات خاص هستند. در فضای جدید ساخته شده از سوی رادیکالهای جریان اصلاحات، دولت دیگر یک بازیگر مستقل یا میانهرو تصویر نمیشود بلکه دولتی است که باید به انتظارات اصلاحطلبان پاسخ دهد و در چارچوب گفتمانی آنها حرکت کند.
در این موج جدید انتقاد و یقهگیری از دولت، برخلاف گذشته که ادعای محدودیتهای ساختاری و موانع فرادولتی مطرح میشد، با خطاب مستقیم به شخص رئیسجمهور تلاش میکنند پزشکیان را از تصمیمش برای نشان دادن چهره اهل وفاق و همکاری از دولت چهارم دور کنند و به سمت مواضع تندتر سیاسی، اجتماعی و سیاست خارجی سوق دهند.
در شرایطی که دولت بیش از همه نیاز به کمک دارد و قوای دیگر کشور هم تلاش میکنند تا رئیس جمهور را برای بهبود اوضاع همراهی کنند، اصلاحطلبان بهجای کمک یا حتی نقد سازنده، بهدنبال ربایش دولت هستند.
ربودن دولت نه به معنای تصاحب رسمی قدرت آن بلکه به معنای تحمیل جهتگیری و سپس فاصلهگرفتن از مسئولیت پیامدهاست؛ در چنین شرایطی، دولت چهاردهم باید در کنار دغدغههای فراوان ملی و بینالمللی، دغدغه حفظ استقلال سیاسی و هویت خود را هم داشته باشد و به فشارهای حامیان سال گذشته خود پاسخ دهد.
تلاش برای مصادره دولت در وضعیتی است که آقای پزشکیان و تیم وی در بهبود وضعیت اقتصادی ناکام مانده و سرمایه اجتماعی دولت در حال ریزش است و اصلاحطلبان با تحمیل خواستههای خود و امتناع احتمالی رئیسجمهور، میخواهند ناکامیها را به حساب اینکه وی اصلاحطلب کامل نبود بنویسند تا در انتخابات بعدی مرزبندی آنها را پزشکیان شفاف و روشن باشد.
به عبارت دیگر، اصلاحطلبان با تشدید فشار رسانهای به خیال خودشان نوعی بازی بدون باخت طراحی کردهاند؛ بازیای که در آن یا دولت در مسیر خواستههای آنان حرکت میکند یا در صورت عدم تحقق مطالبات، هزینه سیاسی شکستها متوجه شخص رئیسجمهور خواهد بود.
حال آنکه تجربه انتخابات 1400 و همچنین سال 84 و 88 نشان داده که مردم حامیان یک رئیس جمهور را فراموش نمیکنند و بلاشک حساب عملکرد دولت پزشکیان بهپای اصلاحطلبان هم نوشته میشود لذا بهجای تکرار تجربه ناکام دولت خاتمی و تلاش برای رادیکالیزهکردن رئیسجمهور، سعی در بیان خواستههای معقول و مطالبات ملی داشته باشند تا در انتخابات بعدی لااقل بتوانند از عملکرد دولت متبوعشان حمایت کنند.
