به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، رضا اسماعیلی همزمان با موج جدیدی از شیوع ویروس کرونا شعری طنز سروده است. اما در ابتدای این شعر نوشته است:
با تاسف از خیز دوباره «کرونا» در همنشینی با حضرت حافظ در خانه‌نشینی ایام عید، این هشدارهای منظوم (با اجازه حافظ) سروده شد. باشد که شهر از گزند این دیو تاجدار در امان بماند ان‌‌شاءالله.
دارد عَلَم ستیز برمی‌دارد
بی‌واهمه، تیغ تیز برمی‌دارد
این دیو که در خیال آدمخواری‌ست
در شهر دوباره خیز برمی‌دارد
۲
فاش می‌گویم و از گفته خود دلشادم
عاشق ماسکم و از بند بلا آزادم
۳
دانی که چیست دولت؟ انواع «ماسک» دیدن
از هر نمونه آن، صدها سبد خریدن
۴
اوقات خوش آن بود که با «ماسک» به سر رفت
باقی همه با درد برادر! سپری شد
۵
«ماسک» با ماست، چه حاجت که زیادت طلبیم
«ماسک» این جنس گران، راحت جان ما را بس
۶
منم که شهره شهرم به «ماسک» ورزیدن
درون آینه «ماسک»، روی تو دیدن
۷
الا یا ایهاالساقی! در این اوضاع وانفسا
برون رفتی تو از خانه، بدون «ماسک»؟ یا مولا!
۸
طبیب شهر مسیحادم است و مشفق، لیک
چو «ماسک» در تو نبیند، تو را رها بکند!
۹
گرچه اوضاع بس خطرناک است و مقصد بس بعید
تا که داری «ماسک» بر رُخ، در خیابان غم مخور
۱۰
دوش می‌آمد و رخساره برافروخته بود
هنر «ماسک» زدن را ز که آموخته بود؟!
۱۱
مژده دادند که بر ما گذری خواهی کرد
نازنین! «ماسک» بزن گر هوس ما داری
۱۲
خوبان «ماسک» بر رُخ، بخشندگان عمرند
ماسکی بزن به صورت، در شهر ما نگارا
۱۳
هر آن که بر رُخ خود «ماسک» را نگه دارد
خداش در همه حال از بلا نگه دارد
۱۴
دوش آمد به برم، سالم و خندان لب و مست
ماسک بر صورت و با فاصله، الکل در دست
۱۵
نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد
بزنی «ماسک»، به کام تو جهان خواهد شد
۱۶
مزن ز خانه برون، ای جوان بدون «ماسک»
که در ولایت ما، غیر از این گناهی نیست
۱۷
یک حرف عاقلانه بگویم، اجازت است؟
ای نور دیده «ماسک» بزن، تا که زنده‌ای
۱۸
سلامت همه آفاق در سلامت توست
چرا عزیزِ دلم «ماسک» را نمی‌فهمی؟!
۱۹
آن سفر کرده که بی «ماسک» شبی راهی شد
هر کجا هست، اسیر «کرونا» خواهد شد
۲۰
دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد
شوخی و خیره سری با «کرونا» نتوان کرد
۲۱
«ماسک» بر صورت من، مایه زیبایی نیست
رُخ خود را ز بلای «کرونا» می‌پوشم
۲۲
قرار و خواب ز حافظ طمع مدار، ای دوست
بدون «ماسک» تویی در مقابلم، فریاد!
۲۳
بر سر تربت ما چون گذری «ماسک» بزن
که نگیرند خلایق ز حضورت «کرونا»
۲۴
به خاک حافظ اگر یار بگذرد بی «ماسک»
ز غُصه در دل آن تنگنا، کفن بِدَرَم!
۲۵
ناصحم گفت که جز غم چه هنر دارد «ماسک»؟
برو ای خواجه کاهل، هنری بهتر از این؟
۲۶
آسایش دو گیتی، تفسیر این دو حرف است:
با «ماسک» زندگی کن، با «ماسک» کن مدارا
انتهای پیام/
