به گزارش گروه فرهنگ و هنر برنا؛ سالن گوشه نقد میزبان آیین اختتامیه سومین دوره جشنواره «صدای سکوت» بود. این مراسم (سی‌ام اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۲) با حضور علی رمضانی؛ سخنگو و قائم‌مقام سی‌وچهارمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران و مدیر عامل خانه کتاب و ادبیات ایران، مصطفی خرامان؛ نویسنده ادبیات کودک و نوجوان، کوکب طاهباز؛ پژوهشگر ارتباط تصویری برای معلولان نابینا و ناشنوا و عضو شورای کتاب کودک و زهره عارفی؛ مدرس داستان‌نویسی ناشنوایان و دبیر جشنواره «صدای سکوت» برگزار شد.
رمضانی، در آیین اختتامیه سومین دوره «جشنواره صدای سکوت» ضمن قدردانی از برگزارکنندگان این جشنواره گفت: آنچه نمایشگاه کتاب تهران در حال عرضه به مجموع مخاطبانش است، برای یکایک شما قابل استفاده‌تر خواهد بود.
در ادامه این مراسم عارفی در سخنان کوتاهی، به چاپ بیست داستان نوشته ناشنوایان در قالب کتاب «قصه‌های ما» پرداخت و گفت: کتاب «قصه‌های ما» برای کودکان و نوجوانان نوشته و چاپ شده است. نوش‌آفرین انصاری، رئیس شورای کتاب کودک، برای کتاب «قصه‌های ما» مقدمه نوشته است.
کوکب طاهباز، در ادامه مراسم اختتامیه «جشنواره صدای سکوت» گفت: ادبیات کودک برای ناشنوایان بسیار مهم است، زیرا ما باید به کودکان ناشنوا کمک کنیم که خیلی خوب از کتاب‌ها استفاده کنند. ناشنوایی از نظر من یک محدودیت است و مرزبندی ایجاد می‌کند. این مرزبندی بر روی کتابخوانی نوجوانان تاثیر می‌گذارد.
وی افزود: ناشنوایی دایره لغات انسان را کوچک نگه می‌دارد و نویسندگان ناشنوا باید این محدودیت و محدودیت‌های دیگری چون اختلال در درک و یادگیری ادبیات کلامی را برای خودشان کمرنگ کنند.
این عضو شورای کتاب کودک اضافه کرد: در زبان اشاره انتقال با یکسری ابزارها چون حالت چهره، دست و بازو انجام می‌گیرد اما در ادبیات کلامی اینطور نیست. ادبیات کلامی به معنای بازی کردن با ریتم کلمات است. استفاده از سمعک یکی دیگر از مسائلی است که ناشنوایان با آن سروکار دارند. کودکان ناشنوا نیاز به آموزش از راه منابع مکتوب مناسب دارند. ادبیات کلامی اجازه نمی‌دهد ناشنوایان آن‌چنان که باید و شاید از کتاب‌ها استفاده کنند.
این عضو شورای کتاب کودک افزود: ما در جامعه ناشنوای کارآمد می‌خواهیم. ناشنوای کارآمد، ناشنوایی است که بتواند بخواند و بنویسد. برای جبران محدودیت‌هایی که ناشنوایی برایمان ایجاد می‌کند، حتما باید کتاب بخوانیم.
طاهباز ادامه داد: کتاب یک نیاز بسیار اساسی است، اما مهم‌تر از آن به تسهیلگر نیاز داریم. یک تسهیلگر، مشکلات کتاب‌های عادی را رفع می‌کند و کاری می‌کند که نوجوانان ناشنوا بتوانند به آسانی کتاب بخوانند. بعضی افراد معتقدند مناسب‌سازی کتاب‌ها برای ناشنوایان کار درستی نیست؛ در صورتی که مناسب‌سازی کتاب‌ها موتور محرک ترویج کتابخوانی است.
این کارشناس ارتباطات تصویری گفت: ما باید به زبان مادری ناشنوایان که زبان اشاره است، احترام بگذاریم. این احترام در چند سال اخیر در وزارت آموزش و پرورش ایران مطرح شده و در مرکز توجه قرار داده شده است. هم‌اکنون آقای محمدرضا یوسفی بازنویسی بعضی داستان‌های شاهنامه برای ناشنوایان را تقبل کرده است تا تعداد محدودی را در اختیار ناشنوایان قرار دهد.
طاهباز به نویسندگان توصیه کرد که زبان اشاره را برای مخاطبان شنوا و ناشنوایشان به رسمیت بشناسند و برای مقاطع سنی که داستان می‌نویسند، یک نسخه هم برای ناشنوایان بنویسند.
خرامان، نویسنده و داور «سومین جشنواره صدای سکوت» خطاب به ناشنوایان گفت: کتاب بخوانید و منتظر نباشید که کتاب‌ها برای شما بازنویسی و مناسب‌سازی شوند، زیرا کسی برای ناشنوایان کتاب تولید نمی‌کند؛ اگرچه نوشتن کتاب برای ناشنوایان، کار جذابی است اما در شرایط فعلی کشور ما دشوار است.
این نویسنده در پایان با اشاره به اینکه کسانی باسواد هستند که کتاب‌های غیردرسی بخوانند، گفت: به جای آنکه داستان‌های شاهنامه محمدرضا یوسفی را بخوانید، شاهنامه فردوسی و کتاب‌های سعدی را بخوانید. ما هم‌اکنون به زبان سعدی حرف می‌زنیم.
برگزارکنندگان سومین دوره «جشنواره صدای سکوت» در پایان آیین اختتامیه این جشنواره علاوه بر تقدیر از برگزیدگان جشنواره مذکور از کتاب «قصه‌های ما» رونمایی کردند.
برگزیدگان و تقدیرشوندگان سومین دوره «جشنواره صدای سکوت» زهرا افراسیابی از همدان، زهره پوربابکان، زهرا عباس‌زاده از مشهد، نرگس بیات از کرج، شیرمحمد آشوری، سمیرا رحیمی از کرمانشاه، فائزه عزیزی و محمد طه‌کردی هستند.
سی‌وچهارمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران که از ۲۰ اردیبهشت در مصلی امام خمینی (ره) و همزمان به صورت مجازی در ketab.ir آغاز شد، امروز به‌کار خود پایان می‌دهد.
انتهای پیام/
