همشهری آنلاین- گروه فرهنگی: ایام تعطیلات نوروزی در کنار برنامه‌های ویژه این ایام که بیشتر در دید و بازدید و مسافرت می‌گذرد، اوقات فراغتی را هم برای بسیاری فراهم می‌کند که یکی از گزینه‌های مناسب برای پر کردن بهینه این وقت‌های آزاد در تعطیلات نوروزی، مطالعه است. اولین کتاب پیشنهادی برای معالعه در این ایام، کتاب«نوروز آیین صلح و زندگی» نوشته سمیه کریمی، شامل مجموعه‌ای از مقالات تخصصی پیرامون جشن باستانی ایرانیان در هنگام نو شدن سال، یعنی جشن نوروز است. این کتاب با جستاری عمیق در بازتاب جشن نوروز در دوره‌های تاریخی گذشته ایران، درک جامع‌تری را از این رسم کهن به مخاطب ارائه می‌کند. مطالب این کتاب یادآوری می‌کند کهجشن نوروز از چنان ارزش فرهنگی بالایی برخوردار است که بعد از گذشت هزاران سال همچنان پابرجاست و از دل تحولات دینی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی متعدد مردم نیز، به سلامت عبور کرده و دستخوش تغییر عمده‌ای نشده است. در مقالات این کتاب، نوروز را در دوره‌های تاریخی مختلف، در نقاط جغرافیایی گوناگون و از منظر مفاهیم هنری و روانشناسی مورد بررسی قرار داده‌اند تا بر این استقرار و پابرجایی هزاران ساله، تأکید بیشتری داشته باشند. جشن‌ها و اعیاد باستانی زیادی در فرهنگ ایران وجود داشته‌اند که متأسفانه تنها تعداد اندکی از آن‌ها در آداب‌ورسوم مدرن امروزی جای گرفته‌اند. روح طبیعت‌دوست و صلح‌طلب ایرانیان، اغلب رویدادهای طبیعی و کیهانی را بهانه‌ای برای جشن گرفتن و نکو داشتن نعمات ایزد یکتا در نظر می‌گرفتند و نوروز نیز از این قاعده مستثنی نیست. با گردش ۳۶۵ روزه زمین به دور خورشید و فرا رسیدن فصل بهار که نوید زندگی دوباره در طبیعت است، ایرانیان بساط جشن نوروز را برپا می‌کنند تا دیدن دوباره بهار طبیعت را گرامی بدارند. با مطالعه کتاب نوروز آیین صلح و زندگی، بیشتر با این رسم فرهنگی اصیل آشنا خواهید شد. در بخشی از این کتاب می خوانیم: «آیین نوروز در دوره‌ی ساسانی با شکوه و عظمت خاصی برگزار می‌شد که از آن اطلاعات نسبتاً زیادی هم در متون پهلوی و هم در آثار دوره‌ی اسلامی در دست است. برای نمونه رساله‌ای به زبان پهلوی به نام ماه فروردین روز خرداد وجود دارد که در آن به روز خرداد در فروردین‌ماه پرداخته و توضیح داده است که این روز را نوروز خردادی یا نوروز خاصه می‌گفتند و بسیار گرامی می‌داشتند. اصطلاحات دیگری مثل نوروز بزرگ در ششمین روز فروردین، نوروز کوچک، خوان نوروزی، هفت صنف، جشن آبریزان و غیره بر اساس متون پهلوی و عربی اوایل اسلامی در این نوشتار بررسی شده‌اند. بابلیان قدیم و یزیدیان روز اول بهار را جشن می‌گرفتند و آن را جشن سال نو می‌گفتند. در بابل، این جشن را «زگموک» می‌گفتند و خدای بزرگ، «مردوک» را می‌ستودند. نقطه‌ی اشتراک دیگری که یزیدیان با بابلی‌ها در جشن سال نو دارند این است که در این روز، برای روان درگذشتگان، گوشت میان فقیران تقسیم می‌کنند و زنان سه روز مانده به پایان سال، بر سر گورها خوراک می‌برند.»
