به گزارش اقتصادنیوز این روزنامه نوشت: همسانسازی حقوق بازنشستگان تامین اجتماعی، قصه پرغصهای شده که نمیبایست پیش میآمد.
مدیرعامل کنونی سازمان تامین اجتماعی را فردی با پشتکار و مدافع حقوق مردم میدانیم و روا نمیدانیم مشکلات پدید آمده برای 5/3 میلیون بازنشسته تامین اجتماعی در ماههای اخیر را به گردن ایشان بیندازیم ولی این انتظار وجود دارد که آقای مدیرعامل نظارت بیشتری بر زیرمجموعه اداری خود داشته باشند و اجازه ندهند حق این قشر مظلوم بیش از این توسط آنان پایمال شود. ظلمی که در سالهای گذشته بهویژه در سال 99 به بازنشستگان تامین اجتماعی شد به اندازه کافی سازمان تامین اجتماعی را زیر سوال برد، بیش از این نباید ظلم ادامه یابد.
قرار بود طبق مصوبه مجلس و تصمیم دولت، همسانسازی جدید بعد از افزایش حقوق بازنشستگان در اسفندماه 99 و بر مبنای پایه افزایش یافته در آن مقطع صورت بگیرد ولی آنچه در 20 فروردین جاری مشاهده شد، خلاف این مصوبه بود و از این رهگذر بار دیگر به بازنشستگان تامین اجتماعی ظلم شد. بعد از اعتراضات، حالا مسئولین میگویند مشکل از «نرمافزار» بوده و قول میدهیم مشکل را حل کنیم و حداکثر تا پایان اردیبهشت احقاق حق شود. این سخن را براساس دستور دین وظیفه داریم بپذیریم و با حسن نیت بر این باور باشیم که عمدی از ناحیه تامین اجتماعی در کار نبوده و واقعاً مشکل از «نرمافزار» بوده، ولی بازنشستگان این انتظار را هم دارند که قصه نرمافزار با قصه «مرحوم خلبان» پیوند نخورد. هر وقت هواپیمائی در کشور ما سقوط میکند مشکل را به گردن خلبان آن میاندازند و چون او جان به جان آفرین تسلیم کرده است، این ماجرا به «مرحوم خلبان مقصر بود» معروف شده است. بازنشستگان حاضر نیستند بار دیگر قبول کنند که «مرحوم نرمافزار» مقصر بوده است.
نکته مهمی که مسئولین نظام و ازجمله مجموعه وزارت تعاون و کار و تامین اجتماعی باید به آن توجه داشته باشند اینست که فروختن اموال «شستا» که متعلق به کارگران و بازنشستگان تامین اجتماعی است و هزینه کردن آن برای دیگران، ظلم فاحش است. افزایش حقوق آنها و کوتاهی کردن در افزودن بر حقوق بازنشستگان تامین اجتماعی، عین بیعدالتی و حتی حق آنان را به دیگران دادن است. مسئولان دولتی بهویژه سازمان تامین اجتماعی باید امانتدار باشند و در وانفسای گرانیهای سرسامآور که بازنشستگان تامین اجتماعی را به استیصال کشانده، از جیب آنها خرج نکنند. بازنشستگان تامین اجتماعی قشر شرافتمندی هستند که بیش از سایر اقشار زحمت کشیده و به کشور خدمت کردهاند. این مردم آبرومند به صدقهای تحت عنوان بستههای معیشتی نیاز ندارند. اگر حق واقعی آنها را از پولی که متعلق به خودشان است بدهید، کافی است.