به گزارش مشرق، با نزدیک شدن به جام جهانی ۲۰۲۶، تورنمنتی که برای نخستینبار بهصورت مشترک در سه کشور آمریکا، کانادا و مکزیک برگزار میشود، قرار بود فوتبال بار دیگر به زبان مشترک ملتها تبدیل شود. اما برای بسیاری از هواداران مکزیکی، این رویداد جهانی بیش از آنکه نوید جشن و هیجان باشد، با احساس طردشدگی، نگرانیهای سیاسی و فشارهای اقتصادی همراه شده است؛ شرایطی که به باور آنها، سیاستهای دولت دونالد ترامپ و گرانی افسارگسیخته بلیتها، لذت فوتبال را تحتالشعاع قرار داده است.
در حالی که جام جهانی ۲۰۲۶ برای نخستین بار بهصورت مشترک در سه کشور آمریکا، کانادا و مکزیک برگزار میشود، بخش قابل توجهی از هواداران فوتبال در مکزیک معتقدند سیاستهای دولت دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا، عملاً لذت این رویداد جهانی را از آنها گرفته است.
به گزارش گاردین، فضای حاکم بر میزبانی جام جهانی نهتنها رنگ همبستگی ندارد، بلکه تحت تأثیر رویکردهای خصمانه، محدودکننده و تبعیضآمیز دولت آمریکا، به تجربهای تلخ برای بسیاری از فوتبالدوستان مکزیکی تبدیل شده است.
«جاناتان زامورا» یکی از هواداران فوتبال در مکزیک، که کودکیاش با خاطرات جام جهانی ۱۹۸۶ در ورزشگاه آزتکا گره خورده، میگوید رؤیای تماشای دوباره جام جهانی در کشورش حالا به ناامیدی تبدیل شده است. او که ماههاست برای خرید بلیت تلاش کرده، موفق به تهیه حتی یک صندلی هم نشده و معتقد است جام جهانیای که قرار بود به مکزیک بازگردد، در عمل از دسترس مردم این کشور خارج شده است.
گاردین تأکید میکند که نارضایتی مکزیکیها فقط به مشکل بلیت محدود نمیشود. بازگشت ترامپ به قدرت و تشدید سیاستهای ضد مهاجرتی، اعمال تعرفهها و فشارهای سیاسی علیه دو همسایه آمریکا، فضایی از بیاعتمادی و طردشدگی ایجاد کرده است. بسیاری از هواداران مکزیکی احساس میکنند که در جام جهانیای که نام کشورشان بهعنوان میزبان روی آن است، عملاً به حاشیه رانده شدهاند؛ چرا که از ۱۰۴ مسابقه این تورنمنت، تنها ۱۳ بازی در مکزیک برگزار میشود و ۷۸ مسابقه به آمریکا اختصاص یافته است.
یکی دیگر از محورهای اصلی اعتراض، گرانی سرسامآور بلیتها است. قیمت بلیت دیدار افتتاحیه مکزیک در ورزشگاه آزتکا از حدود ۱۲۹۰ دلار آغاز میشود؛ رقمی که به نوشته گاردین، برای اکثریت مردم مکزیک غیرواقعی و دستنیافتنی است. این در حالی است که میانگین درآمد ماهانه یک نیروی کار حرفهای در مکزیک کمتر از ۵۰۰ دلار برآورد میشود و حتی گزینههای تشریفاتی با قیمتهایی نزدیک به ۱۰ هزار دلار عرضه شدهاند.
نویسندگان و تحلیلگران مکزیکی، از جمله «رودریگو مارکس تیزانو» معتقدند جام جهانی ۱۹۸۶ «بوی عرق و امید» میداد، اما جام جهانی ۲۰۲۶ پیش از آغاز، در صفهای مجازی، قرعهکشیهای مبهم و قیمتهای نجومی گم شده است. به باور آنها، سیاست، تجارت و نگاه امنیتی بر فوتبال سایه انداخته و توپی که روزی متعلق به مردم بود، حالا در اختیار صاحبان سرمایه قرار گرفته است.
گاردین در جمعبندی خود مینویسد که برای بسیاری از مکزیکیها، جام جهانی ۲۰۲۶ نه یک جشن فوتبالی، بلکه نمادی از فاصله گرفتن فوتبال از هواداران واقعی است؛ فاصلهای که با سیاستهای دولت ترامپ، فضای متشنج سیاسی و هزینههای غیرقابلتحمل، هر روز عمیقتر میشود. از نگاه این هواداران، فوتبال قرار بود پناهی برای فرار از سیاست باشد، اما حالا خود به یکی از قربانیان آن تبدیل شده است.
