خبرگزاری مهر - گروه استان‌ها - احمد خواجه حسنی*: از هزاره‌های قبل از میلاد تا به امروز رفاه اجتماعی از شاخص‌های کیفی زندگی جوامع انسانی به شمار می‌آید.
در بررسی ابعاد و شاخص‌های توسعه انسانی و اجتماعی نیل به توسعه پایدار، نحوه و چگونگی ارائه خدمات بهداشتی، درمانی اصلی اجتناب ناپذیر است و مقوله سلامت چه از منظر فردی و هم از نظر جمعی، مهمترین جنبه از مسائل حیات اجتماعی است.
سهولت دسترسی به حداقل امکانات بهداشتی و درمانی از حقوق اولیه شهروندی است و این مهم در زمره خدمات اصلی است که حسب قانون اساسی دولت موظف به تأمین و فراهم نمودن آن است.
وحدتیه بیست سال پیش و قبل از استقرار شهرداری بزرگترین روستای استان بوشهر به شمار می‌رفت و اکنون با جمعیتی قریب به ۲۰ هزار نفر با احتساب قصبه و روستاهای اطراف، از عدم توازن در توزیع شاخص‌های بهداشتی و درمانی در عذاب جمعی است به نحوی که مردم شهر از دسترسی به حداقل امکانات کمّی و کیفی در حوزه خدمات بهداشتی و درمانی در رنج و ریاضت هستند.
با مداقه و سنجه‌ای در حوزه سلامت شهر وحدتیه به آسانی درخواهیم یافت که نسبت توزیع امکانات به توزیع جمعیتی اسفناک و تأسف بار است.
در شهر ما نحوه ارائه خدمات و دسترسی به پزشک از اصل موضوع فاجعه بارتر است. به اغلب احتمال عملکرد بهداری فعلی در مراجعات روزمره همشهریان و ساکنین روستاهای اطراف در وقت اداری چندان رضایت بخش و خوشایند جامعه هدف نیست و اگر فرد بیماری در زمانی خارج از وقت تعریف شده به این درمانگاه رجوع نماید یحتمل به نحوی از انحاء با بی مهری مواجه خواهند شد و این ناهنجاری از عدم تمایل پزشکان به خدمت در مناطق کم برخوردار و محروم و عدم مسئولیت پذیری اینان منبعث می‌شود که ناچار دانشجویان محترم فارغ التحصیل پزشکی عمومی و کم تجربه را با ابلاغ خدمت به اینگونه مناطق محروم مجبور می‌کنند.
فقدان دسترسی شهروندان به پزشک متخصص از جمله متخصص زنان و زایمان از جمله معضلات دیگر در این حوزه است. اینجا صحبت از یک عارضه فردی نیست بلکه مصائبی جمعی را شاهدیم که مدتهاست گریبانگیر این مردم فهیم و فخیم است.
بر کسی پوشیده نیست که وجود رفاه اجتماعی در هر جامعه، یکی از مهمترین شاخص‌های توسعه یافتگی آن جامعه به شمار می‌رود و اگر از دو بعدِ بهره مندی از خدمات بهداشتی درمانی و سلامت اجتماعی و فردی به مقوله سلامت نگریسته شود، روشن خواهد شد که هدف نهایی نظام سلامت هر کشوری فارغ از نوع نظام سیاسی حاکم، ارتقای سلامت مردم و برقراری عدالت بهداشتی در میان آنان است که برآیند این مهم موجبات رضایت اجتماعی جامعه هدف را محقق خواهد ساخت، حال محل سوال دارد که چرا با گذشت سال‌های مدیدی از ساخت خانه بهداشت به عنوان تنها مرکز خدمات دهی شهری با کثرت نفوس، شوربختانه تغییر و تحولاتی نیل به بهبودیِ وضعیت حاصل نشده است؟
معدودی از شهروندان با انگیزه و دلیل دسترسی به امکانات و خدمات بهداشتی و درمانی مناسب، ناچار به ترک وحدتیه و مهاجرت به شهرهای دیگر شده‌اند و با تداوم این رویکرد غیر متعارف زین پس نیز مهاجرت خواهند کرد.
برخی از فرزندان وحدتیه ای که بنا به ملاحظات شغلی در خارج از شهر زندگی می‌کنند و مناصب و مسئولیت‌های قابلی دارند قادر خواهند بود با تعصب و اراده جمعی از بار این مشکلات کاسته و اگر تعلق خاطری به زادگاه خود دارند نسبت به مصائب جمعی همشهریان درمانده احساس مسئولیت نموده و فریادرس همشهریان خود باشند و نسبت به مقوله بهداشت و درمان چاره اندیشی کنند.
بر اساس بند دوم سیاست‌های کلی سلامت، ابلاغی مقام معظم رهبری مدظله العالی مبنی بر روزآمد نمودن برنامه‌های بهداشتی و درمانی اما امروزه روز، ضعف ساختاری و امکانات نسبی به انضمام چالش‌های پیرامونی خدمات بهداشتی، درمانی شهر وحدتیه در سطح یک محله دور افتاده و صعب العبور می‌کند و این در حالی است که شهر وحدتیه تنها شهر نفت خیز شهرستان دشتستان بزرگ با برخورداری از وضعیت ژئواکونومی، سرشار از منابع غنی انسانی، موجودیت زمین‌های حاصلخیز کشاورزی و تعدد و تکثر گونه‌های نخیلات، خود را به شهری اقتصادی و درآمد زا در استان عرضه داشته است.
معضلات و نارسایی‌های مورد بحث باعث شده تا ذهن مردم عموماً با مشکلات بهداشتی درمانی مواجه باشد و مردم با درگیری ذهنی و چالش‌هایی که با آن دست و پنجه نرم می‌کنند در روزمرگی‌هاشان قادر به ایجاد نشاط و لذت اجتماعی نخواهند بود و تداوم این رویه منجر به فاجعه‌ای جمعی خواهد شد.
نشاط اجتماعی از مهمترین نشانه‌های سلامت و بهداشت جامعه است و هرچه شاخص‌های بهداشتی و درمانی بهبود یابند بدون تردید، امید به زندگی روند افزایشی را در پی خواهد گرفت.
از هر چه بگذریم از عدم ایفای مسئولیت‌های اجتماعی شرکت نفت نرگسی در وحدتیه نمی‌توان گذشت! چرا که شرکت نفت نرگسی در راستای تحقق مسئولیت اجتماعی این شرکت، با عنایت به درآمد هنگفتی که از شهر وحدتیه عایدش می‌شود تنها آلایندگی‌های محیطی و زیست محیطی را برای مردمان وحدتیه به ارمغان آورده است.
آیا زمان آن فرا نرسیده که در راستای تحقق مسؤلیت اجتماعی خود به جهت محرومیت زدایی، سرمایه گذاری در بخش بهداشت و درمان را در دستور کار قرار دهند؟
به یقین توسعه متوازن نظام سلامت در استان بوشهر مستلزم بازنگری در تخصیص منابع و امکانات بهداشتی و درمانی و ارتقا کیفی خدمات در شهرهای کمتر برخوردار و پر جمعیتی به مثابه وحدتیه است و امید دارم با عنایت ویژه و تدابیر خردمندانه نماینده شهرستان دشتستان در مجلس شورای اسلامی و هم افزایی مجمع نمایندگان استان بوشهر، مردم بردبار و مهربان وحدتیه با مجد و عظمت، شاهد و ناظر تحول و دگرگونی در بخش بهداشت و درمان شهر باشند.
* فعال اجتماعی
