به گزارش خبرنگار مهر، گلسنگ‌ها یکی از آسیب‌های جدی به مجموعه تاریخی تخت جمشید است که بارها مورد اشاره قرار گرفته و به گفته کارشناسان تهدیدی جدی در بقای این اثر باستانی به شمار می‌رود.
به گفته علی اسدی، سرپرست گروه کاوش آبراهه‌های تخت جمشید و عضو هیئت علمی بخش باستان‌شناسی دانشگاه هنر شیراز، بر اساس آخرین مطالعاتی که در این مجموعه جهانی در رابطه با گلسنگ‌ها انجام شد حدود ۱۰۰ نمونه گلسنگ در تخت جمشید شناسایی شد که هرکدام در محو کردن نقوش و کتیبه‌های این بنای عظیم جهانی نقش تأثیرگذاری دارند.
در پیوند با این پدیده که برخی کارشناسان بر این باورند که اگر این گلسنگ‌ها کنترل نشوند می‌توانند ظرف ۶۰ سال نقوش و کتیبه‌ها را محو کنند که در این راستا حمید فدایی در گفت و گو با خبرنگار مهر، می‌گوید: رطوبت یکی از مهمترین مولدهای ایجاد آسیب از جمله گلسنگ‌ها در تخت جمشید است.
مدیر پایگاه میراث جهانی تخت جمشید با بیان اینکه در دسته‌ای از آسیب‌ها، رطوبت موجب می‌شود سیستم‌های نمکی فعال شوند، می‌افزاید: نتیجه شوره زدن و نهال شکفتگی نمک درون سنگ‌ها موجب تخریب سازه‌های این بنای تاریخی می‌شود.
از سویی به گفته فدایی، رطوبت کمک می‌کند عوامل بیولوژیک فعال شوند و در پی آن حملات بیولوژیک و فرسودگی‌های زیستی ناشی از رطوبت شکل بگیرد.
وی یادآوری می‌کند که گلسنگ‌ها دسته‌ای از عوامل زیستی است که در کنار رطوبت می‌تواند فرایند تخریبی داشته باشد بنابر این با تمهیداتی که در زمینه کنترل می‌تواند تأثیر مثبتی داشته باشد می‌شود از روند روبه رشد آن پیش گیری کرد.
مدیر پایگاه میراث جهانی تخت جمشید، ادامه می‌دهد: باید تلاش کنیم بخشی از سایت‌های بنای تخت جمشید را با استفاده از مکانیزم پوششی و مسقف ساختن از گزند رطوبت و گلسنگ‌ها حفظ شود.
فدایی افزود: گلسنگ‌ها یکی از عوامل فرسایش به شمار می‌روند و بر اساس نظریه کارشناسان گلسنگ‌ها در فرسایش بناهای سنگی تأثیر اساسی دارند از این رو همواره به عنوان یک دلیل تهدید کننده برای این بناها به شمار می‌رود.
