آرتین زهرابی؛ تیم ملی ایران در دومین بازی تدارکاتی به مصاف سنگال رفت؛ دیداری که پس از مسابقه با اروگوئه، شامل درس های فراوان برای کارلوس کی روش و شاگردانش بود.
تغییر آهنگِ نقدهای صورت گرفته درباره تیم ملی و قیاس این بازی با اروگوئه نشان می دهد آنچه مقابل سنگال اتفاق افتاد، مایه نگرانی شده است.
این دلواپسی ها بی دلیل نیست؛ چرا که تیم ملی در یک مسئله مهم مقابل ستاره های سنگال سرشار از مشکل بود: پدیده حفظ توپ و لو رفتن توپ در پاس سوم! در واقع همان اتفاقی که قرار است در دیدار با انگلیس در جام جهانی ۲۰۲۲ نیز تکرار شود و القصه که همین بازی، حتی می تواند سرنوشت ایران را در قطر تعیین کند.
همان طور که می دانید بازیکنانی در قامت سادیو مانه یا کالیدو کولیبالی که در بایرن مونیخ و چلسی توپ می زنند، منتظر نمی مانند که حریف از آنها توپ بگیرد. سنگال در حفظ توپ و گردش بازی در زمین، نقش اول را داشت و توپ را به سادگی به ملی پوشان ایران نمی داد.
از همان لحظه های نخست بازی نیز مشخص بود که سنگال با پرسنیگ، ماجرای بازیسازی را برای تیم ملی ایران از خط دروازه متوقف می کند. پاس به عقب و تکرار آن اما پدیده ای نبود که مورد دلخواه بازیکنان تیم ملی باشد؛ آنها مجبور به عقب نشینی و پاس به دروازه بان برای بازیسازی و دور شدن توپ از یک سوم دفاعی ما بودند.
دیدار تدارکاتی با سنگال، درس هایی به همراه داشت که می تواند در جام جهانی قطر، مایه عبرت و پند شوند. از این مسابقه، فارغ از نتیجه خوبی که برای تیم ملی ایران رقم خورد، بی تفاوت عبور نکنیم.
