بسیج همگانی برای مقابله با موج سهمگین کرونا

به گزارش خبرنگار سلامت گروه علمی فرهنگی هنری خبرگزاری صدا و سیما ، متن نامه دکتر سعید نمکی به این شرح است: 

 

حدود چهارده­ماه از نبرد بی­امانتان با یکی از سرکش­ترین عوامل بیماریزای قرون اخیر می­گذرد. در این ایام سهمگین بی ­پروا تن بر آتش بلا زدید، نهراسیدید، بیمار شدید، خانواده­هایتان را ماهها ندیدید یک روز استراحت نکردید و در داغ جانسوز شهادت همکاران نازنینتان گداختید تا سه موج نفس­گیر را مدیریت کنید و علیرغم تحریم­ها و کاستی­های تحمیلی ظالمانه خارجی و کم مهری­های داخلی که گروهی ماسک و لباس محافظ و دارو و انتقال ارز را مانع شدند و جمعی هم بدلیل مدیریت نقدینگی و یا بهانه ضیق منابع کشور قطره چکانی لب­های سوخته از عطشتان را در این جبهه نبرد بی­امان نمناک کردند، آنهم در سالی که درآمدهای اختصاصی بیمارستانهای دانشگاهی نیز به حداقل در تاریخ چندساله اخیر رسید.
ایثار و نجابت شما مانع شد که فریاد برآورید که امروز کرونا اصلی­ترین موضوع کشورست، امروز تکمیل و راه­اندازی تخت­های بیمارستانی برای مدیریت امواج نفس­­گیر کرونا مهم­تر از بعضی از طرح هایی است تأخیرشان عامل سرگردانی بیماران اورژانسی نمی ­شود.

بجای فریاد و منازعه که مردم را مشوش کند با استفاده از ظرفیت خیرین و مردم همیشه همراه سه هزار تخت ICU و هزاران ونتیلاتور و ابزار مورد نیاز را تهیه کردید تا پیرمردی و پیرزنی نفس کم نیاورد، داروئی که در هر کجای دنیا بود فراهم کردید و سپس ساختید تا ایرانی سرافراز حسرت نخورد که اگر داروئی که در فلان کشور پیشرفته مصرف می­شود را تهیه می­کردند بیمارش از دست نمی­رفت.
شرافت و همتتان را پاس می­دارم که علاوه بر بیمار کرونایی نگذاشتید بیمار اورژانسی دیگری نیز در اتاق عمل­ و بخش­های مراقبت ویژه سرگردان شود و حتی یک بیمار دچار حمله قلبی و یا جوان سانحه دیده در تصادف و یا صحنه­های آسیب­رسان دیگر بدلیل اشغال تخت­های بیمارستان با بیمار مبتلا به COVID-19 از خدمت باز بماند. می­دانید که شبانه­روز در کنارتان بودم و دیدم و ستودم حماسه­ای که خلق کردید و نگین افتخاری که بر انگشتر تاریخ ایران زمین نشاندید قبل از پایان سال با ورود اولین ویروس جهش یافته در نشستی خدمتتان گفتم که باید خود را برای مبارزه با یکی از پیچیدیده­ترین موجودات مهاجم آماده کنیم و پس از آن نیز مکرر با مکاتبه و جلسات از راه دور شیوه مدیریت را مرور کردیم.
 اینجانب با شناختی که از قدرت سرایت، بیماریزائی و مرگ و میر ویروس جدید داشتم با مکاتبات عدیده از بخش­های مختلف درخواست کردم تا موضوع را جدی بگیرند و بتوانیم در حد امکان ویروس را در استان خوزستان زمین­ گیر کنیم تقاضا کردم راهها را از مناطق آلوده به دیگر نقاط از زمین و هوا و دریا سد کنیم و نگذاریم منابع آلوده به یکی از سهمگین­ ترین عوامل بیماری زا جابجا شوند.

1-     با همراهی عزیزانمان در سازمان بسیج در قالب طرح محله محور موارد محتمل را شناسائی و    شعله­های کوچک را خاموش کنیم تا بهم نپیوندند و کشور را در عرصه پهناور گرفتار نکند.

2-     مدت جایگزینی ویروس نجیب­تر ووهان را با ویروس سرکش جهش یافته طولانی­تر کنیم تا با درگیری ناگهانی چندین استان مهار مدیریت بیماری را از دست ندهیم .

3-     به پرسنل خسته از مهار سه پیک طاقت­فرسا فرصتی برای نفس کشیدن بدهیم.

4-     اگر مشمول عنایت شویم منابعی برای تکمیل تخت­های پراکنده در استان­ها که بعضاً تا 95% پیشرفت دارد دریافت و آنها را آماده بهره­برداری کنیم.

5-     گرچه علیرغم پیگیری­های مستمر در حداقل 9 ماهه اخیر و قطعی شدن بعضی قراردادهای خرید واکسن و اعلام برنامه زمان­بندی حمل و تحویل آن که قرار بود قبل از عید حداقل حدود 5/4 میلیون دز واکسن تحویل بگیریم و به هشتصد هزار دز تقلیل یافت و این مشکل جهانی است که 85% واکسن جهان را 7 کشور مولد و صاحب تکنولوژی با ثروت سرشار تزریق می­کنند. مع­الوصف با تلاش­های بی وقفه برای واردات از یکسو و امید به پیوستن تولید داخل در بهار به چرخه تولید ملی و جهانی، افزایش پوشش واکسیناسیون فرصت دهد تا چرخه انتقال نیز کندتر شود. روسای محترم دانشگاه­ها قبل از عید بیانیه­ای صادر کردند و در آن تقاضا شد که برای دادن این فرصت با آنها همراهی شود که بهردلیل این اتفاق نیفتاد و علاوه بر عوامل خطرزائی همچون صف­های طولانی تهیه ارزاق عمومی، مسافرت­ها و دورهم­آئی­ها نیز وضعیت جدیدی برای کشور رقم زد.

عزیزان، نیک آگاه باشند که اینجانب بشیوه مکتوب و یا گفتمان آکنده از اعتراض، تقاضا و التماس هرچه باید قبل از تعطیلات منعکس کردم می دانستم که کوچکترین بی احتیاطی برای شما عزیزان چه موج سخت و طاقت فرسای دیگری خواهد آفرید که با همه امواج قبلی متفاوت است.

ولی یاران عزیز، همراهان گرامی، فرماندهان و سربازان سخت ترین نبرد نظام سلامت، می دانم که خسته­اید، می دانم که دلگیر و دل­شکسته­اید می دانم که می پرسید تا کی و چرا باید تاوان سهل­انگاری­ها و عادی ­پنداری ­ها را با داغ جگرسوز همکاران عزیزمان بپردازیم؟ می دانم که پرکردن جای یکایک عزیزان بربادرفته در یاد مانده تا ابد میسر نیست. می­دانم که در این ایام پرالتهاب یک روز و شب آرام نداشته­اید، خانواده­هایتان نیز فرسوده شده­اند و شما نیز نیک می­دانید که این سرباز کوچک نیز به عشق مردم در کنار شما چون شمع با شما گداخته و ذوب شده است. می­دانید که لحظه ای از دغدغه­هایتان غافل نبوده است. می­دانید که در سوگ هرکدام از عزیزانمان با سوز دل گریسته است. می­دانید که جز عرق شرم ارمغانی برای این­همه ایثارتان نداشته است اما می دانید و می دانیم که راهی بجز ایستادگی در کنار این مردم و کاهش رنج و دردشان با تسلط بر این ویروس منحوس نداریم.

شاید بارها می توانستیم برای فرار از این فشار سنگین دلیلی را بهانه و از زیربار شانه خالی کنیم. مگر در شرایط آرام با خزانه پر و اعتبارات سرشار با بهانه جویی های پیاپی صحنه را ترک نکردند؟ اما عزیزان، ما بازماندگان روزهای دفاع مقدسیم، سربازان قسم خورده عزیزی هستیم که لحظه­ای در حمایت و دلجوئی و رعایت همه اصول تنهایمان نگذاشته است. ما میراث­دار سرزمین شهیدانیم. ما ملت امام حسینیم. بی­تابی­هایمان نیز برای حفظ جان و موقعیت و آبروی خودمان نیست، ما سیاست زده و سیاست باز نیستیم، نیامده­ایم تا برایمان کف بزنند و صندلی­های بعدی را نشانه رویم، آمده­ایم تا بسوزیم، تا فناشویم تا در پای عشق به مردم و سلامتشان جان نثار کنیم. ما اهل فرار از سختی­های پیش­رو به بهانه بی­توجهی به تقاضاها و هشدارهای کارشناسی­مان نیستیم. آنها که کرونا و مرگ مردم این سرزمین را ابزار سیاسی می­کنند تا بتوانند ورشکستگی گذشته را شاید جبران و در ماههای پیش رو آب رفته به جوی را بازگردانند و برای فروپاشی نظام سلامت و تسلیم در مقابل بیماری شعار ترغیب به استعفای این تیم را سر می­دهند نیز بدانند که این گروه پایدارتر از آنست که فکر می­کنند و ایستاده­اند تا پایان این راه، تا متقاعد کردن دیگران به همراهی، تا عرضه زودرس واکسن ایرانی، تا مهار کامل بیماری در این سرزمین سرافراز، تا آشفته کردن خواب همه کسانی که منتظرند درماندگی این کشور را بجای سربلندی نظاره کنند.
یاران وفادار من تلاش کنید:

8-    کمک ­های مومنانه و مساعدت سازمان­های مردم نهاد و خیرین سلامت بسیار کارساز بود. در این مرحله نیز استفاده از ظرفیت کلیه امکانات مردمی ادامه راه را هموارتر و پیمایش سختی­ها را میسرتر خواهد کرد. امیدمان به لطف الهی و به همراهی و دعای خیر پاک نفسانی است که تاکنون مشمول عنایت مستمرشان بوده­ ایم.
 
برحسب عادت همه روزه پس از نماز صبح تفألی به حافظ زدم که این غزل آمد :
 
                                                     یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور :
 
که زیباترین ابیاتش که با حال و روز ما همراهست را می­نویسم و برایتان آرزوی سربلندی، توفیق و عزت دارم.
                                          
دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نگشت                                 دایما یکسان نباشد حال دوران غم مخور
هان مشو نومید چون واقف نئی از سر غیب                              باشد اندر پرده بازیهای پنهان غم مخور
ای دل ار سیل فنا بنیاد هستی بر کند                                      چون تو را نوح است کشتیبان ز طوفان غم مخور
در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم                              سرزنشها گر کند خار مغیلان غم مخور
گرچه منزل بس خطرناکست و مقصد بس بعید                         هیچ راهی نیست کان را نیست پایان غم مخور
  
         
والسلام
برادر کوچکتان
دکتر سعید نمکی