خانمی 25 ساله هستم. دو سال و نیم است که ازدواج کرده‌ام و در یک سال اخیر، شرایط کاری شوهرم به گونه‌ای شده که ماهی حداقل دو هفته باید به ماموریت برود و در خانه نیست. چند وقتی است که پسر 28 ساله یکی از همسایه‌ها که خانواده با آبرویی هم دارد، به من علاقه‌مند شده و تلاش می‌کند به من نزدیک شود. اگر به شوهرم بگویم، قیامت می‌شود. نمی‌دانم چطور به این پسر بگویم که من خانمی متعهد هستم. نگران این شرایط هستم.
مخاطب گرامی، این که خود را متعهد به همسرتان می‌دانید و در این خصوص دغدغه دارید، ارزشمند است و البته یکی از پایه‌های اساسی برای تجربه زندگی مشترک موفق و مستحکم، داشتن چنین نگاه و رویکردی است. با توجه به مسائلی که در پیامک‌تان مطرح کردید، در ادامه نکاتی را برای استحضار شما و مدیریت این مشکل عرض می‌کنم.
یکی از مهارت های مهم و ضروری در زندگی، مهارت ابراز وجود و جرات‌ورزی است که بر این اساس هر فردی باید بتواند دیدگاه‌ها و هیجانات خود را به راحتی ابراز کند. این موضوع جزو حقوق اولیه افراد است که اگر کسی یا چیزی آن ها را ناراحت می‌کند یا با موضوعی موافق نیستند، به راحتی بتوانند آن را بیان کنند. بنابراین شما هم بهتر است این مهارت را در خودتان تقویت کنید و بدون ترس و با قاطعیت به این آقا بگویید که از این رفتارش ناراحت هستید و اگر باز هم رفع مزاحمت نشد، ابتدا به ایشان هشدار دهید و سپس در صورت نیاز با رعایت یک سری ملاحظات با خانواده‌اش این موضوع را مطرح کنید.
گفتن این موضوع به همسرتان به خصوص اگر ماجرا به این راحتی‌ها تمام شدنی نیست، ایرادی ندارد ولی اولویت شما باید حل این مشکل به وسیله خودتان باشد. در این بین، اگر موفق نشدید و خواستید به شوهرتان بگویید، بهتر است ابتدا تغییر رویه و رفتار را در خودتان ایجاد و با صراحت و قاطعیت برخورد کنید تا شائبه مقصر بودن شما در فراهم کردن زمینه سوء تفاهم به وجود نیاید. اگر تصمیم گرفتید به همسرتان بگویید، باید به نحوی باشد که ایشان را عصبانی نکند. مثلا در یک فرصت مناسب به او بگویید که احساس خوبی به این فرد ندارم. نیازی نیست همه اتفاقات گذشته را با جزئیات و آب‌وتاب برای همسرتان بازگو کنید چون بیشتر باعث ناراحتی و تشدید عصبانیت وی می‌شود و به طور طبیعی ممکن است بعضی از افراد هنگام عصبانیت، رفتار منطقی از خود نشان ندهند. امیدوارم با رعایت نکات مطرح شده، این مشکل هرچه زودتر حل و فصل شود.
نویسنده : دکتر حسین محرابی / روان شناس و مدرس دانشگاه
