تفال به حافظ امروز جمعه ۴ آذر ماه ۱۴۰۱

فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

یا مبسما یحاکی درجا من اللالی

یا رب چه درخور آمد گردش خط هلالی

حالی خیال وصلت خوش می‌دهد فریبم

تا خود چه نقش بازد این صورت خیالی
‌
می‌ده که گر چه گشتم نامه سیاه عالم

نومید کی توان بود از لطف لایزالی

ساقی بیار جامی و از خلوتم برون کش

تا در به در بگردم قلاش و لاابالی

از چار چیز مگذر گر عاقلی و زیرک

امن و شراب بی‌غش معشوق و جای خالی.

چون نیست نقش دوران در هیچ حال ثابت

حافظ مکن شکایت تا می‌خوریم حالی

صافیست جام خاطر در دور آصف عهد

قم فاسقنی رحیقا اصفی من الزلال

الملک قد تباهی من جده و جده

یا رب که جاودان باد این قدر و این معالی

مسندفروز دولت کان شکوه و شوکت

برهان ملک و ملت بونصر بوالمعالی

شرح لغت: نامه سیاه: سیاه نامه یا گناهکار/لطف لایزالی: مهربانی و کرم جاودانی

تفسیر عرفانی:

وارستگان درگاه معشوق؛ خواهان جامی از شراب معرفت هستند تا از خلوت خود به در آیند و ضمیر پالوده‌ی خود را تقدیم محبوب سازند تا به این وسیله به درگاه دوست نایل گردند و در پناهش مامن امنی برای خود بسازند.

تعبیر غزل:

منتظر کسی هستی که دوستش داری، اما هیچ تلاشی برای یافتن او نمی‌کنی. کاری در پیش داری که نمی‌توانی به انجامش دل خوش داری. تو باید برای رسیدن به اهدافت هزینه آن را بپردازی. نمی‌توان به دریا رفت و پا‌تر نکرد.