در ادامه این مطلب آمده است: چرا کشور ما... باید تا این حد تحت انواع فشارها قرار بگیرد تا برنامه هستهای خود را بهشدت محدود کند و برای آنکه به سمت نظامیشدن منحرف نشود، تحت شدیدترین نظارتها و بازرسیها قرار بگیرد؟ پاسخ این پرسش کلیدی ازجمله در گرو دریافت جواب این سؤال است که آیا قصد ما استفاده از انرژی هستهای در چارچوب پیمان عدم اشاعه سلاحهای هستهای (ان.پی.تی) است یا آزمایش؟ اگر این دومی است که راه به جایی نمیبرد و به فرض هم که ببرد، ابتر میماند و اگر هم مراد اولی است که این همه مرارت و هزینه نمیطلبد.
در برابر خواندن چنین یادداشتهایی تنها باید افسوس خورد اما از یکجهت هم بد نیست و آن اینکه اینها در تاریخ میماند تا آیندگان بدانند گروهی به نام اصلاحطلب در موضوعات مهمی مانند انرژی هستهای چگونه مواضعی داشت.
چنانکه رهبر انقلاب نیز بارها تأکید کرده غربیها خیلی خوب میدانند که ایران به دنبال سلاح هستهای نیست و آنها تنها با این بهانه سعی در سکون و سکوت در مراکز هستهای ما دارند. با این اوصاف سؤال این است که چرا تا ایناندازه نسبت به آن حساس هستند؟
غربیها بهخوبی به اهمیت این دانش آگاه هستند و میدانند با این دانش ایران چه جهشی خواهد داشت. در نوشته روزنامه شرق به کشوری مانند پاکستان پرداخته شده است که این نشان از اوج بیاطلاعی نویسندگان این روزنامه است. اتفاقاً پاکستان دقیقاً نقطه مقابل ماست چراکه پاکستان در موضوع دانش هستهای تنها به دنبال سلاح هستهای بود و به چیز دیگری فکر نمیکرد. در اینسو ایران ازقضا به همه موارد صلحآمیز هستهای که موارد بسیار زیادی را شامل میشود فکر میکند و برای آنها برنامهریزی کرده و بنا به فتوای رهبر معظم انقلاب به دنبال سلاح کشتارجمعی نیست.
سادهلوحی اصلاحطلبان بهاندازهای است که تصور میکنند اگر همین فردا ما همه تأسیسات هستهای را تعطیل کنیم دشمنی و خصومت نظام سلطه نیز تمام میشود. دردآورترین نکته در این یادداشت این است که موبهمو مسائلی که در آن مطرح شده همان حرفهایی است که اروپا و آمریکا آرزو دارند! موضوع دیگر این است که در همین شماره شرق در مورد توسعه قلمفرسایی شده است و قابلتأمل اینکه در سرمقاله علیه یکی از پایههای محکم توسعه یعنی دانش هستهای موضعگیری شده است.
17302
