برترین‌ها: در چنین روزی، آخرین بازی خانگی آرسنال در ورزشگاه تاریخی هایبوری برگزار شد. توپچی‌ها بعد از گذراندن ۹۳ سال در ورزشگاه هایبوری، نهایتاً در سال ۲۰۰۶ به ورزشگاه جدید خود یعنی امارات نقل مکان کردند؛ ورزشگاهی که ظرفیت آن ۶۰ هزار نفر است. آرسنال بعد از جدایی از هایبوری، نتوانست موفقیت های قبل را در ورزشگاه جدید خود یعنی امارات نیز تکرار کند.
آرسن ونگر در مورد ورزشگاه هایبوری می‌گوید: من از هایبوری نقل مکان کردم که بسیار شبیه به آنفیلد بود؛ جایی که روح در آن وجود داشت. ما ورزشگاه جدید ساختیم اما نتوانستیم در آنجا روح خود را پیدا کنیم. فکر می کنم که روح خود را در هایبوری جا گذاشتیم. ما قصد داشتیم که در همان جا یک ورزشگاه جدید بسازیم اما به دلایل امنیتی این امر امکان پذیر نبود. وقتی مردم از من می‌پرسند هایبوری برای من چه معنایی دارد، به راحتی جواب می‌دهم که این ورزشگاه زندگی من است. هایبوری جاییست که من بهترین احساسات، بهترین نتایج و بهترین حس و حال را برای سال‌ها تجربه کردم.
تیری آنری هم در مورد این ورزشگاه پر از خاطره می‌گوید: در هایبوری چیزی بود که نمی‌توان آن را توصیف کرد. وقتی وارد می‌شود، شما به سختی می‌توانید یک استادیوم بزرگ را مشاهده کنید و با خود فکر می‌کنید پس این ورزشگاه کجاست اما به یک باره بین دو ساختمان معمولی، ورزشگاه را پیدا می‌کنید.
استادیوم هایبوری از بین سال های 1913 الی 2006، استادیوم اختصاصی تیم فوتبال آرسنال بود، استادیومی که برزرگان زیادی را در خود دیده، بازیکنانِ افسانه ای چون تیری آنری، دنیس برکمپ، تونی آدامز و ده ها اسطوره دیگر...
این استادیوم که میدانی بود برای نبرد افسانه های توپچی، در سال 2006 میلادی به مجتمع مسکونی تبدیل و استادیوم اختصاصی تیم فوتبال آرسنال به استادیوم امارات تغییر یافت. استادیوم امارات در نزدیکی استادیوم هایبوری سابق ساخته شده است.
