به گفته پژوهشگران دانشگاه کرنل، فرقی نمیکند عضلاتتان چقدر قوی باشند؛ اگر تاندون آسیب دیده باشد، نمیتوانید ثبات و عملکرد لازم را داشته باشید.
تاندونها عضلات را به استخوانها وصل میکنند. وقتی بافت تاندون دچار التهاب، پارگی یا تخریب میشود، توانایی حرکت بدن با مشکل مواجه میشود. علائم شایع شامل درد یا خشکی، تورم و ضعف است.
گاهی یک حرکت ناگهانی و نامناسب باعث آسیب میشود، اما در بسیاری موارد، حرکات تکراری روزمره عامل اصلی هستند؛ مثل ساعتها تایپکردن که به درد دست میانجامد، یا تمرینهای پرشی تکراری که زانو را دچار مشکل میکند.
به گفته متخصصان، «شایعترین آسیب تاندون، آسیب ناشی از استفاده بیشازحد و فرسودگی است. این نوع آسیب لزوماً از ابتدا دردناک نیست و میتواند مدتها بیعلامت بماند.»
اما در همین دوره بیعلامت، آسیب جدی بهتدریج ایجاد میشود و در نهایت به تخریب تاندون میانجامد.
اولین و مهمترین اقدام، درمان زودهنگام است تا از بدتر شدن آسیب جلوگیری شود. پزشک ممکن است داروهای مسکن، یخ، استراحت و در برخی موارد فیزیوتراپی را توصیه کند.
پژوهشگران در حال بررسی این هستند که چه زمانی و چگونه ورزش میتواند به بهبود تاندون کمک کند.
برخی حیوانات میتوانند تاندون را بهطور کامل ترمیم کنند. اما در انسانها، تاندونها معمولاً جوشگاه (اسکار) میسازند و بهطور کامل بازسازی نمیشوند.
پژوهشگران در دانشگاه میشیگان در حال بررسی این هستند که آسیبهای مزمن چگونه ساختار تاندون را تغییر میدهند. تاندونها از سلولهایی به نام «تنوسیت» و رشتههایی از پروتئین کلاژن ساخته شدهاند که مانند فنر، باز و بسته میشوند و فشار حرکات بدن را جذب میکنند.
تا زمانی که علم به پاسخهای قطعی برسد، بهترین کار پیشگیری و رسیدگی بهموقع است. مؤسسه ملی سلامت آمریکا (NIH) توصیه میکند:
healthday
