عطا حسن پور در گفت‌وگو با خبرنگار مهر، اظهار داشت: از محل اعتبارات سفر رئیس جمهور به لرستان، حدود ۱۰۰ میلیارد تومان برای بحث تملک و آزاد سازی حریم «فلک الافلاک» اختصاص پیدا کرده است.
وی عنوان کرد: تمام این اعتباری برای آزاد سازی در بخش‌های جنوبی و همچنین شمالی قلعه «فلک الافلاک» هزینه شده است.
مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی لرستان در ادامه سخنان خود با بیان اینکه برخی از مغازه‌های ضلع شمالی قلعه باقی مانده است، افزود: برنامه ما این است که این مغازه‌ها را هم در راستای آزاد سازی حریم «فلک الافلاک» خریداری کنیم.
حسن پور در بخش دیگری از سخنان خود به موضوع ثبت جهانی قلعه «فلک الافلاک» و همچنین «دره خرم آباد» اشاره کرد و گفت: حضور ارزیاب یونسکو برای تابستان امسال در این راستا قطعی شده است.
وی بیان داشت: در این راستا باید تا قبل از حضور ارزیاب یونسکو الزامات لازم را برای ثبت جهانی قلعه «فلک الافلاک» رفع کنیم.
بنا بر این گزارش، قلعه «فلک الافلاک» بر بلندای تپه‌ای باستانی و طبیعی در مرکز شهر خرم آباد واقع شده است و دارای هشت برج و دو حیاط مستطیل شکل بوده است.
ارتفاع بلندترین دیوار این قلعه سترگ و باشکوه تا سطح تپه پنج متر و ۲۲ سانتی متر و مساحت کلی آن پنج هزار و ۳۰۰ متر مربع و پلان بنای این قلعه تاریخی به صورت هشت ضلعی نامنظم است.
ورودی قلعه «فلک الافلاک» در جبهه شمالی و در برج جنوب غربی به عرض ۱۰ متر و ۲۰ سانتی متر و ارتفاع سه متر ساخته شده و در ساخت این بنا از مصالحی چون خشت، آجر (قرمز و بزرگ)، سنگ و ملات استفاده شده است.
از جمله نکات قابل تأمل در این بنای بی نظیر وجود چاه قلعه به عمق ۴۲ متر در حیاط اول و گریزگاه اضطراری در حیاط دوم است.
زیبایی و معماری شگفت انگیز قلعه «فلک الافلاک» موجب شده که این قلعه تاریخی و باستانی لرستان از سوی بسیاری از کارشناسان به عنوان یکی از شاهکارهای مهندسی و معماری دنیا لقب گیرد.
این اثر همان دژ معروف «شاپورخواست» است که در تاریخ ذکر شده است، این قلعه به لحاظ موقعیت استراتژیکی خود در قرن چهارم هجری قمری به عنوان مقر حکومت آل حسنویه و گنجور در زمان آل بویه در آمد و از قرن ششم هجری پس از ساخته شدن شهر جدید خرم آباد این قلعه نیز به نام خرم آباد معروف شد و احتمالاً نام «فلک الافلاک» در دوره قاجار به آن اطلاق شده است.
از بدو شکل گیری، این بنای عظیم و دیدنی تا به حال کاربری‌های سیاسی، نظامی، خزانه سلطنتی، مقر حکومتی، پادگان نظامی و زندان سیاسی داشته است و اکنون نیز به عنوان موزه باستان شناسی، مردم شناسی و آزمایشگاه مرمت اشیا و چایخانه سنتی از آن استفاده می‌شود.
این بنای کم نظیر مربوط به دوره ساسانی است و به شماره ۸۸۳ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
