به گزارش خبرگزاری تسنیم از شیراز، شیراز را شهر چهار فصل می‌خوانند و این میان پاییز نیز به نقل از شاعران، پادشاه فصل‌ها است. پاییز امسال شیراز همچون سال‌های پیش سنگ تمام گذاشت و زیباترین اوراق هستی را رقم زد.
شهروندان شهر راز ، زیبا و رازآلودترین خزان را در پسِ اندوه لحظات حاصل از همه‌گیری ویروس کرونا تجربه کردند تا خالق هستی را از پس تغییر احوال و فصل‌ها دمی شکر گفته و اندکی ریه‌هایشان از عشق سرشار و از اندوه خالی شود و چشم‌هایشان مسحور دیدن اعجاز طبیعت و لب‌هایشان مشغول تحسین و تبارک احسن الخالقین شود.
همه روزه شاهد کلیپ‌های زیادی از حیوان آزاری در فضای مجازی یا در صفحه حوادث نشریات هستیم. کلیپ‌هایی حاوی آزار و اذیت حیوانات به ویژه سگ و گربه‌ها که دل هر آدمی را به درد می‌آورد و سپس توضیحاتی که در نکوهش این عمل آورده می‌شود و خیلی سریع دست به دست گشته و سپس خبرهایی درباره شناسایی سریع عاملان این حرکت و سپردن آنها به دستگاه قضایی منتشر می‌شود.
بالا رفتن حساسیت افکار عمومی و مذمت حیوان آزاری که در روایات دینی نیز در باب نکوهیدگی آن و لزوم مهربانی و تکریم حیوانات تاکیدات فراوانی شده از جمله نکات مثبتی است که لابلای اخبار بد و منفی که همه روزه از انحطاط اخلاقی بشر امروز می‌شنویم به گوش ما می‌رسد اما کمتر راجع به مهربانی با درخت‌ها سخن گفته شده است.
یکی از موجودات زنده‌ای که در گوشه گوشه طبیعت و حتی درون خانه‌های ما و درون اتاق یا روی میز کار مان نفس می‌کشد درختان و گیاهان هستند و شهر راز از جمله شهرهایی است که به درختان و طبیعتش مشهور است و هم نوبهار با سرو چنارش شهره خاص و عام است و هم پاییز دل انگیز و برگ ریزش.
کوچه باغ‌های قصردشت با دیوارهای کاهگلی و خشتی و درختان ترنج و انار یا سرو و چنار شاهدی بر این مدعا است که هم در نوبهار و اردیبهشتِ بهشت شیراز، پسین دلگشای چمران و قصردشت و ارم هوش از سر آدمی می‌برد و نوعروسِ شکوفه‌های بهارنارنج بر روی شاخه‌های درختان خانه‌ها می‌نشیند و هم پاییزش آدمی را به تحیر و تحسر وا می‌دارد به ویژه با برگ‌هایی که زیر پای عابران طنازی می‌کنند.
اما چند سالی است در حوزه شهری شاهد دستکاری در طبیعت و تکاندن این اوراق زیبای هستی در پاییز از دامان درختان هستیم. به سمت پاکبانی می‌روم که با چوب بلندی در حال تکاندن برگ‌های سبز و زرد روی شاخه‌های درختان است. به او خسته نباشید می‌گویم و از او می‌پرسم چرا نمی‌گذارد برگ‌ها وقتی از ماندن روی شاخه درخت‌ها خسته شدند خودشان به اراده خود روی زمین بیفتند.
می‌گوید: دستور آمده که نگذاریم برگ درختان، پیاده‌روها را پر کند. می‌گویم درختان پارک و یا درختانی که شاخه‌هایشان در باغچه است و برگ‌هایشان وارد پیاده رو نمی‌شود ، پس دیگر چرا آنها را می‌تکانی؟ می‌گوید انباشته شدن برگ درختان در باغچه‌های کنار پیاده رو سبب می‌شود برخی شهروندان به ویژه سکنه مجاور یا کسبه، زباله‌های خود را هم آنجا بریزند و این مسئله سبب می‌شود در جمع‌آوری و ساماندهی زباله‌ها خلل وارد شود.
به گزارش خبرنگار تسنیم در برخی شهرها مثل اصفهان که از بافت گیاهی خوبی نیز برخوردار است و فضای سبز خوبی نیز دارد و برخی درختانش خالق خیابان‌هایی رویایی مثل چهارباغ(چارباغ صفوی و عباسی) شده‌اند تا مدت‌ها پیش برگ‌های درختان پاییزی پس از افتادن روی زمین، توسط پاک‌بان‌ها جمع‌آوری شده و به سیلوهایی منتقل شده و سپس در فرآیند فرآوری پس از 9 ماه به «خاکبرگ» تبدیل شده و در باغچه‌های گل مورد استفاده قرار می‌گرفتند.
چند سالی است شهرداری اصفهان در اقدامی قابل تحسین برگ درختان خیابان‌های پر رفت و آمد و مشهور را جمع‌آوری نمی‌کند تا مردم هنگام پیاده‌روی در این معابر علاوه بر حظ بصری با شنیدن خش خش برگ‌ها حس و حالی خوب را تجربه کرده و حال و هوای پاییز را بیشتر احساس کنند و حسی معنوی به آنها دست داده و دمی از زندگی روزمره و ماشینی فارغ شوند و لحظاتی نوستالژیک را تداعی و تجربه کنند.
اما در شیراز کمی وضعیت فرق می‌کند و اگر از برخی خوش سلیقگی‌ها مثل جشنواره برگ‌های پاییزی که دوسالی است به همت شهرداری به ویژه در برخی مناطق شیراز صورت می‌گیرد بگذریم شاهد خلاقیت دیگری در این باب نیستیم.
سال قبل شهرداری شیراز به ویژه در منطقه 2 ، برای احیای خاطرات مردم اقدام به برپایی این جشنواره کرد و پاکبان‌های شریف شیراز با جمع‌آوری برگ‌های خشک در سراسر شهر و حمل آنها توسط 10 کامیون و سپس پهن کردن آن در بوستان «وصال» و ایجاد طرح‌های مختلف، مناظر زیبایی هم در شبکه‌های اجتماعی و هم در سیما و منظر شهر آفریدند که حتی تحسین شهروندان دیگر مناطق را نیز بر انگیخت. برگ‌ها کمتر از یک هفته باقی ماند و سپس برای تبدیل به کودبرگ جمع‌آوری شد.
امسال اما به سبب شرایط خاص کشور و به ویژه به سبب شیوع کرونا و پرهیز از ازدحام و تجمع مردم در نقاطی خاص، بهتر است شهرداری این امر را در خیابان‌هایی خاص بدون تمرکز در یک نقطه خاص، اجرا کند و با دست نبردن در این چرخه طبیعی از برگ‌های همان خیابان برای آذین‌بندی سنگفرش پیاده‌روها بهره ببرد که خیابان‌هایی مثل ارم، حاشیه ارگ و خیابان‌های مشهور که محور گردشگری هستند و نقاطی که عاری از حرکت خودروها یا حضور مغازه‌ها است بهترین گزینه برای این امر است.
اگر مردم به سبب شیوع کرونا از حضور در اجتماعات محروم هستند حداقل به صورت مجازی و با ورق زدن آلبوم این تصاویر در شبکه‌های اجتماعی، از گردشگری در معابر شیراز لذت ببرند و عکس‌هایی نیز به یادگار برای جذب گردشگر در سال‌های آتی به نام شیراز ثبت کنند و کلام آخر اینکه برگ‌ها از نشستن روی شاخه درختان خسته نمی‌شوند و این ما هستیم که پاییز را بهانه و آنها را از محبوبشان جدا می‌کنیم.
گزارش از سروش سلیمی
انتهای پیام/424/ش
