به گزارش خبرگزاری فارس، سیدعلی اکبر حیدری در ابتدای صحبت‌هایش گفت: اصالتا تفرشی هستم اما در محله شاپور تهران (وحدت اسلامی) زندگی می کردیم بعدا آمدیم به امیریه. آن زمان شاپور هم مهد قهرمانان بزرگی چون عباس زندی، غلام زندی، محمدابراهیم سیف پور و... بود. اینها وقتی در مسابقه ای مدال می‌گرفتند همه محل چراغانی می‌شد و این انگیزه ای برای من شد که در باشگاه فردوسی ثبت نام کنم. کارم را زیر نظر محمود ملاقاسمی که از قهرمانان المپیک بود شروع کردم و یک سال زیر نظرش بودم که گفت حالا دیگر باید باشگاهت را عوض کنی که بدنت شلاق بخورد و گفت برو باشگاه پولاد. آنجا تمام قهرمانان خوب و حتی شادروان تختی تمرین می کردند. من هم آنجا ثبت نام کردم و زیر نظر حاج عبدالحسین فعلی کارم را ادامه دادم.
وی به اشتباهاتی که در گذشته در مورد کاهش وزن غیراصولی کشتی گیران اتفاق می‌افتاد، ادامه داد: متاسفانه آن موقع مثل الان نبود و ما به جای سونای امروزی، در خزینه حمام وزن کم می‌کردیم. من لااقل 8 کیلو کم می‌کردم و بعد کشتی می‌گرفتم و این خیلی مبارزه کردن را برایم سخت می‌کرد.
این قهرمان سابق کشتی المپیک در مورد اینکه چرا با وجود شایستگی به مدال برنز المپیک اکتفا کرد، گفت: شاید برخی ایراد بگیرند که چرا دارم از مربی‌ام ایراد می‌گیرم، اما متاسفانه مربیان تیم ملی در زمان ما توضیحی در مورد شرایط مسابقه نمی‌دادند. من در المپیک 1964 توکیو واقعا نمی‌دانستم این مسابقات چقدر اهمیت دارد، به ما فقط می‌گفتند برو با فلانی کشتی بگیر اما مربیانِ امروز ما که خودشان از قهرمانان بزرگ و تحصیل کرده هستند از بدو ورود کشتی گیر به او هر آن چیزی که لازم است را گوشزد می‌کنند. ولی ما آن زمان فقط منتظر بودیم که اسم مان را بخوانند و برای کشتی گرفتن روی تشک برویم. کشتی 12 دقیقه بود. هم اولین کشتی‌ام بود و هم اولین صحنه بزرگی که پیش روی خودم می دیدم. در همان مبارزه اول با نیازمحمد پاکستانی مساوی کردم، او کشتی گیر بسیار خوبی بود که در تهران با خجسته و خدابنده کشتی گرفته بود ولی من از او خوبتر بودم و باید او را می بردم اما مساوی شدیم.
وی که میهمان برنامه دایره طلایی بود با اشاره به شکستش مقابل یوشیدای ژاپنی درحالی که تا ثانیه‌های آخر از او پیش بود، ادامه داد: وقتی به حریف ژاپنی رسیدم، مربیان حتی نگفتند این را ببری طلا می‌گیری چون همه را برده بودم. کشتی 5-3 به نفع من بود و از من زیر گرفت. خواستم کشتی را اداره کنم چون فقط 15 ثانیه مانده بود مسابقه تمام شود، داور به مربیان اشاره کرده بود که شما در خطر افتادید، اما من این را نمی‌دیدم و فکر می کردم دارم مسابقه را اداره می کنم. اگر مربی به من گفته بود برگرد و خاک شو، فقط یک نمره از دست می‌دادم و مسابقه 4-5 به نفع من می شد ولی وقتی داور می خواست دست کشتی گیر برنده را بالا ببرد، درحالیکه خودم هم تا نصفه دستم را بالا برده بودم، دیدم دست کشتی گیر ژاپنی را بالا برد و او 6-5 برنده شده است و طلا را به این شکل از دست دادم.
وی غلامرضا محمدی و حسن رحیمی را کشتی گیر مورد علاقه اش در این سال ها عنوان کرد و گفت: اگر باز هم قرار به انتخاب بود، کشتی را انتخاب می کردم اما اشتباهاتی را که در کشتی مرتکب شدم را دیگر تکرار نمی کردم.
علی اکبر حیدری برگزاری لیگ برتر در این شرایط کرونا را مثبت ارزیابی کرد و ادامه داد: برگزاری این لیگ حسن های زیادی داشت و باید از دبیر تشکر کرد که توانست مجوز برگزاری لیگ را آن هم در شرایطی که به خاطر کرونا نه اردو داشتیم و نه کشتی گیران توانسته بودند تمرین خوبی انجام دهند، بگیرد.
دارنده مدال های طلای جام های معتبری چون تفلیس تاکید کرد که تنها در دوره ریاست محمدرضا طالقانی و محمدرضا یزدانی خرم از او به عنوان مدرس استفاده شده است و با ذکر خاطره ای از جهان پهلوان تختی، خاطرنشان کرد: باعث افتخار من بود که در معیت تختی در اردوهایی زیادی بودیم. یادم هست در المپیک توکیو، اگر تختی احمد آییک را می برد، هم تیم ما اول می شد و هم خودش مدال می گرفت. ظهر که آمدیم برای صرف غذا، سرپرست هر تیمی که می آمد به عباس زندی تبریک می گفت چون همه کشتی گیران ما با نفراتی مسابقه داشتند که راحت آنها را شکست می دادند، اما باخت تختی روحیه تیم را خراب کرد چون او همیشه از نظر روحی به بچه‌ها انگیزه می داد و شکست تختی آنقدر سنگین بود که تیم ما را از اولی به پنجم رساند.
انتهای پیام/
