به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، هیتلر در سال ۱۹۳۶ با طرحی به نام”برنامه چهار ساله» و با هدف دور زدن وابستگی نازی‌ها به واردات محصولات از خارج کشور وارد عمل شد. وی در این راستا به هرمان گورینگ، یکی از بلند پایه‌ترین مقامات نظامی و همچنین فرمانده نیروی هوایی آلمان نازی در خلال جنگ جهانی دوم فرمان داد که کشورش تا سال ۱۹۴۰ به خودکفایی کامل نظامی و اقتصادی به خصوص از نظر مواد غذایی دست یابد.
یکی از مهمترین مواد مورد نیاز برای آلمان در بخش خوراکی‌ها مارگارین بود! در آن زمان، مارگارین (مشتقی از کره که از روغن‌های گیاهی و یا چربی‌های حیوانی تهیه می‌شود) برای آشپرخانه‌های آلمانی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بود. جایگزینی شیر گاو با چربی باقی مانده حیوانات برای تولید کره، مزیتی بزرگ در جهت تامین غذای خانواده‌های طبقه کارگری به وجود می‌آورد.
با وجود آن که این اختراع کاربردی هرگز در خود فرانسه به نتیجه نرسید، اما مورد علاقه کشور‌های شمالی اروپا و به خصوص آلمان واقع شد. بدین ترتیب آلمان‌ها تا سال ۱۹۳۰، سالیانه به ازاری هر نفر ۱۷.۵ پوند کره مصرف می‌کردند.
علاوه بر موارد مذکور، در همین دوران تولید کنندگان روشی ارزان‌تر به منظور تهیه مارگارین یافته بودند: با استفاده از چربی نهنگ! در واقع ظهور نفت سفید باعث ایجاد مازاد روغن نهنگ شد که پیش‌تر از آن در قالب سوخت روشنایی استفاده می‌شد.
در مجموع این اتفاق منتج به خرید گسترده با هزینه کم شده بود. در سال ۱۹۲۹ دو شرکت به نام‌های مارگارین یونی (هلندی) و برادران لیور (بریتانیایی) که بعد‌ها به منظور تاسیس کمپانی چند ملیتی یونیلیور ادغام شدند، با موفقیت به فروشگاه‌های متعدد روغن نهنگ خود در جهت فروش محصولات مارگارینی تغییر کاربری دادند.
مزیت تولید کره با هزینه بسیار کمتر، تنها سناریوی مورد توجه هیتلر به شمار نمی‌رفت. از چربی نهنگ استفاده‌های دیگری نیز می‌شد که از جمله مهمترین آن‌ها می‌توان به مقاصد نظامی طی جنگ اشاره کرد. چربی مایع این جاندار دریایی سودمند به عنوان یک روان کننده بسیار مفید در دستگاه‌های جنگی کاربرد داشت و همچنین می‌توانست برای تولید نیتروگلیسیرین مورد نیاز مواد منفجره هم کارساز واقع شود.
این گونه بود که بریتانیا آن را در سال ۱۹۳۸ یک «کالای دفاع ملی» معرفی کرد. در واقع با آگاهی از اهمیت این روغن در آشپرخانه‌ها و همینطور میادین نبرد، آلمان و بریتانیا در دوره مربوطه بیش از ۸۳ درصد از ذخایر نهنگ دنیا را که میان کشور‌های آن‌ها قرار داشت خریداری کردند. بسیاری از این جانداران دریایی نهنگ‌های نروژی بودند به یک منقطه ساحلی بی طرف (امروزه سرزمین شهبانو ماود نامیده می‌شود) مربوط می‌شدند. بدین ترتیب تلاش برای تصاحب این سرزمین به یکی از برنامه‌های نازی‌ها مبدل شد که البته هیچ وقت محقق نشد.
منبع: عصر ایران
انتهای پیام/
