به گزارش خبرگزاری فارس از مازندران، این روزها همه جا صحبت از زحمات و تلاشهای معلمان یا همان مدافعان آموزشی است که باوجود تدریس مجازی اما تمام فکر و ذهنشان این بوده که دانشآموزان از تحصیل بازنمانند و به عبارتی خلاقیت را بهگونهای چاشنی تدریسشان کردند تا دانشآموزان از درس زده نشوند.
حضور در کلاس، نشستن روی نیمکت و توجه به معلمی که پای تخته دانشآموزان که تمام نگاه دانشآموزان به اوست تا بتوانند درس را فرابگیرند برای همه دانشآموزان تبدیل به رویایی شد که دوست دارند خیلی زود به آن دست یابند و به طور حتم شیرینی آن در مقایسه با فضای مجازی برای دانشآموزان کمتر بوده اما این معلمان هستند که این روزها با هنرشان طوری درس را برای دانشآموزان تدریس میکنند که نه تنها از درس زده نشوند بلکه بیصبرانه منتظر آغاز درسهایشان هستند و برای آغاز آن لحظهشماری میکنند.
در این گزارش به سراغ خانم عاطفه شکری معلم دانشآموزان فریدونکناری رفتیم که باوجود مشکلات و بیماری فرزندش اما پای ثابت تدریس برای دانشآموزانش است و اعتقاد دارد به حدی وقت گذاشتن برای دانشآموزان و درس دادن به آنان در روحیاتم تاثیرگذار است که وقتی را که با دانشآموزانم هستم حس خوبی برایم به همراه دارد و موجب میشود برای ساعاتی از مشکلاتم دور شوم.
وی ۱۳ سال تجربه معلمی دارد البته ۱۱ سال معلم هنرستان بود و از سال گذشته معلم پایه اول شده و امسال هم باتوجه به توصیه مدیر مدرسه و همچنین شرایط کرونایی معلم کلاس اولیهای سال گذشته در پایه دوم شده و شناخت خوبی از دانشآموزان خود دارد.
عاطفه شکری در گفتوگو با فارس میگوید: باتوجه به اینکه تجربه تدریس در هنرستان را داشتم، لازمه معلمی در مقطع ابتدایی بهویژه کلاس اول این است که باید بچهها را دوست داشته باشی و بچهها هم معلم خود را دوست داشته باشند به دلیل اینکه شاگردان امسال من همان شاگردان پارسالم هستند این ارتباط از قبل برقرار بود چراکه سال گذشته پنج، شش ماه از سال دانشآموزان در مدرسه حضور داشتند ارتباط خوبی بین من و شاگردانم شکل گرفت ولی اگر تمام آموزشها بهصورت مجازی باشد و دانشآموز بهویژه مقطع ابتدایی تصور معلم را نداشته باشد مطمئنا آموزش سختتر خواهد بود.
وی ادامه می دهد: سال گذشته با شیوع کرونا در روزهای قرمز کلاس درس تعطیل شد ولی زمانیکه وضعیت نارنجی و زرد کلاسهای درس دایر بود و در مدرسه با دانشآموزان حضور داشتیم و سال تحصیلی را بهخوبی سپری کردیم.
امسال نیز با آغاز سال تحصیلی یعنی ۱۵ شهریور ماه کلاس درس را آغاز کردیم و در مدرسه حضور داشتم و کلاسها هم دایر بود یک هفته از سال تحصیلی نگذشت که با علائم کمردرد و پف کردن چشمهای پسرم و مراجعه مکرر به پزشکان مجبور شدیم عازم تهران شویم و بعد از مراجعه به تهران باتوجه به این شرایط، فرزندم را در بیمارستان کودکان بستری کردیم.
این معلم اضافه میکند: بعد از انجام آزمایشها متوجه بیماری فرزندم شدیم که متاسفانه به سرطان مبتلا شد و بلافاصله اقدامات درمانی از جمله شیمیدرمانی فرزندم آغاز شد. باوجود دردسرها و مشکلات بیماری فرزندم هیچگاه باعث نشد طی این مدت کلاس درس تعطیل شود حتی در زمانهایی که در بیمارستان هستم.
وی ادامه می دهد: پسرم در بیمارستان کودکان بستری است و در بیمارستان وقتی کودکان را میبینم، مشاهده دردها و نالههایشان تا مدتها از مقابل چشمانم دور نمیشود اما برای کلاس درس تمام تلاشم وقف دانشآموزانم است.
شکری تصریح میکند: در بیمارستان با توجه به اینکه تختهای نداشتم تدریس و فیلمها تنها از روی دفتر و کتاب بود و اصلا خودم را نشان نمیدادم و با خودم میگفتم نکند روی روحیه دانشآموزانم اثر بگذارد.
باید بگویم در زمان تدریس حس خوبی دارم و چند ساعتی از مشکلاتم دور میشوم و چون پسرم همسن شاگردانم است به نوعی شاگردانم همانند فرزندم هستند.
این معلم خاطرنشان میکند: تمام دغدغهام این است که دانشآموز درس را بفهمد و یکی از کارهایی که احساس میکنم به فهم بیشتر درس به شاگردانم کمک میکند تلفیق و ارتباط دروس با یکدیگر است، به عنوان نمونه در درس خرس کوچولو از دانشآموزان خواستم ماسک خرس کوچولو درست کنند که خیلی خوششان آمد و یا در درس هدیههای آسمانی درباره نعمتهای خداوند با تلفیق درس علوم در ارتباط با حواس پنجگاه احساس کردم همه شاگردانم درس را به خوبی درک کردند.
به اعتقاد من باتوجه به اینکه آموزشها مجازی شد معلم هرچه آموزش و محتوا دهد خانوادهها نقش مهمی دارند و معلم به تنهایی نمیتواند به اهداف تدریس دست یابد.
بهعنوان نمونه مادر یکی از دانشآموزان به من پیام داد که فرزندم همکاری نمیکند از مادر خواستم صدای دانشآموز را برایم بگذارد من هم پیام میدادم بعد از مدتی وضعیت دانشآموز بهتر شد درواقع تدریس بهصورت مجازی، کاملا مشارکت بین مادر و معلم با کودک است.
شکری میگوید: البته درست است تدریس بهصورت حضوری مزیتهای زیادی دارد اما از مزیتهای تدریس در فضای مجازی این است که فیلمی که معلم میگذارد دانشآموزان میتواند چندین بار تماشا کند ولی در کلاس تنها برای یکبار است.
طی این مدت با شاگردانم در ارتباط هستم و آنها باتوجه به اینکه در جریان مشکلات من هستند، بهترین خاطرههایم آرزوهای زیبای آنان برای سلامتی پسرم است که هر روز برایم صدای زیبایشان را ارسال میکنند.
شکری یادآور شد: به اعتقاد من تدریس برای کودکان در مقطع ابتدایی هر روزش خاطره است و یکی از خاطرههای زیبا نقاشیهای زیبای شاگردانم است که در بحث کرونا خیلی برایم جالب بود و خیلی خوب توانستند ترسها و احساسات خود را در نقاشیهایشان به نمایش بگذارند که برایم تبدیل به خاطرهای خوب و ماندگار شد.
با وجود اینکه از شاگردانم دور هستم و به دلیل انجام مراحل درمانی فرزندم برخی روزها باید در تهران و در بیمارستان باشم اما ساعاتی که با شاگردانم هستم بهترین لحظات برایم است که اجازه نمیدهم نگرانیهایم به آنان منتقل شود.
انتهای پیام/۸۶۰۳۴/ج/و