خبرگزاری فارس ـ گروه غرب از نگاه غرب: اتکای گسترده به آموزش از راه دور در مقایسه با کودکان خانواده‌های مرفه‌تر، در حال لطمه زدن به دانش‌آموزان رنگین‌پوست خانواده‌های کم‌درآمد است. پیمایش ما از هزار خانواده در جنوب و شرق لس آنجلس (که ۹۵ درصد آنها به عنوان اسپانیایی‌تبار شناسایی می‌شوند و ۹۶ درصد به مصرف غذای رایگان یا با تخفیف متکی هستند) نشان می‌دهد که این دانش‌آموزان اغلب فاقد فناوری لازم برای آموزش در خانه هستند. همچنین آنها اغلب دارای والدینی هستند که باید در طول ساعات مدرسه کار کنند یا برای کمک به آموزش آنلاین فرزندانشان توانایی محدودی دارند. در نتیجه خانواده‌های حاضر در این مطالعه سطوح پایین‌تری از انجام تکالیف مدرسه و مشارکت در کلاس را برای فرزندانشان گزارش کرده‌اند که دو عامل پیش‌بینی‌کننده مهم در موفقیت تحصیلی به حساب می‌آید.
همچنین دریافته‌ایم در مقایسه با ۴۳ درصد خانواده‌هایی که کودکانشان باید به تبلت یا گوشی هوشمند متکی باشند و ۵۷ درصد خانواده‌هایی که فرزندانشان می‌توانند از رایانه‌های مدرسه استفاده کنند، در جلسات آموزش از راه دور این برنامه مشارکت دارند. به همین ترتیب وقتی دانش‌آموزان می‌توانند در جلسات درسی زنده شرکت کنند ـ که این کار معمولا مستلزم داشتن اینترنت پرسرعت است ـ بسیار بیشتر محتمل است که تکالیف درسی شان را انجام دهند.
موانع موجود بر سر آموزش از راه دور از فناوری فراتر می‌رود. فقط یک خانواده از هر سه خانواده مورد مطالعه قرار گرفته گفته‌اند که دارای فضای مناسب، بدون سروصدا و مزاحمت در خانه‌هایشان برای انجام آموزش و انجام تکالیف از راه دور هستند. ما همچنین متوجه شده‌ایم که والدینی که قادر به کار از راه دور نیستند، اغلب در کمک به کودکانشان در خلال ساعات مدرسه مشکل دارند. در نتیجه این کار بر عهده خواهر و برادرهای بزرگ‌تر یا دیگر اقوامشان می‌افتد.
چرا این مسئله اهمیت دارد؟
یافته‌های ما از ضرورت پر کردن شکاف دیجیتال به عنوان راهی برای بهبود موفقیت تحصیلی در میان دانش‌آموزان کم درآمد رنگین‌پوست خبر می‌دهد.
معروف است که هوراس مان مربی پیشروی آمریکایی مدارس دولتی را به عنوان «برابری سازهای بزرگ» توصیف کرده که در آنها کودکان می‌توانند یک تحصیل با کیفیت را فارغ از شرایط فردی یا خانوادگی‌شان دریافت کنند. حتی پیش از همه گیری کووید ۱۹ تا تحقق یافتن این هدف فاصله‌ای طولانی بود. اما وقتی که اتاق‌های نشیمن و اتاق‌های خواب جای کلاس درس را می‌گیرند، نابرابری‌ها در فناوری دیجیتال و پشتیبانی‌هایی که در خانه از دانش‌آموزان به عمل می‌آید، تاثیری بزرگ‌تر از همیشه بر آنها دارد. تحقیق ما همچنین در زمانی انجام شد که گروهی مرکب از هفت خانواده، شکایتی از ایالت کالیفرنیا به دادگاه برده بودند. آنها در شکایت خود این ایالت را به قصور در فراهم کردن «برابری تحصیلی بنیادین» در طول دوره‌ای طولانی‌تر از آموزش از راه دور که همه گیری کووید ۱۹ موجب شده، متهم می‌کنند.
آنچه هنوز نامعلوم است
ما این پیمایش را در جولای ۲۰۲۰ و اندکی بعد از به پایان رسیدن سال تحصیلی ۲۰ـ ۲۰۱۹ انجام داده‌ایم. از آن زمان تاکنون مدارس نواحی مختلف با هزینه کردن بیشتر در زمینه فناوری، گام‌هایی را برای بهبود آموزش از راه دور برداشته اند. اما شاخص‌های اولیه موجود درباره مدارس ناحیه لس آنجلس و دیگر نواحی بزرگ، نشان می‌دهند که حضور در کلاس‌ها همچنان کمتر از میزان قبل از همه گیری است و دانش‌آموزانی بیشتر از معمول مردود می‌شوند. این اخبار دردسرساز حکایت از آن دارند که بسیاری از چالش‌های موجود بر سر راه آموزش از راه دور که ما در مطالعه خود مورد شناسایی قرار داده‌ایم، احتمالا همچنان عمدتا حل ناشده باقی مانده‌اند.
یک نگرانی بزرگ دیگر این است که آیا آموزش از راه دور بر ورود به کالج دانش‌آموزانی تاثیر می‌گذارد که اولین فرزند در خانواده خود خواهند بود که قرار است تحصیلات پس از دبیرستان را ادامه دهند یا نه.
بعد چه می‌شود؟
ما به انجام مصاحبه‌های جامع با خانواده‌های اسپانیایی‌تبار ادامه خواهیم داد تا بهتر درک کنیم که آنها چگونه با مقوله آموزش از راه دور کنار می‌آیند. همچنین در نظر داریم این مطالعه را در مورد گروه‌های دیگر از جمله خانواده‌های سیاهپوست و زبان آموزان زبان انگلیسی نیز انجام دهیم.
نویسنده: هرنان گالپرین/استفن آگوئیلار (Hernán Galperin) استادیار ارتباطات/ Stephen Aguilar استادیار آموزش در دانشگاه جنوب کالیفرنیا
برای مشاهده منبع این مطلب به اینجا مراجعه کنید.
انتهای پیام/
