قفل آمد و آن کلید با ماست

این پرونده خبرآنلاین، پیشکشی ست به مناسبت روز پنجم « ماه » خواندن «او».

شنیدی این روایت را که آل الله فرموده اند:
« هر شب ماه رمضان، خداوند سه بار ندا می دهد:  آیا کسی هست که از من درخواستی و دعایی بکند؟
آیا کسی هم سراغ من بیاید و به من رجوع بکند که من او را بپذیرم؟
از من درخواست عفو و غفران بکند تا او را بیامرزم و عفوش کنم؟» این ها همه تعبیر روایات است.

رسول الله (ص) می‌فرماید: «ای مردم، ماه خدا با برکت و رحمت و آمرزش به شما روی آورده است؛ ماهی که نزد خدا بهترین ماه‌ها، روزهایش بهترین روزها، شب‌هایش بهترین شب‌ها و اوقاتش بهترین اوقات است»

| مولانا:
آمد رمضان و عید با ماست
قفل آمد و آن کلید با ماست

آمد رمضان به خدمت دل
وان کش که دل آفرید با ماست

وعده پروردگار حق است. این ماه با برکات مادی و معنوی روی به سوی بندگان می‌آورد و هر کس گوی سبقت را از دیگران برباید، بیش از سایرین به این رحمت دست خواهد یافت. کسی که قدر لحظه لحظه این ماه را بداند بیش از دیگران می‌تواند به غفران الهی دست یابد. خداوند وعده بخشایش بی‌حد و حصر و فزونی ثواب اعمال را به بندگانش داده است. حال باید دید چه کسی این فرصت بزرگ را مغتنم می‌شمارد.

خداوند در این ماه پرفضیلت سفره ضیافتی به وسعت عالم پهن کرده است و تمام مردم اعم از فقیر و غنی، جوان و پیر، عرب و عجم بی‌هیچ تفاوتی دعوت گشته‌اند. خداوند در این ماه بندگان را با برکات مادی و معنوی سیرابشان می‌کند. از همین روست که بندگان مخلص خداوند همواره چشم به راه این ماه هستند و از خدا می‌خواهند توفیق صائم واقعی بودن را نصیبشان گرداند.
این است که صدا می زنی: اللّٰهُمَّ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِینَ ( دعای روز پنجم ماه مبارک رمضان)

«در روایتی از امام‌صادق (ع) داریم که حضرت فرمود: «إِنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِی کُلِّ لَیلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ عِنْدَ الْإِفْطَارِ سَبْعِینَ أَلْفَ‏ أَلْفِ‏ عَتِیقٍ‏ مِنَ النَّارِ کُلٌّ قَدِ اسْتَوْجَبَ النَّارَ»؛ خداوند در هر شب از ماه رمضان هنگام افطار، هفتاد هزار هزار کسانی را که مستوجب جهنم و آتش‏‌اند، از آتش نجات می‏‌دهد.» این خصوصیت ماه رمضان است.

| ابوسعید ابوالخیر:
باز آ باز آ هر آنچه هستی باز آ
گر کافر و گبر و بت‌پرستی باز آ

این درگه ما درگه نومیدی نیست
صد بار اگر توبه شکستی باز آ

کدام روزه تو را بالا می برد؟
روزه ای که ما را از گناه و شهوت و خودخواهی باز داد،
روزه ای که از آن، فقط رنج و درد تشنگی، عایدمان نشود،
روزه ای که همراه عطش و گرسنگی، چشم و گوشمان از گناه، دست و پایمان از معصیت، نیّت و اراده مان از آلودگی و شرّ و بدی و قلبمان از بدخواهی و حسد و کینه مصون باشد،
زبانمان، به گفتن ناروا نچرخد، چشممان، به گناه و حرام ننگرد،
قدرتمان، در راه باطل، به کار گرفته نشود.[ روایت امام صادق ع در بحارالانوار، ج ۹۶، ص ۲۹۲.]

از خدا بخواهیم که «روزه» ما را در این ماه، روزه «روزه داران واقعی» قرار دهد.

| فیض کاشانی:
منم فاسد توئی اصلاح فاسد
منم عصیان و غفرانم توئی تو

منم هر بد توئی هر نیک و نیکی
کنم گر نیکی احسانم توئی تو

/6262