به گزارش برنا؛ گفته‌های آقای زیمانچیک در مورد سیگار کشیدن بود اما یک کتاب جذاب جدید از مایکل ماس، روزنامه نگار تحقیقی و نویسنده، می‌گوید که این تعریف اعتیاد می‌تواند درباره گروه دیگری از محصولات یعنی غذاهای فرآوری شده نیز اعمال شود.
آقای ماس در کتاب جدید خود “Hooked”، در زمینه علم اعتیاد کاوش می‌کند و می‌گوید که شرکت‌های مواد غذایی، غذاهای فرآوری شده را برای تحریک مدارهای پاداش در مغز ما مهندسی کرده‌اند که باعث پرخوری شده و باعث اپیدمی جهانی چاقی و بیماریهای مزمن می‌شود. آقای ماس می‌گوید که غذاهای فرآوری شده مانند چیزبرگر، چیپس سیب زمینی و بستنی نه تنها اعتیاد آور هستند بلکه می‌توانند از الکل، تنباکو و مواد مخدر اعتیاد آورتر باشند. این کتاب می‌گوید که برخی از شرکت‌های مواد غذایی در چند دهه گذشته از اعتیاد آور بودن محصولات خود آگاه شده‌اند ولی از پاسخگویی سر باز زده‌اند.
آقای ماس می‌نویسد، شرکت‌های تولید مواد غذایی از اواخر دهه ۱۹۷۰ شروع به خرید تعداد زیادی از شرکت‌های معروف رژیم غذایی کردند تا از تلاش افراد برای کاهش وزنشان با خوردن محصولات آنها سود ببرند.
آقای ماس، گزارشگر سابق نیویورک تایمز و دریافت کننده جایزه پولیتزر، برای اولین بار در سال ۲۰۱۳ با انتشار کتاب “چربی قند نمک” وارد دنیای صنعت فرآوری مواد غذایی شد. در این کتاب توضیح داده شده است که چگونه شرکت‌ها مواد غذایی فراوری شده را به گونه‌ای فرموله می‌کنند که باعث شکسته شدن مقاومت افراد در برابر آنها می‌شود و این محصولات را با استفاده از تاکتیک‌های گرفته شده از صنعت دخانیات به بازار عرضه می‌کنند.
آقای ماس می‌نویسد، هیچ داروی اعتیاد آوری نمی‌تواند مدار پاداش مغز ما را به سرعت غذاهای مورد علاقه‌مان تحریک کند. او می‌نویسد: “دود سیگار ۱۰ ثانیه طول می‌کشد تا مغز را تحت تأثیر قرار دهد، اما لمس قند روی زبان این کار را در نیم ثانیه یا ششصد میلی ثانیه انجام می‌دهد.” “این تقریباً ۲۰ برابر سریعتر از سیگار است.”
این تعریف “فست فود” را در جلوه‌ای جدید قرار می‌دهد. وی افزود: ” قدرت و سرعت غذای فرآوری شده در تحریک مغز از هر چیزی بیشتر است.”
آقای ماس می‌نویسد، فیلیپ موریس از مردم برای جمع آوری اطلاعات حقوقی و بازاریابی نظر سنجی می‌کرد او در یک نظرسنجی خاص در سال ۱۹۸۸ از مردم خواست مواردی را که به نظر آنها اعتیاد آور است نام ببرند و سپس آنها را در مقیاس ۱ تا ۱۰ (۱۰ اعتیاد آورترین) ارزیابی کنند.”سیگار کشیدن با امتیاز ۸.۵، تقریباً مشابه هروئین بود. اما پرخوری با امتیاز ۷.۳ خیلی عقب نبود و نمره بالاتری از آبجو، داروهای آرامبخش و قرص‌های خواب آور داشت.
انجمن روانپزشکی آمریکا اکنون از ۱۱ معیار برای تشخیص بیماری مصرف مواد، استفاده می‌کند که بسته به تعداد علائم شخص از خفیف تا شدید است. از جمله این علائم می‌توان به هوس، عدم توانایی در قطع مصرف علی رغم تمایل به ترک و ادامه استفاده از این ماده علی رغم آسیب رساندن به آن اشاره کرد. آقای ماس گفت که افرادی که با غذای فرآوری شده دست و پنجه نرم می‌کنند می‌توانند استراتژی‌های ساده‌ای را برای غلبه بر ولع مصرف روزمره، مانند پیاده روی، تماس با یک دوست یا میان وعده با گزینه‌های سالم مانند یک مشت آجیل، امتحان کنند. اما برای برخی افراد اقدامات شدیدتر لازم است.
