وی افزود: مشکل دیگر ما، شرایط سخت اقتصادی است. به هر حال من هم در این جامعه زندگی میکنم و از گرانی و کمبودها و محدودیتها اطلاع دارم. در همین مراسم امروز، از شادبودن و لذت بردن از کودکی میگفتم. از هر کدام از بچهها درباره آرزوها و اهدافشان پرسیدم. یک پسربچه حدودا هفت یا هشتساله گفت مهمترین موضوع برای من «اقتصاد» است. وقتی به او گفتم که هنوز فکر کردن به این مساله برای سن او زود است، با خنده به بستنی روی میزش اشاره کرد و جواب داد چرا زود است؟ وقتی فردا باید این بستنی را گرانتر از امروز بگیرم، اقتصاد و پولدار شدن حتما مهم است.
من واقعا جا خوردم؛ چرا باید یک بچه در این سن با این جدیت از اقتصاد بگوید؟ انگار داشتم با یک فرد بزرگسال یا آقایی که در بازار دغدغههای خاص خودش را دارد، صحبت میکردم. این خیلی عجیب و به نظر من وحشتناک است. این جمله حتما یک پشتوانه قبلی دارد و در خانواده درباره آن صحبت شده که اینگونه در جای دیگری بیرون میزند و منعکس میشود. فرضیایی درباره ضرورت حضور در چنین برنامههایی نیز گفت: من بارها گفتهام که اصلا نیازی به دیده شدن ندارم و نمیخواهم از خودم یک چهره قهرمان بسازم. من انتخابم را کردهام. «عموپورنگ» یک برند تجاری نیست و من به خودم و هیچکس دیگر اجازه نمیدهم که این اعتبار را در ذهن بچههای این سرزمین خراب کند. همیشه چه جلوی دوربین و چه پشت دوربین تلاش کردهام یک نام نیک از خودم در ذهن مردم ثبت کنم.
