خبرگزاری فارس ـ گروه غرب از نگاه غرب: شرکت های آمریکایی در ساخت سیستم های تسلیحاتی نظامی، باتری خودروهای برقی و توربین های بادی، اتکای شدیدی بر چند ده «ماده معدنی حساس» دارند که بسیاری از آنها تقریبا به طور کامل در سایر کشورها استخراج و فرآوری می شود. برای مثال ساخت تنها یک جت جنگنده اف-35 مستلزم دست کم 920 پوند از مواد معدنی کمیابی است که بیش از هر جا از چین وارد می شود. این سطح از وابستگی به واردات موجب نگرانی دولت آمریکا شده است.
بلایای طبیعی، ناآرامی های داخلی، اختلافات تجاری و ناکامی شرکت ها همگی می توانند یک زنجیره تامین مواد معدنی و بسیاری از محصولاتی را که به آنها وابسته هستند مختل کنند و مسئله بسیاری از مواد معدنی حساس را به یک اولویت امنیت ملی تبدیل کنند.
ایالات متحده در سال های اخیر برنامه ریزی و سرمایه گذاری های راهبردی خود را روی زنجیره های تامین قابل اتکا افزایش داده است، به خصوص با توجه به اینکه چین به سمت افزایش کنترل بر صادرات مواد معدنی حساس گام برداشته، اما استخراج و فرآوری این مواد معدنی در خود آمریکا همچنان ناچیز است. یکی از دلایل این اتفاق میزان مخرب بودن و آلاینده بودن بسیاری از عملیات های استخراج و فرآوری مواد معدنی از نظر زیست محیطی است، اما دلیل دیگر آن نیز این است که تنها در همین اواخر بوده که تدابیر سیاسی مورد بررسی قرار گرفته اند و تامین بودجه شده اند. ایالات متحده هم اکنون در حال بازنگری زنجیره های تامین مواد معدنی حساس است و وزارت انرژی اخیرا وعده 30 میلیون دلار بودجه را در قالب بسته کمکی همه گیری کرونای ماه دسامبر و یک بسته حمایتی از معدنکاری در سال 2020 داده است.
پرسشی که کارشناسان سیاستگذاری مثل خود ما به آن فکر می کنیم، این است که تا کجا می توان زنجیره های تامین مناسب و ایمن مواد معدنی حساس را به شیوه ای تامین کرد که ضمن محدود کردن خسارات زیست محیطی، به ترویج حکمرانی خوب کمک کند.
فهرستی از 35 ماده معدنی حساس
مواد معدنی حساس نام خود را از نقش حیاتی خود در محصولاتی گرفته اند که آمریکاییان در زندگی روزمره به آنها متکی هستند. طی 60 سال گذشته تعداد این مواد معدنی دو برابر شده و اتکای آمریکا برای تامین آنها از سایر کشورها 100 درصد افزایش یافته است. در بیست و هشت قلم از 35 ماده معدنی حساسی که آمریکا در سال 2018 آنها را تعریف کرده، دست کم 50 درصد میزان آنها وارداتی است.
فهرست مواد معدنی حساس آمریکا از زمانی که در سال 1973 برای اولین بار از سوی «پیمایش زمین شناسان آمریکا» تهیه شد، تغییر کرده است. بسیاری از این مواد معدنی تفاوتی نکرده اند، از جمله مواد معدنی کمیابی که از زمین به دست می آید اما اهمیت نسبی آنها در سال 1973 علاوه بر کاربردهای دیگر، در حوزه پالایش نفت و تولید شیشه بوده است.
این فهرست اکنون بازتاب دهنده نقش حساسی است که آنها – در کنار آلیاژ های تخصصی، آهنرباها و کاتلیست هایی که استفاده از آنها را امکان پذیر می کنند- در انرژی های تجدید پذیر، خودروهای برقی و فناوری های دفاعی پیشرفته در اقتصاد آمریکا ایفا می کنند. این اقلام شامل باتری ها و موتورهای برقی هستند، اما سیستم های هدایت موشکی، وسایل ارتباطاتی و حتی ماهواره ها را نیز شامل می شوند.
به همین دلیل وزارت دفاع یکی از قدرتمندترین حامیان زنجیره های تامین قابل اتکاتر بوده است. در چند سال اخیر این وزارتخانه در زمینه تقویت تولید داخلی به خصوص برای عناصرمعدنی کمیاب نقشی حمایتی داشته است. این موارد شامل قراردادهای جدیدی در استخراج عناصر کمیاب و عملیات های تولیدی در کالیفرنیا، نبراسکا و تگزاس بوده است. «سازمان لجستیک دفاعی» نیز ذخایری اضطراری از 42 قلم را با ارزش بازار 1.1 میلیارد دلاری در شش مکان مختلف در سطح ایالات متحده نگهداری می کند.
اکنون با طرح زیرساخت های پرزیدنت جو بایدن که وعده گسترش استفاده از خودروهای برقی و انرژی های تجدید پذیر می دهد، تدوین قوانین «سبز» محتمل تر شده و تغییرات اقلیمی در حال تبدیل شدن به یک اولویت است، زنجیره های تامین مواد معدنی حساس بار دیگر در کانون توجه قرار گرفته است.
جدیت موضوع زنجیره های تامین
انتظار می رود میزان لیتیوم، کبالت، گرافن، ایندیوم و سایر مواد معدنی حساس مورد نیاز برای فناوری های کم کربن به تنهایی در سراسر جهان تا سال 2050 از 100 درصد به 1000 درصد افزایش پیدا کند.
این برآوردها به خودی خود نگران کننده هستند، اما وقتی با نیازهای نظامی، نیازهای صنعتی و کاهش معادن آمریکا ترکیب می شوند، تصویری آزار دهنده از کمبود زنجیره های تامین آمریکا به دست می دهند.
کشورهایی چون جمهوری دمکراتیک کنگو به این دلیل که در گذشته پول حاصله از فروش مواد معدنی آنها در تامین هزینه کشمکش های مسلحانه صرف می شد نام آنها به صدر اخبار راه یافته بود، برای شرکت های آمریکایی شرکایی که جذابیت خاصی داشته باشند به شمار نمی روند. جمهوری دمکراتیک کنگو تولید بیش از 70 درصد از کبالت جهان را در اختیار دارد که تقریبا در تمام باتری های یونی لیتیومی قابل شارژی که نیروی گوشی های موبایل و لپتاپ ها و وسایل الکتریکی را در همه جای جهان تامین می کنند کاربرد دارد و چین سرمایه گذاری سنگینی در این منطقه انجام داده است.
توانایی ایالات متحده در بالا بردن تقاضا- همزمان با تردیدها برای ایفای نقش در کشورهای «پرخطر» یا تعهدات نسبت به تولید داخلی- به این معناست که آمریکا به کشورهایی متکی است که تمایل بیشتری به پذیرش این مخاطرات دارند. چین اکنون کنترل 80 درصد از فرآوری مواد معدنی مورد مصرف در باتری های لیتیومی یونی جهان، 77 درصد از ظرفیت سلول های باتری و 60 درصد از تولید اجزای باتری های جهان را در اختیار دارد.
چگونه می توان زنجیره های تامین حساس را تقویت کرد
ایالات متحده به منظور اجتناب از عقب افتادن در این حوزه در نتیجه کمبودها و تضمین یک انتقال انرژی موفق، می تواند چندین گام بردارد.
در دوره دولت ترامپ آمریکا یک راهبرد فدرال را برای ضمانت تامین قابل اتکای مواد معدنی حساس آغاز کرده بود، اما بخشی از این راهبرد بر اساس سبک سنگین کردن بازنگری ها از اثرات زیست محیطی پروژه ها تدوین شده بود و گام های عملیاتی زیادی در جهت آن برداشته نشده است. همچنین دولت او «ابتکار حاکمیت منابع انرژی» را آغاز کرده بود که بر کار با کشورهای شریک برای بهبود بخشیدن به حاکمیت زنجیره های تامین مواد معدنی تمرکز داشت.
آمریکا برای بهبود حمایت خود از بازارهای مواد معدنی حساس و توافقنامه های تجاری کارهای زیادی می تواند انجام دهد. بازنگری 100 روزه بایدن از زنجیره های تامین مواد معدنی حساس شروع خوبی برای این کار است.
گسترش بازیافت و استفاده مجدد از مواد معدنی حساس نیز می تواند پایداری زیست محیطی را افزایش دهد و مواد معدنی بیشتری را برای استفاده در آمریکا فراهم کند. یک راه برای تشویق برنامه های بازیافت، تفویض مسئولیت از مدیران زباله به تولیدکنندگان بزرگی چون اپل و سامسونگ است.
علاوه بر این توافقنامه های تجاری می توانند به طرقی نوشته شوند که معدنکاری مسئولانه را الزامی کنند. شرکت های آمریکایی نیز به همین ترتیب می توانند کار بیشتری در جهت تضمین این سیاست انجام دهند که آنها از منابع ناپایدار خریداری نمی کنند یا از اقداماتی حمایت می کنند که سوء استفاده و بهره کشی از اقتصادهای در حال توسعه را تشویق نمی کنند.
آمریکا همچنین می تواند بهره برداری خود از مواد معدنی حساس را گسترش دهد. اخیرا «ریو تینتو» طرح هایی را برای احداث کارخانه جدیدی برای بازیافت تلوریوم از عملیات های فرآوری مس خود در یوتا اعلام کرده است. تلوریوم ماده معدنی حساسی است که در ساخت پنل های خورشیدی به کار می رود. استخراج لیتیوم در صحرای کالیفرنیا نیز اندک اندک شروع به جذب سرمایه گذاران کرده و پروژه هایی برای استخراج مواد معدنی کمیاب نیز در کلرادو و نبراسکا آغاز شده است.
مباحث بر سر فناوری های انرژی سبز باید دربرگیرنده سیاستگذاری صنعتی نیز شود، مثل اینکه چگونه اجازه استخراج معادن، تامین بودجه کارخانجات فرآوری و تحقیقات تولیدی پیشرفته داده شود. طراحی مسیر تامین مواد معدنی حساس از سوی آمریکا، پیامدهای مهمی برای همه چیز، از محیط زیست گرفته تا امنیت ملی دارد.
نویسنده: جوردی لی(Jordy Lee) مدیر برنامه انستیتو پین در مدرسه معادن کلرادو
منبع: https://b2n.ir/u05317
انتهای پیام/
