گروه تروریستی داعش و متعاقب آن کردهای سوریه از سال 2014 تاکنون مهم‌ترین دستاویز آمریکا برای قاچاق منابع نفتی سوریه بوده‌اند.
سوریه تا پیش از آغاز بحران این کشور در سال ۲۰۱۱ یکی از تولید کنندگان پیشرو نفت و گاز طبیعی در شرق مدیترانه بود. با آغاز بحران، سوریه شاهد کاهش شدید در تولید نفت و گاز بود به‌گونه‌ای که حتی نمی‌توانست نیازهای خود را نیز تأمین نماید. در سال ۲۰۱۰ سوریه تقریباً روزانه ۳۸۶ هزار بشکه نفت تولید می‌کرد که قریب به ۱۰۰ هزار بشکه آن روانه بازارهای جهانی می‌شد. با آغاز بحران و هجوم گروه‌های تکفیری تحت حمایت غرب و برخی کشورهای منطقه، تولید نفت سوریه نیز به شدت کاهش یافت به طوری که در سال ۲۰۱۴ به حدود ۴۵ هزار بشکه در روز رسید که بسیار کم‌تر از نیاز داخلی سوریه بود.
از سال ۲۰۱۴ که داعش توانست با تصرف چاه‌های نفت سوریه به درآمدهای هنگفتی دست یابد، آمریکا نیز به بهانه کمک به کردهای سوریه در جهت مبارزه با داعش، وارد خاک این کشور شد. حال داعش باید ازیک‌طرف با نیروهای دموکراتیک سوریه «قسد» که تحت حمایت آمریکا بودند می‌جنگید و ازطرف دیگر نیز باید با نیروهای تحت حمایت ترکیه وارد جنگ می‌شد. این گروه که توانایی جنگ در دو جبهه را نداشت برای اینکه بتواند از تضعیف خود جلوگیری کند از مناطق شمالی و شمال شرق سوریه عقب نشست.
خروج داعش از مناطق فوق، سبب شد تا منابع مهم نفت سوریه مانند میدان‌های العمر با ۸۰ هزار، رمیلان ۹۰ هزار و السویدیه با ۱۱۰ هزار بشکه در روز که در شمال این کشور قرار داشتند به دست کردها و آمریکا بیفتند.
ارتش آمریکا پیش از آغاز عملیات «چشمه صلح» از سوی ارتش ترکیه در شمال سوریه، چند نوبت اقدام به خارج کردن و بازگرداندن نیروها و تجهیزات خود از سوریه کرده بود تا جایی که این نیروها در شماری از پایگاه هایی که از آنها عقب نشینی کرده بودند، مانند پایگاه «قسرک» در حومه الحسکه و «صرین» در حومه حلب و «الجلبیه» در حومه الرقه مستقر شدند.
«دونالد ترامپ» رئیس جمهور سابق آمریکا پیشتر نیز در سخنانی اذعان کرده بود: «ما نفت سوریه را نگه می‌داریم و به یاد بیاورید که ماهانه ۴۵ میلیون دلار، سودآوری دارد».
در این میان توجه به این نکته ضروری است که در طول دهه‌های اخیر همواره آمریکایی‌ها از کردهای منطقه به عنوان ابزاری برای حضور خود در عراق و سوریه استفاده کرده‌اند. از این رو طی این مدت تلاش کرده‌اند که حضور خود را در اقلیم کردستان تثبیت کنند و به بهانه دفاع از کردها، موقعیتِ خودشان در سوریه را نیز تقویت کردند.
اما نهایتاً مشخص شد که این تلاش‌های آمریکا برایِ حمایت از کردها صورت نمی‌گیرد، بلکه آنها با هدف در اختیار گرفتن و غارت منابع نفتی و گازی سوریه دست به چنین اقداماتی زده‌اند. چون منطقۀ گازی و نفتی سوریه در منطقۀ سکونت کردها قرار دارد و لذا آمریکا در پوشش حمایت از اکراد در حال تلاش برای حضور خود در سوریه در آینده است.
در آگوست 2020 شبکه آمریکایی «الحره» به نقل از گراهام، سناتور جمهوری‌خواه گزارش داد که «مظلوم عبدی» فرمانده شبه‌نظامیان کُرد موسوم به «نیروهای دموکراتیک سوریه» با یک شرکت نفتی آمریکایی، قرارداد بسته است. این موضوع انتقادات شدیدی را از سوی دمشق و آنکارا در پی داشت.
به گفته کارشناسان، این توافق نفتی در وهله نخست، از اهمیت سیاسی برخوردار است، زیرا استقلال مناطقی را که تحت کنترل دمشق نیستند را تشویق کرده و هر امیدی برای بازگشت کامل ثروت ملی این کشور بدست دولت قانونی آن را از بین می‌برد.
اما طبق اظهارات «ویکتور کاتون»، کارشناس شورای روابط بین الملل روسیه، شرکت «Delta Crescent Energy» شرکتی است که نه بازار فروش ثابت دارد و نه پالایشگاهی و نه دسترسی به خطوط لوله اصلی انتقال نفت، بنابراین به احتمال زیاد قرارداد آن چیزی جز یک سر و صدای اطلاعاتی نیست که توجه را از این واقعیت منحرف سازد که میادین نفتی در شمال شرقی سوریه تحت کنترل مستقیم نیروهای نظامی ایالات متحده قرار خواهد داشت. البته، هیچ کس هم این مسئله را پنهان نمی‌کند.
در حال حاضر نیروهای اشغالگر آمریکایی با همدستی قسد بر بیشتر چاه های نفت منطقه الجزیره سوریه در دو استان الحسکه و دیرالزور تسلط یافته و در صدد قاچاق نفت سوریه و فروش آن در خارج هستند تا سوری ها با نقض آشکار قوانین بین المللی محروم شوند.
در ژانویه سال جاری میلادی، «مایکل اسپرینگمن»، سرکنسول سابق آمریکایی در جده اعلام کرد که آمریکا نیروهای خود را از عراق به سوریه منتقل می‌کند تا نفت سوریه را از مردم آن بدزدند و آن را به مکان‌های دیگری از جمله رژیم آپارتاید [اسرائیل] ارسال کنند.
پیش از این آمریکایی ها محموله های نفت سرقتی از سوریه را به ترکیه انتقال داده و از بنادر این کشور و با قیمت نازل آن را در اختیار رژیم صهیونیستی قرار می دادند، اما از قرار معلوم ترک ها چون سود چندانی نمی برند مخالف عبور محموله های سرقتی از خاک ترکیه هستند و بنابراین آمریکایی های اشغالگر مسیر انتقال نفت سرقتی خود را به عراق تغییر داده اند.
در فوریه سال جاری میلادی، استاندار استان حسکه سوریه گفت: شبه‌نظامیان قسد که تحت حمایت آمریکا قرار دارند، روزانه حدود ۱۴۰ هزار بشکه نفت از ثروت مردم سوریه را از میادین نفتی به غارت کرده و به عراق قاچاق می‌کنند.
نکته مهمی که در این میان وجود دارد این است که منابع نفتی سوریه که باید برای سوری‌ها باشد و مردم این کشور از آن منتفع باشند، در طول بیش از ۱۰ سال گذشته و با آغاز بحران این کشور به دست بیگانگان از جمله گروه تروریستی داعش، ترک‌ها و در سال های اخیر نیز به دست آمریکایی‌ها افتاده است؛ کشور سوریه در زمان کنونی به دلیل آغاز بازسازی این کشور نیاز شدیدی به منابع پولی دارد که نفت قسمت مهمی از آن را تامین می‌کند و مردم سوریه نیز اکنون به دلیل تحریم های آمریکا و اروپا با کمبود سوخت مواجه بوده و توزیع آن در این کشور به خاطر کمبود بر اساس سهمیه صورت می گیرد.
