به گزارش "ورزش سه"، شاید خوش‌بین‌ترین آدم‌ها هم، فکر نمی‌کرد که امیر عابدزاده این‌چنین پا در جای پدر بگذارد. برای خیلی‌ها که امیر را در راه‌آهن و پرسپولیس دیده بودند باورِ اینکه او روزی راه خود را از دیگران جدا می‌کند و به یک کشور خارجی می‌رود و به قلب خطر می‌زند بسیار دشوار بود، اما او همه این کارها را انجام داد و مثل یک مسافر شهر غریب حالا به‌جایی رسیده که تمام ایرانی‌ها و بسیاری از علاقه‌مندان به فوتبال در کشور پرتغال او را در قلب خود دارند. گلر جوانی با رفلکس‌های فوق‌العاده، دراپ های دقیق و روحیه ورزشی و سرسختی خاصی که از پدر به ارث برده است. بهانه تازه گفتگوی ما با امیر عابدزاده بعد از آنکه در دیدار مقابل فارنسی درخشید و به‌عنوان بهترین بازیکن زمین انتخاب شد.
این گفتگوی شیرین را بخوانید و کمی بیشتر به فوتبال ایران امیدوار شوید.
امیر جان سلام. خیلی خیلی خوشحالیم از اینکه فرم خیلی خوبت را در پرتغال پیدا کرده‌ای. بعد از یک بازی خیلی خوب با بنفیکا و دیدار مقابل فارنسی که با گلزنی علیپور هم توأم شد.
*سئوال اول در مورد بازی با بنفیکا که یک نمایش ویژه داشتی. فکر میکنم که حتی آن ضربه پنالتی را نیز مانند بازی با پورتو می‌توانستی مهار کنی. شیرجه خوبی زدی ولی این اتفاق رخ نداد. در مورد آن پنالتی، ضربه بازیکن حریف، شیرجه‌ای که زدی و توپی که گل شد، می‌توانی صحبت کنی؟
عابدزاده: در ابتدا خدا رو شکر میکنم بابت عملکردم در مقابل بنفیکا، گرچه به یک برد یا یک مساوی ختم نشد، اما همیشه سعی‌ام بر این بوده که برای تیمم تأثیرگذار باشم و تمام توانم را بگذارم. درباره پنالتی هم به قول خودتان هرچقدر کش آمدم نتوانستم بگیرم، اما به خودم گفتم که دربازی‌های آینده جبران میکنم که همین هم شد و توانستم در دیدار مقابل فارنسی دروازه‌ام را بسته نگه دارم. درباره آن پنالتی بگویم که ضربه‌ای که "والد اشمیت" زد خیلی محکم بود و تا آخرین لحظه هم داشت من را نگاه می‌کرد. یعنی من نمی‌توانستم تصمیم بگیرم. البته والد اشمیت را در بازی با لیگ اروپا آنالیز کرده بودم و با توجه به اینکه پنالتی‌زن اولشان "پیزی" 5 کارت بود می‌دانستم که او به کجا می‌زند، اما تا وقتی من را نگاه می‌کرد نمی‌توانستم شیرجه بروم و در کل نشد توپ را بگیرم. اما در ادامه بازی تمرکزم را حفظ کردم تا به تیم کمک کنم تا در جریان بازی بمانیم، چند موقعیت خیلی خطرناک را هم داشتیم که اگر گل می‌شد یک امتیاز مهم خارج از خانه به دست می‌آوردیم. ولی درمجموع خدا رو شکر که توانستیم بازی بعدی را ببریم.
* در بازی با فارنسی که بهترین بازیکن زمین شدی، فکر میکنم به خاطر تک‌به‌تکی بود که مهار کردی که استایل خروجت از دروازه و توپی که گرفتی، شبیه به نویر بود. دراین‌باره صحبت کن و اصلاً این صحبت‌هایی که طرح کردم درست است؟
عابدزاده: کلاً هر بار که به‌عنوان بهترین بازیکن زمین انتخاب شدم، یکی از دلایلش بسته نگه‌داشتن دروازه بود و یکی دیگر از دلایلش هم به خاطر مهارهای سرنوشت‌ساز بوده است. من فکر میکنم نیمه اول روی یک ارسال کرنر موفق به یک دبل سیو خطرناک شدم. به این صورت که کرنر با برخورد به دستم به تیر اصابت کرد و در برگشت ضربه دوم را از روی خط دروازه درآوردم. فکر میکنم دلیل عمده این انتخاب همین صحنه بود، ضمن اینکه "فارنسی" دقایقی از نیمه اول و همچنین ابتدای نیمه دوم را با حملاتی پردامنه آغاز کردند که خوشبختانه به گل تبدیل نشد. همچنین در این بازی به دلیل اینکه علی علیپور اولین گل خود را به ثمر رساند، این جایزه را تقدیم به او کردم. همچنین یک جایزه دیگر هم که توسط اسپانسر باشگاه به بهترین بازیکن زمین اهدا می‌شود به خود علی تعلق گرفت، که از این بابت خیلی برایش خوشحالم.
* الآن در پرتغال تیم شما وضعیتش هنوز خوب نیست و در پایین جدول است. امروز جلد روزنامه پرتغالی را دیدم که نوشته است ایرانی‌ها فشار را از روی ماریتیمو برداشتند. علت اینکه امسال ماریتیمو در رتبه‌های پایین جدول است، چیه؟ بدشانسی، شرایط کرونا، عدم حضور تماشاگر یا چه چیزی است. لطفاً در این خصوص صحبت کن.
عابدزاده:کلاً اعتقاد زیادی به بدشانسی و خوش‌شانسی ندارم و درباره شرایط کرونا هم که باید بگویم برای همه تیم‌ها وجود دارد. اما درخصوص عدم حضور تماشاگران تا حدی موافقم چراکه ما در یک جزیره هستیم و دربازی‌های خانگی نسبتاً جمعیت زیادی می‌آمد که تا حدی ما از این منظر ضرر کردیم. کلاً وقتی‌که در خانه بازی می‌کنیم، شور هیجان بچه‌ها بیشتر است. فکر میکنم بعد از برد تیم پورتو پیش خودمان گفتیم که وقتی تیم قهرمان را بردیم دیگر تمام‌شده و من معتقدم تا حدی دچار غرور شدیم و مقابل تیم‌های که هم‌سطح خودمان هستند نتیجه نگرفتیم و این مسئله کار ما را سخت کرد. زمانی که چند بازی نتیجه نمی‌گیریم تیم خودبه‌خود تحت‌فشار می‌رود. به‌نوعی برای من اولین بار است که طی مدت حضورم در پرتغال در یک فصل سه مربی عوض کردیم، البته این موضوع در قبال چند تیم دیگر هم انجام شد. امروز باید به‌جای پرداختن به گذشته باید به دنبال راه‌حل برای پیروزی باشیم. خدارا‌شکر توانستیم دربی "مّدِیرا" را با پیروزی پشت سر بگذاریم که این مسئله باعث تقویت روحی همه بازیکنان شد و بعدازآن "فارنسی" را هم شکست دادیم و اگر "بلننزه" را هم ببریم، شرایطمان در جدول خوب می‌شود. فراموش نکنید که ما به علت سکونت در "مّدیرا" هر بازی مجبوریم که دو ساعت پرواز داشته باشیم که سایر تیم‌ها از این نظر مشکلی ندارند. درمجموع هر فصل سختی‌های خودش را دارد که باید از همه این مشکلات درس بگیریم و خودمان را بهترکنیم و من هم سعی کردم به‌جای بهانه‌گیری به دنبال حل مشکلات باشم تا بتوانم به تیمم کمک کنم.
* برای بازی تیم ملی به ایران سفر نکردی که اعلام شد به دلیل قوانین کرونایی و شرایط خاص در آن جزیره‌ای است که ساکن هستی. اصل ماجرای غیبتت در اردوی تیم ملی چه بود؟
عابدزاده: بله اصل موضوع همین بوده است که در رسانه‌ها مطرح شد. نه‌تنها من، بلکه به خیلی از بازیکنان کشورهای دیگر ازجمله قبرس، کامرون، موزامبیک. ... لوکزامبورگ که باید در رقابت‌های مقدماتی جام جهانی حضور می‌یافتند اجازه خروج ندادند. بازیکن اهل لوکزامبورگ حتی بازی حساس مقابل ایتالیا را از دست داد و این طبق قوانینی است که وجود دارد. یعنی اگر بازیکن باید قرنطینه شود باشگاه این حق را دارد که اجازه خروج به بازیکنش را ندهد به‌این‌ترتیب باشگاه به فدراسیون ایران ایمیلی زد و دران یادآور شد که با توجه به چنین قانونی که در فیفا وجود دارد نمی‌توانیم به عابدزاده اجازه خروج بدهیم. البته خدا را شکر میکنم که تیم نمایش خوبی داشت و امیدوارم از بازی‌های بعدی بتوانم تیم ملی را همراهی کنم.
* برای بازی‌های بحرین حتماً در تیم ملی خواهی بود و به‌عنوان یک گلر فیکس ایرانی در یک کشور خارجی، همه به تو امیدوار هستند. درباره حست نسبت به تیم ملی و بازی‌های پیش رو و انرژی که از مردم درباره تیم ملی صحبت کنی. قصد دارم در این خصوص با جزئیات بیشتری صحبت کنی که آیا نباید تیم ملی بیشتر حمایت شود و جو مثبت‌تر شود؟
عابدزاده: درخصوص بحث حمایت از تیم ملی باید به این شکل بگویم که اگر فرض بر آن بگیریم که تیم ملی پدر و مادر و خانواده است و باشگاه‌ها نقش دوست را داشته باشند، مردم ما نسبت به خانواده هرچند ممکن است در پاره‌ای از اوقات سرد شوند، اما همیشه عشقی است که هرگز از بین نمی‌رود. من فکر میکنم هیچوقت یک ایرانی نیست که تیم ملی و یا همان خانواده اش را حمایت نکند، چراکه می دانیم با هم بودن و همدلی باعث خواهد شد که نتایج خوبی بگیریم که همان صعود به جام جهانی است و باعث خوشحالی مردم می شود و من خودم هم به عنوان یک ایرانی، کشورم عشقم است و هر اتفاقی هم که قبلا افتاده باشد مهم نیست و باز هم حمایت می کنم. درباره حسم باید بگویم افتخار می کنم که در تیم ملی ایران هستم و با تمام وجود سعی دارم که خودم را هر چه بیشتر اماده کنم تا برای تیم ملی کشورم مثمرثمر باشم.
* جنگ شما در خط دروازه تیم ملی جالب است. شاید در هیچ دوره ای اینقدر گلر شاخص نداشتیم. اکنون 5 گلر شاخص داریم که همگی می توانند برای تیم ملی به میدان بروند. خودت این رقابت را چگونه می بینی؟ فکر می کنی این مسئله باعث پیشرفت شما می شود؟
عابدزاده: وجود رقیب همواره باعث خواهد شد که تو پیشرفت کنی و بزرگ شوی . آدم باید مثل آب روان باشد و من دائم در تمام ابعاد تمرینی از نظر فکری، بدنی و تمرینات فوتبالی و ... مسائل مختلف دلم می خواهد پیشرفت کنم. من معتقدم نه تنها 5 گلر بلکه تعداد گلر های خوب در ایران خیلی بیشتر از این هاست. من وقتی گلرهای برزیلی را در لیگ پرتغال می بینم که از گذشته همدیگر را می شناسند دردلم آرزو میکنم که ایکاش روزی برسد ما گلرهای ایرانی هم به چنین سطحی در فوتبال برسیم، چون ما توانایی این را داریم. اما ما ایرانی ها همینطوردر حال پیشرفت هستیم و فکر می کنم درآینده لژیونرهای بیشتری را ببینیم. اما در کل بسیار خوشحالم که در زمانه ای‌که این همه استعداد وجود دارد در بین 5 دروازه بان برتر ایران هستم.
* سوالات از تو زیاد است. درباره علی علیپور و گلی که به ثمر رساند صحبت کن. او بالاخره پایش به گلزنی باز شد. شاید بد نباشد که راجع به این مسئله صحبت کنی که زندگی کردن در یک کشور خارجی و خو گرفتن با آن یک مأموریت سختی است. یک بازیکن برای موفقیت در این شرایط، باید به چه مسائلی اهمیت بدهد؟
عابدزاده: شما باید دائم در حال پیشرفت باشید و کلمه‌ای که آن را دوست دارم استمرار است و باورهای جدیدی است که باید شکل دهید. خوشبختانه علی هم از چنین خصوصیتی برخوردار است. او دیر به تیم اضافه شد و مهاجمان دیگر پیش از او گلزنی کرده بودند و علی نیاز داشت افکارش را جدید کند و منتظر فرصت باشد و حالا این اتفاق خوب برای او رخ داده و گلزنی کرده و من شک ندارم اگر بتواند به همین شکل دائم افکارش را مثبت‌تر کند و سبک جدید زندگی خود را ادامه می‌تواند خیلی مثمر ثمر باشد، چون یک بازیکن بسیار جنگنده است. من خودم تمام ضربه‌های دروازه را روی سر او می‌انداختم، چون می‌دانستم هیچ‌کسی نمی‌تواند روی سر او ضربه بزند. برای همین خوشحالم برای او، چون از کیفیت و استعدادش آگاهم و شک ندارم این گلزنی ادامه خواهد یافت.
