به گزارش خبرنگار مهر، تیم‌های فوتبال دنیا از اعم بزرگ و کوچک، یکی از ابزارهایی که برای بزرگی کردن به آن نیاز دارند، بازیکن یا بازیکنانی با کاریزمای بالای رهبری دیگر همبازیان خود است.
آبی پوشان در گذشته‌های دور و نزدیک همواره یک تا چند بازیکن با این خصوصیات در اختیار داشتند که این نفرات می‌توانستند حداقل خطی که در آن بازی می‌کنند تا حداکثر کل نفرات زمین را تحت تاثیر خود قرار داده و عصای دست مربی در داخل زمین باشند. این نوع بازیکنان «کاپیتان صفت» بوده و یک کاپیتانِ درون دارند که حتی بدون بستن بازوبند کاپیتانی، در مستطیل سبز کارایی فراوانی دارند.
در گذشته‌های نه خیلی دور نفراتی محمود فکری، علیرضا منصوریان، مثل فرهاد مجیدی، مجتبی جباری، جواد نکونام، سید مهدی رحمتی، خسرو حیدری، سرور جباروف، امید ابراهیمی و پژمان منتظری بازیکنانی بودند که دارای چنین صفات و خصوصیاتی بودند و حضور آنها در زمین شخصیت و اعتماد به نفس تیمی آبی پوشان را افزایش می‌داد و می‌توانست ابزار مهمی برای موفقیت‌های این تیم باشد.
آخرین نسل از این نفرات، پژمان منتظری و امید ابراهیمی بودند که بعد از پایان فصل هجدهم استقلال را به مقصد لیگ ستارگان ترک کردند؛ بعد از آن وریا غفوری به همراه علی کریمی تا حدودی چنین شرایطی را به صورت نسبی در استقلال پیدا کردند و در این فصل که کریمی هم از این تیم جدا شد، وریا غفوری به تنهایی این مسئولیت بزرگ را بر دوش دارد و نزدیک‌ترین بازیکن به این شرایط، شاید با کمی ارفاق رشید مظاهری، سنگربان این تیم است که نخستین فصل حضورش در جمع آبی پوشان را تجربه می‌کند.
استقلال تیم بزرگی است و بر اساس یک قانون نانوشته، تیم‌های بزرگ برای بزرگی کردن به بازیکن بزرگ، مربی بزرگ، مردان و تفکرات بزرگ و البته به بودجه‌های بزرگ نیاز دارد.
فرهاد مجیدی که هدایت آبی پوشان را بر عهده دارد، بازیکنان خوبی در اختیار دارد که این بازیکنان می‌توانند ابزار موفقیت او را چه در رقابتهای داخلی و چه در رقابتهای آسیایی فراهم کنند، اما آنچه مشهود است در جمع این بازیکنان توانمند به جز غفوری، بازیکن دیگری با قدرت راهبری یکی مثل پژمان منتظری یا امید ابراهیمی به چشم نمی‌خورد؛ شاید وریا غفوری که امروز کاپیتان آبی پوشان است، نیاز داشته باشد لااقل یکی دو بازیکن بزرگ دیگر با این شرایط در کنار او باشند.
شاید برای استقلالی‌ها خالی از لطف نباشد حالا که از یک سو قرارداد این دو بازیکن باتجربه با تیم‌های قطری شان به پایان رسیده و از یک سوی دیگر حضور آنها می‌تواند ضریب تجربه، اطمینان و شخصیت را در این تیم بالا ببرد، نیم نگاهی بازگشت ابراهیمی و منتظری به تیم شان داشته باشند. اتفاقی که شاید خیلی هم دور از دسترس نباشد.
