به گزارش خبرگزاری تسنیم، سیدعلی اکبر حیدری که میهمان برنامه این هفته دایره طلایی بود، در ابتدای صحبت‌هایش گفت: اصالتاً تفرشی هستم، اما در محله شاپور تهران (وحدت اسلامی) زندگی می‌کردیم و بعدا به امیریه آمدیم. آن زمان شاپور هم مهد قهرمانان بزرگی چون عباس زندی، غلام زندی، محمدابراهیم سیف‌پور و... بود. اینها وقتی در مسابقه‌ای مدال می‌گرفتند، همه محل چراغانی می‌شد و این انگیزه‌ای برای من شد که در باشگاه فردوسی ثبت‌نام کنم. کارم را زیر نظر محمود ملاقاسمی که از قهرمانان المپیک بود، شروع کردم و یک سال زیر نظرش بودم که گفت حالا دیگر باید باشگاهت را عوض کنی که بدنت شلاق بخورد و گفت برو باشگاه پولاد. آنجا تمام قهرمانان خوب و حتی شادروان تختی تمرین می‌کردند. من هم آنجا ثبت‌نام کردم و زیر نظر حاج عبدالحسین فعلی کارم را ادامه دادم.
وی به اشتباهاتی که در گذشته در مورد کاهش وزن غیراصولی کشتی‌گیران اتفاق می‌افتاد، اشاره کرد و ادامه داد: متاسفانه آن موقع مثل الان نبود و ما به جای سونای امروزی، در خزینه حمام وزن کم می‌کردیم. من حداقل 8 کیلو کم می‌کردم و بعد کشتی می‌گرفتم و این خیلی مبارزه کردن را برایم سخت می‌کرد.
این مدال‌آور سابق کشتی المپیک در پاسخ به این سوال که چرا با وجود شایستگی به مدال برنز المپیک اکتفا کرد؟ گفت: شاید برخی ایراد بگیرند که چرا دارم از مربی‌ام ایراد می‌گیرم، اما متاسفانه مربیان تیم ملی در زمان ما توضیحی در مورد شرایط مسابقه نمی‌دادند. من در المپیک 1964 توکیو واقعا نمی‌دانستم این مسابقات چقدر اهمیت دارد. به ما فقط می‌گفتند برو با فلانی کشتی بگیر، اما مربیانِ امروز ما که خودشان از قهرمانان بزرگ و تحصیل کرده هستند، از بدو ورود کشتی‌گیر به او هر آن چیزی که لازم است را گوشزد می‌کنند. ما آن زمان فقط منتظر بودیم که اسم‌مان را بخوانند و برای کشتی گرفتن روی تشک برویم. کشتی 12 دقیقه بود. هم اولین کشتی‌ام بود و هم اولین صحنه بزرگی که پیش روی خودم می‌دیدم. در همان مبارزه اول با نیازمحمد پاکستانی مساوی کردم. او کشتی‌گیر بسیار خوبی بود که در تهران با خجسته و خدابنده کشتی گرفته بود، ولی من از او بهتر بودم و باید او را می‌بردم، اما مساوی شدیم.
حیدری با اشاره به شکستش مقابل یوشیدای ژاپنی درحالیکه تا ثانیه‌های پایانی از او پیش بود، ادامه داد: وقتی به حریف ژاپنی رسیدم، مربیان حتی نگفتند این حریف را شکست بدهم، طلا می‌گیرم، چون همه را برده بودم. کشتی 5 بر 3 به نفع من بود و یوشیدا از من زیر گرفت. خواستم کشتی را اداره کنم، چون فقط 15 ثانیه مانده بود که مسابقه تمام شود. داور به مربیان اشاره کرده بود که شما در خطر افتادید، اما من این را نمی‌دیدم و فکر می‌کردم در حال اداره کردن مسابقه هستم. اگر مربی به من گفته بود برگردم و خاک شوم، فقط یک نمره از دست می‌دادم و مسابقه 5 بر 4 به نفع من می‌شد، ولی وقتی داور می‌خواست دست کشتی گیر برنده را بالا ببرد، درحالیکه خودم هم تا نصفه دستم را بالا برده بودم، دیدم دست کشتی‌گیر ژاپنی را بالا برد و او 6 بر 5 برنده شده است و طلا را به این شکل از دست دادم.
وی غلامرضا محمدی و حسن رحیمی را کشتی‌گیران مورد علاقه‌اش در این سال‌ها نام برد و گفت: اگر باز هم قرار به انتخاب بود، کشتی را انتخاب می‌کردم، اما اشتباهاتی را که در کشتی مرتکب شدم را دیگر تکرار نمی‌کردم.
حیدری برگزاری لیگ برتر در این شرایط کرونا را مثبت ارزیابی کرد و اظهار داشت: برگزاری این لیگ حسن‌های زیادی داشت و باید از علیرضا دبیر تشکر کرد که توانست مجوز برگزاری لیگ را آن هم در شرایطی که به خاطر کرونا نه اردو داشتیم و نه کشتی‌گیران توانسته بودند تمرین خوبی انجام بدهند، بگیرد.
دارنده مدال طلا در جام‌های معتبری همچون تفلیس تاکید کرد که تنها در دوره ریاست محمدرضا طالقانی و محمدرضا یزدانی خرم از او به عنوان مدرس استفاده شده است و با ذکر خاطره‌ای از جهان پهلوان تختی، خاطرنشان کرد: باعث افتخار من بود که در کنار تختی در اردوهایی زیادی بودیم. یادم هست در المپیک توکیو، اگر تختی مقابل احمد آییک پیروز می‌شد، هم تیم ما اول می‌شد و هم خودش مدال می‌گرفت. ظهر که آمدیم برای صرف غذا، سرپرست هر تیمی که می‌آمد، به عباس زندی تبریک می‌گفت، چون همه کشتی‌گیران ما با نفراتی مسابقه داشتند که راحت آنها را شکست می‌دادند، اما باخت تختی روحیه تیم را خراب کرد، چون او همیشه از نظر روحی به بچه‌ها انگیزه می‌داد و شکست تختی آنقدر سنگین بود که تیم ما را از اولی به پنجم رساند.
جدیدترین خبرها و تحلیل‌های ایران و جهان را در کانال تلگرامی تسنیم بخوانید. (کلیک کنید)
جدیدترین خبرها و تحلیل‌های ایران و جهان را در کانال اینستاگرامی تسنیم بخوانید. (کلیک کنید)
انتهای پیام/
