ایالات متحده هرگز جنگنده لاکهید مارتین اف-۲۲ رپتور را به هیچ کشوری صادر نکرده است، حتی به متحدان نزدیک خود. این سیاست ناشی از ترکیبی از عوامل قانونی، راهبردی و فناوری است.
ممنوعیت قانونی
کنگره بهطور صریح صادرات اف-۲۲ را در قانون تخصیص بودجه وزارت دفاع سال مالی ۱۹۹۸ (معروف به اصلاحیه اوبی) ممنوع کرد. این قانون بیان میکند: «هیچکدام از بودجههای تخصیصیافته در این قانون نمیتواند برای تأیید یا صدور مجوز فروش جنگنده تاکتیکی پیشرفته اف-۲۲ به هیچ دولت خارجی استفاده شود.»
ایالات متحده به دنبال حفظ دسترسی انحصاری به قابلیتهای اف-۲۲ است تا برتری هوایی بیچونوچرا را در درگیریهای احتمالی با شدت بالا تضمین کند. اشتراکگذاری آن میتواند این برتری را کاهش دهد، بهویژه در حالی که رقبا جنگندههای نسل پنجم خود را توسعه میدهند (مانند جی-۲۰ چین یا سو-۵۷ روسیه). در عوض، ایالات متحده جنگنده اف-۳۵ لایتنینگ ۲ (یک جنگنده پنهانکار توانمند اما کمتر تخصصی که از ابتدا برای صادرات طراحی شده ) را به متحدان پیشنهاد میکند تا اف-۲۲ را به عنوان یک دارایی ملی منحصربهفرد حفظ کند.
