به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، حکایت های کلیله و دمنه ، داستان های هزار و یک شب و حکایت ها و لطیفه های ملانصرالدین ، در سال گذشته، به ثبت ملی رسیدند.
خبری مهم در حوزه ثبت میراث ناملموس ایران که دارای اهمیت تاریخی و فرهنگی ویژه ای است.
میراث فرهنگی ناملموس، به تولیدات و فرایندهای فرهنگی گفته می شود که با گذشت زمان و از نسل های پیشین باقی مانده اند. این میراث می تواند آیین قاشق زنی در چهارشنبه سوری باشد یا نشستن دور سفره هفت سین .
در این میان چیزی که قطعا شما را شگفت زده می کند این است که حکایت های ملانصرالدین ، سال 1401، به ثبت جهانی رسیده است؛ اما هیچ رد و اثری از نام ایران نیست. به طور کلی، ملانصرالدین را شخصیتی داستانی و بذله‌گو در فرهنگ عامیانه ایرانی، افغانستانی، ترکیه‌ای، ازبکی، عربی، قفقازی، هندی، پاکستانی و بوسنی می دانند ولی جمهوری آذربایجان، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان، ترکیه، ترکمنستان و ازبکستان کشورهایی هستند که در هفدهمین کمیته بین‌دولت‌های میراث ناملموس یونسکو، روایت ملانصرالدین را ثبت جهانی کرده اند.
فارغ از همه این موارد، اولا مشخص نیست که چرا موضوع مهم ثبت ملی این میراث ارزنده رسانه ای نشده است، ثانیا بعد از ثبت ملی، وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی چه برنامه ای برای حفظ این میراث دارد؟
مینا، دانش آموز پایه سوم متوسطه است. او به خبرنگار رکنا می گوید که از داستان های هزار و یک شب و ملانصرالدین، اثری در کتاب درسی شان وجود نداشته است. او می افزاید: من تا به حال یک بار هم این کتاب ها را ورق نزده ام. اسمشان را شنیده ام ولی اینکه بخواهم داستان هایش را بخوانم هیچ وقت اتفاق نیفتاده است.
تعامل وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی با وزارت آموزش و پرورش به ویژه سازمان پژوهش و برنامه ریزی کتب درسی که مسئولیت تدوین و چاپ کتب درسی را دارد در هاله ای از ابهام است و توجه به میراث کهن ایرانی، توسط مسئولان خودمان، به دست خودمان، به فراموشی سپرده می شود.
