به گزارش همشهری آنلاین به نقل از رویترز پژوهشگرانی که DNAهای ۲۷۰۰ بیمار در ۲۰۸ بخش مراقبت ویژه در سراسر انگلیس را بررسی کردند، پنج ژن دخیل در دو فرآیند مولکولی - ایمنی ضدویروسی و التهاب ریه - را یافتند که نقشی اساسی در بسیاری از موارد شدید بیماری کووید-۱۹ داشتند.
کنت بایلی، مشاور دانشگاهی در پزشکی مراقبت بحرانی در دانشگاه ادینبورو که یکی از سرپرستان این پژوهش بود، گفت: «نتایج ما فورا مشخص می‌کند چه داروهایی باید در راس فهرست برای آزمایشی بالینی در بیماران باشند.»
به گفته بایلی، این ژن‌ها به نام‌های IFNAR2، TYK2، OAS1، DPP9 و CCR2 - تا حدی توضیح می‌دهند چرا برخی از افراد دچار بیماری بسیار شدید کووید-۱۹ می‌شوند و برخی دیگر این چنین نمی‌شوند.
این یافته‌ها که در ژورنال «نیچر» منتشر شده است، باید به دانشمندان کمک کند تا جستجویشان برای یافتن داروهای درمان‌کننده کووید-۱۹ را با انجام کارآزمایی‌های بالینی داروهایی سرعت بخشند که مسیرهای ضدویروسی و ضدالتهابی خاص را هدف قرار می‌دهند.
بایلی گفت در میان داروهای با بیشترین احتمال اثربخشی باید رده‌ای از داوهای ضدالتهابی به نام مهارکننده‌های JAK باشند که شامل داروی ضد آرتریت «باریسیتینیب» (baricitinib) که شرکت «الای لیلی» آن را می‌سازد.
گروه بایلی همچنین دریافت که تشدید فعالیت ژن INFAR2 می‌تواند باعث حفاظت در برابر کووید-۱۹ شود، چرا که احتمالا اثر درمانی ناشی از داروی اینترفرون را تقلید می‌کند.
داروهای گوناگون موجودی برای کارآزمایی بالینی اثر بالقوه‌شان در برابر کووید-۱۹ بررسی شده‌اند، از جمله داروی اینترفرون-بتا-1a، آنتاگونیست گیرنده اینترلوکین-۱ و داروی ضد آرتریت ساخت شرکت سانوفی به نام «کوزارا» (Kevzara).
تا به حال، یک داروی استروئیدی به نام دگزامتازون و یک داروی ضدویروسی تازه تولیدشده به نام رمدسیویر ساخت شرکت گیلیاد، تنها داروهایی هستند که برای درمان بیماران کووید-۱۹ به کار می‌روند- گرچه رمدسیویر برای موارد شدید بیماری توصیه نمی‌شود و در کارآزمایی‌ها نتایج متضادی درباره اثربخشی آن به دست آمده است.
سازمان غذا و داروی آمریکا ماه پیش داروی حاوی آنتی‌بادی به نام باملانیویماب (bamlanivimab) ساخت شرکت الای لیلی را برای درمان بیماران کووید-۱۹ که بستری نشده‌اند، اما به علت سن بالا یا داشتن بیماری‌های زمینه‌ای در معرض خطر دچار شدن به بیماری وخیم هستند.
