علی داودی در گفتوگو با ایسنا درباره وضعیت مصدومیت خود پیش از حضور در مسابقات قهرمانی آسیا ۲۰۲۱ بیان کرد: زمانی که از اردو و مسابقات اهواز برگشتم، بلافاصله تمرینم را شروع کردم. بعد از ۱۰ روز احساس درد در زانو داشتم اما به آن بی توجهی کردم. اردوی تیم ملی که آغاز شد، هر دو زانوی من درد گرفت و مقداری ملتهب شد. با انجام فیزیوتراپی وضعیتم بهتر شده است اما شدت درد آن به گونه ای بود که در هفته، دو روز بیشتر نتوانستم تمرین کنم و این مساله باعث شد از شرایط آمادگی کامل دور شوم. البته تا مسابقه هنوز کمی وقت هست تا بتوانم به حدی از آمادگی برسم که بتوانم برای مدال طلا رقابت کنم.
داودی در پاسخ به این پرسش که در مسابقه اهواز رکورد مجموع ۴۵۱ کیلوگرم را ثبت کرد و در قهرمانی آسیا هم قرار است این رکورد را تکرار کند یا خیر، تصریح کرد: فکر نمی کنم. البته از لحاظ شرایط قدرتی و فیزیکی مشکلی ندارم اما قبل از المپیک است و می خواهم با احتیاط جلو بروم. از طرفی مسابقات گزینشی المپیک من کامل شده است و نیازی هم ندارم که بخواهم فشار زیادی وارد کنم.
ملی پوش فوق سنگین ایران در مورد اینکه قرار است تا المپیک به چه رکوردهایی برسد، گفت: معلوم نیست. با روندی که تالاخادزه دارد باید مدال طلا را به او داد و برای نقره برنامه ریزی دارم. در باد این هم نمی خوابم که کسب مدال نقره رکورد های کمتری می خواهد و اگر خدا خواست و به المپیک رفتم، قطعا با آمادگی کامل شرکت می کنم. من در تمرینات ۲۰۷ یک ضرب و ۲۵۶ در دوضرب زده ام و در مسابقات لیگ هم رقابت آنچنانی نداشتم که وزنه بیشتری بزنم. بنابراین برای مدال نقره المپیک هر کسی بیاید فکر می کنم بتوانم رقابت کنم و رقیب دست و پابسته ای نیستم.
او در مورد رکوردشکنی مجدد تالاخادزه در قهرمانی اروپا و اینکه فکر می کند کار وزنه بردارانی چون او برای رسیدن به این رکورد ها سخت تر شده است یا خیر تصریح کرد: تالاخادزه وزنه های خیلی خوبی زد. خیلی ها این مساله را گفته اند که کار برای وزنه برداران بعدی سختتر می شود اما من و تالاخادزه شش، هفت سال فاصله سنی داریم. من تازه ۲۲ ساله شده ام و برنامه ریزی بلند مدت دارم و بنابراین برنامه افزایش رکورد را برای سال های آینده دارم و حتی می خواهم بیشتر هم بزنم.
داودی در پاسخ به پرسش دیگری مبنی بر اینکه فکر می کند با گرفتن مدال المپیک در سن ۲۲ سالگی روند زندگی ورزشیاش تغییر زیادی داشته باشد؟ تاکید کرد: من از رده نوجوانان که مدال گرفتم مراعات کردم که از مسیرم خارج نشوم. بعد از المپیک هم هدفم این است که مسیر زندگی ام را حرفه ای تر کنم و دنبال این نیستم که در تمرینات کوتاهی کنم یا کم کاری داشته باشم. بعد از المپیک، مسابقات جهانی و بازی های آسیایی را پیش رو دارم و انگیزه ام بیشتر می شود تا خیلی جدی تر از قبل به کارم ادامه بدهم.
انتهای پیام