اشیاء این موزه توسط استاد حیدرزاده از سال ۱۳۳۵ جمع آوری شده و در سال ۱۳۸۳ با تخصیص این خانه توسط میراث فرهنگی رسماً در معرض دید و تماشای عموم علاقمندان قرار گرفت.
این موزه دارای مجموعه‌ای از سکه‌های قدیمی مختلف از جنس‌های طلا، نقره، مس و برنج است که مربوط به ۴۲ دوره تاریخی از دوره هخامنشیان تا عصر حاضر می‌باشد.
در این موزه بالغ بر پنج هزار عدد سکه نگهداری می‌شود که از معروف‌ترین این سکه‌ها می‌توان به سکه طلا و نقره «عباس بن مامون» و «احمد بن علی سامانی»، سکه جلوس «کریم خان زند» و سکه «نادرشاه» با شعار «شیعی» اشاره کرد.
این موزه ارزنده در خانه عرب واقع شده؛ ورودی این خانه در ضلع جنوب شرقی بنا قرار دارد که به یک هشتی باز می‌شود و در سمت چپ هشتی راهی برای رسیدن به پشت بام ساخته شده و همچنین در قسمت پایین آن اصطبل قرار گرفته است.
در سمت راست هشتی راهرویی ساخته شده که به حیاط منتهی می شود. این حیاط با حوضی بزرگ در میانش جلوه خاصی را به بنا بخشیده است.
از دیگر ویژگی‌های این بنا می‌توان به گچ‌بری‌های زیبا با نقش‌های اسلیمی منقوش به اشعار مذهبی واقعه کربلا، تالار بزرگ، اتاق‌های سه دری و پنج دری، گنجینه‌های زیبای چوبی و سقف کریاس اشاره کرد.
حسین حیدرزاده اشیایی نظیر انواع سکه، مسکوکات تاریخی، ابزار و وسایل مرتبط با زندگی مردم گذشته، زیورآلات نقره، اسناد، نسخ خطی و دیگر اشیایی از این قبیل جمع آوری کرده و به همین ترتیب این خانه از سال ۱۳۸۳ شمسی به موزه تغییر کاربری داده شده است
گفتنی است؛ این مکان در تاریخ ۱۷ اسفند سال ۱۳۸۱ با شماره ۷۷۶۰ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
انتهای پیام
