کن لوچ، فیلمساز مطرح انگلیسی، پیش از پانزدهمین حضورش در جشنواره کن با فیلم «بلوط پیر» در گفت‌وگو با هالیوود ریپورتر، اذعان کرده بود که واقعا، ساخت دوباره یک فیلم بلند برایش دشوار خواهد بود و گفت: «ساخت فیلم‌ها چند سال طول می‌کشد و من تقریبا ۹۰ ساله خواهم شد. در این سن قابلیت‌های شما رو به کاهش است. حافظه کوتاه‌مدت شما از بین می‌رود و بینایی من در حال حاضر بسیار مزخرف است، بنابراین بسیار مشکل است.» البته لوچ پیش از این نیز چند بار اعلام بازنشستگی کرده بود. وقتی در سال
۲۰۱۴ فیلم «جیمی هال» را به مسابقه کن آورد، قبلا اعلام کرده بود که آخرین فیلم بلند او بوده است. اما انتخاب دولت محافظه‌کار در سال ۲۰۱۵ و کاهش رفاه اجتماعی باعث شد او در سال ۲۰۱۶ پشت دوربین فیلم«من، دانیل بلیک» برود. این فیلم که حمله‌ای جدی به سیستم مزایای بریتانیاست، دومین نخل طلا را برای این سینماگر پس از فیلم «بادی که در مرغزار پیچید» در سال ۲۰۰۶ به همراه داشت و به شعاری برای عدالت اجتماعی در سراسر جهان تبدیل شد.
او پس از آن و در سال ۲۰۱۹ فیلم «متاسفیم جا ماندی» را ساخت که حمله‌ای شدید به ماهیت شکننده و مضر اقتصاد گیگ است و از طریق داستان مردی که برای یک سرویس تحویل آمازون کار می‌کند روایت می‌شود. لوچ پس از نمایش این فیلم در کن دوباره گفت این فیلم آخرین فیلم او خواهد بود که به کن می‌آید اما باز هماین‌طور نبود.
