به گزارش خبرگزاری تسنیم از نطنز، دوره جوانی دوره‌ای است که در آن فرد پا به دنیای بزرگسالی می‌گذارد و با وجود اینکه در این دوران ارتباطات و نیازهای فرد با خانواده تغییر چشمگیری کرده است اما با این حال همچنان جوانان نیاز به حمایت خانواده دارند تا بتوانند با دنیای پیرامون خود بهتر ارتباط بگیرند.
فرد بحران‌های زیادی را رد کرده است اما باز هم وارد بحران‌های جدیدی می‌شوند و یکی از همین بحران‌ها مشکلات به وجود آمده در ارتباط والدین و جوانان است که یکی از مشکلات دیرینه محسوب می شود؛ والدین احساس می‌کنند که موظف هستند تا فرزندشان را کنترل کنند غافل از اینکه این کنترل‌گری، آسیب‌های بسیار زیادی را به دنبال دارد.
جوان‌ها در دوره جدید زندگی خود هویت تازه و بزرگسالی به دست می‌آورند و خواستار احترام از سوی پدر و مادر برای استقلال و هویت خود هستند اما متاسفانه به خاطر وجود تفاوت‌های بین دو نسل و دلایل فرهنگی مشکلات زیادی در برقراری ارتباط میان آن‌ها به وجود می‌آید.
عبدالله بیگی کارشناس ارشد مشاوره نطنزی در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در نطنز اظهار داشت: خانواده‌ای خانواده سالم و پویا نامیده می‌شود که بین اعضای آن خانواده اعم از بین پدر و مادر و بین پدر و فرزندان و بین مادر و فرزندان ارتباطات سالم و سازنده برقرار باشد.
بیگی گفت: والدین یعنی پدر و مادرهای توانا کسانی هستند که علاوه برداشتن دانش و اطلاعات در حوزه کودک و نوجوان، مهارت استفاده از این دانش را هم بلدند که چگونه باید از این دانش و اطلاعاتشان استفاده کنند؛ ما غالبا یا نسبت به بچه‌ها عشق داریم یا قدرت در حالی که اصل مهم می‌گوید شما باید عشق توام با اقتدار داشته باشید یعنی در عین مهربان بودن و صمیمیت و پذیرا بودن مقتدر هم باشید و جاهایی هم لازم است شما اقتدار و قانون را داشته باشید.
وی افزود: والدین بایـد از شـیوه‌ها و راهکارهای مناسـب در برقراری ارتباط با فرزنـدان آگـاهی داشـته باشـند؛ برای مثال در دوران کـودکی بـا محبت کردن، بازی کردن و غیره می‌توان به کـودک شخصـیت داد و بـا ایجـاد امنیـت روحی و روانی ارتباط مؤثری با او برقرار کرد.
بیگی ضمن اشاره حالات و رفتارهای ویژه دوران نوجوانی اعضای خانواده تصریح کرد: در دوران نوجوانی وضع به گونه‌ای دیگر است و با ایجاد عزت نفس، تقویت اعتمـاد بـه نفـس و غیره می‌توان زمینه‌های رشد و کمال نوجوان و راه ارتباط با او را فراهم کرد.
مدیر مرکز اختلالات رفتاری، گفتاری بادرود گفت: نوجوان مثل بقیه افراد نیازهای اولیه‌ای دارد که این نیازهای اولیه همان نیازهای جسمانی و فیزیولوژیک آن‌هاست؛ در این سن چون همزمان با هم رشد جسمانی و احساسی را با هم تجربه می‌کنند و نیز نسبت به دنیا هویت پیدا می‌کنند و جهان‌بینی شان هم شکل می‌گیرد.
وی گفت: این نیازها همزمان می‌شود و به همین دلیل والدین باید تنها نکته‌ای که به یاد داشته باشند به اندازه، بجا و به موقع نیازشان را برآورده کنند؛ دومین اصل ایجاد امنیت روانی است و خانواده، مهمترین کانون تأمین‌کننده نیازهای روانی فرزند است. ما باید خانه و خانواده را مهمترین کانون تامین‌کننده نیازهای روانی یک نوجوان بدانیم.
بیگی تاکید کرد: در این سن به دلیل اینکه نوجوان و جوان مستقل می‌شوند خیلی راحت یا تحت تاثیر محیط هستند یا دوست دارند با هم سن و سال‌هاشان باشند و دوست دارند وقت بیشتری را در بیرون از خانه بگذرانند و بر همین اساس باید اصل ما این باشد که اینقدر فضای خانه و خانواده سرشار از امنیت و آرامش و حتی جذابیت باشد.
بیگی ابراز داشت: اساس یک رابطه سالم و درست میان شما و فرزندتان محبت کردن و دوست داشتن یا همان مبادله مهر و عطوفت است. ما غالبا فکر می‌کنیم ما محبت را می‌دهیم اما محبت یک مبادله دو طرفه است؛ مهر و عطوفت را می‌دهیم و از سوی دیگر مهر و عطوفت می‌گیریم و دوست می‌داریم.
وی تصریح کرد: خیلی وقت‌ها نوجوان فقط تشنه یک نگاه محبت آمیزتان است چون در کودکی بچه‌ها فقط کلام ما را متوجه می‌شوند و هر چه به سن نوجوانی می‌روند کلام ما کمتر تأثیر دارد و آن‌ها به حرکات، رفتار و اعمال ما نگاه می‌کنند.
وی افزود: توجه و محبت شما به نوجوان از طریق کلام و غیر کلامتان تقویت‌کننده مثبت است؛ ما برای زمان آینده سرمایه‌گذاری و سپرده می‌کنیم؛ برای زمانی که نوجوانی و هیجاناتش را پشت سر گذاشت فرزند ما در دوره جوانی در عین رشید بودن رعنا بودن به والدین خود احترام می‌گذارد.
وی در ادامه بیان داشت: مهمترین مسئله این است که فرزند نوجوان شما بداند شما او را همانطوری که هست پذیرفته‌اید؛ خیلی وقت‌ها فکر می‌کنند پذیرش ما به آن‌ها کم شده است و این هم به دلیل مستقل شدن آن‌هاست؛ یعنی آن‌ها بزرگ شده‌اند و به بلوغ رسیده‌اند چون بعضی از کارهایی که انجام می‌دهند نشانه بلوغ آن‌هاست و مستقل شدن است.
بیگی تصریح کرد: از آنجا که بعضی از رفتارهایی که انجام می‌دهند پذیرش ما نسبت به آن‌ها کم شده است و بنابراین در آن شرایط ما باید به آن‌ها حس محترمانه بودن بدهیم و به آن‌ها بگوییم که قابل احترامند و به آن‌ها بگوییم ما هم سن و سال شما بودیم این شرایط را درک کردیم.
این کارشناس روانشناس گفت: وقتی با نوجوان روبرو می‌شوید حتی اگر از او عصبانی هستید، نه با حرکات بدنتان و نه با زبانتان نباید با او مواجه شوید یعنی او نباید احساس کند که شما می‌خواهید به او حمله، تنبیه، قضاوت یا او را ارزیابی کنید؛ عبارات و کلماتی هم که استفاده می‌کنید باید همه مثبت باشند، تشویقی برای تغییر باشد؛ ابتدا با یک نکته مثبت از نوجوانتان شروع کنید، سپس مطلبی اصلی که مدنظرتان است بگویید و درباره آن مسئله صحبت کنید و مجدد یک نکته مثبت بگویید.
وی افزود: در هر فرصتی که پیش می‌آید با فرزندان خود صحبت کنید و با آن‌ها در یک فضای گرم و صمیمانه ارتباط کلامی و عاطفی برقرار کنید؛ سعی کنید با نوجوانان، بر اساس اصل اعتدال رفتار کنید چراکه اصل ارتباط با نوجوان اصل اعتدال است و مقررات و انضباط را تعیین کنید و برای اعمال مقررات سعی کنیم در مرحله اول شما پایبند باشید.
بیگی تصریح کرد: چیزی یا کسی را به نوجوانمان تحمیل نکنیم؛ بدترین تحمیلی که به نوجوانمان می‌کنیم از او می خواهیم مثل ما باشد یادتان باشد دنیا تغییر کرده و بر اساس این تغییرات روحیات و نیازهای ما هم تغییر کرده است؛ تفاوت‌های موجود در انسان‌ها، بیانگر این نکته است که پدر و مادر باید به فرزندان خود مطابق روحیه، علایق، توانمندی‌ها، استعدادها و ویژگی های فرزند خود رفتار کنند.
بیگی گفت: نوجوان نیاز دارد هویت مشخصی از خود به دست آورد تا بتواند به عنوان فردی مستقل به زندگی‌اش جهت دهد، احساس ارزشمندی کند، از وابستگی‌ها رهایی یابد و بالاخره بتواند برای استقلال مالی، تحصیلی، شغلی، ازدواج و آینده خود برنامه‌ریزی کند؛ کسب هویت به خودی خود امر بزرگی است و نوجوان را با فشارهای گوناگونی روبرو می‌سازد و در این شرایط والدین وظیفه دارند با رعایت اصول برقراری رابطه انسانی، با شکیبایی و بردباری با فرزندنوجوانشان رابطه برقرار کنند و با او مدارا کنند تا فرزندان به سلامت این دوره را پشت سر گذراند و آن را طی کنند.
وی ابراز داشت: مهمترین اصلی که به برقراری رابطه انسانی میان والدین و فرزندان کمک می کند، اصل صداقت یا صادق بودن در گفتار و رفتار است؛ مهمترین اصل در روابط انسانی صداقت است چون قابل درک است و در کنار تمام اصول برقراری رابطه انسانی با کودک و نوجوان، اصل قاطع و جدی بودن مطرح می‌شود، متأسفانه برخی از والدین با فرزندان یا بسیار خشک و رسمی هستند و یا بسیار مهربان و نرم؛ انسان موجودی چند بعدی است و سلامت روانی و جسمانی فرزندان در سایه توجه به نیازهای همه جانبه آن‌ها تأمین می‌شود.
وی تاکید کرد: خانواده محیط اصلی پرورش نوجوان محسوب می‌شود؛ رفتار و کردار اخلاقی و تامین زندگی بدون اضطراب، نوجوان را به سوی تقوا و درستکاری سوق می‌دهد؛ بی‌توجهی و سهل‌انگاری نسبت به تربیت نوجوان و تامین نکردن عشق، توجه، دلسوزی و راهنمایی از طرف والدین، نوجوان را به سوی بی‌بند و باری، نومیدی و عصیانگری می‌برد؛ پاسخ درست به خواهش‌های روانی و تمایلات درونی کودک و نوجوان از اساسی‌ترین مسائل تربیتی است چراکه حضور پویای والدین در کانون خانواده از جنبه تربیتی از اهمیت زیادی برخوردار است.
این روانشناس بادرودی ضمن اشاره به رفتارهای سوء والدین و تاثیرگذاری منفی بر روی نوجوانان و جوانان عضو آن خانواده گفت: بی‌تفاوتی، خونسردی و سکوت دائمی والدین تاثیر منفی بر نوجوان دارد؛ رابطه پویا و فعال والدین نطنزی و نوجوان موجب می‌شود که او بدون ترس و واهمه مسائل خود را با آنان در میان بگذارد و راهنمایی بخواهد.
محمدرضاحیدری کارشناس ارشد نطنزی روانشناسی در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم اظهار داشت: ما باید قبول کنیم که بچه‌ها در دوران نوجوانی و سن بلوغ دیگر نیازی به مراقبت‌های سابق ندارند و اگه بخواهیم همان مراقبت‌های دوران کودکی را ادامه بدیم یعنی داریم به او تکرار و تاکید می‌کنیم که تو کودک هستی و این دقیقا موضوعی است که فرزند ما دارد علیه آن می‌جنگد.
حیدری گفت: جوانان خواستار احترام از سوی پدر و مادر برای استقلال و هویت خود هستند که این ناشی از تفاوت‌های بین دو نسل است و بنابراین والدین بایستی احترام ویژه‌ای به هویت بزرگسال جوان قائل شده و با استفاده از گفت‌وگو درصدد حل مشکلات برآیند.
وی ضمن اشاره به راهکارهایی در راستای ارتباط هرچه بهتر بین دو نسل یعنی والدین و فرزندان نوجوان و جوان آنان تصریح کرد: بهترین راه برقراری ارتباط بین دونسل کمک و مشاوره گرفتن از مشاوران و روانشناس است تا درست ترین راه را درجهت بهبود کیفیت و روابط را به ما نشان دهند.
حجت‌الاسلام سعید رجبی از مربیان تربیتی مدارس بادرود در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم اظهار داشت: دلایل بروز مشکلات والدین و فرزندان نوجوان و جوانشان به عدم آشنایی والدین با ویژگی‌های شخصیتی و روحی و روانی نسل جوان و نوجوان بر می؛گردد به طور مثال یکی از ویژگی‌هایی که در روایات بدان اشاره شده این است که با فرزندان از 14 تا 21 سالگی باید مانند وزیر برخورد شود زیرا فرزند در این دوره احساس استقلال دارد و در درونش غرور و کنجکاوی فراوانی جای گرفته که باید از برخوردی که این این استقلال جوان و نوجوان را خدشه‌دار می‌کند پرهیز شود و امر و نهی‌ها باید به صورت محترمانه و بعضا با کنایه صورت بگیرد.
رجبی به تفاوت دو نسل اشاره کرد و گفت: سبک زندگی در قدیم به یک شکل و بوده و امروزه به شکل و سبکی دیگر؛ امروزه با ورود فناوری های جدید و ارتباطات جمعی پیشرفته و شکل‌گیری فضاهای مجازی، کار را برای مربیان و والدین سخت‌تر کرده لذا بایسته و شایسته است که اولیای تربیت نهایت تلاششان را برای آشنایی با محاسن و معایب فناوری‌های جدید به کار گیرند و فرزندان را با افزایش سواد رسانه در مسیر صحیح تربیتی هدایت کنند زیرا محدویت پاسخ نمی‌دهد و بلکه باید مصونیت به وجود بیاورند.
انتهای پیام/804/ح
