به گزارش ایسنا، امروز 22 آذر ماه سالروز تولد رسول صدرعاملی است که اگرچه فعالیت‌های اجتماعی خود را در اوایل جوانی با خبرنگاری آغاز کرد، اما بعدها به فیلمسازی تبدیل شد که آثار مهم و ماندگاری را در سینمای ایران خلق کرده است.
او وقتی در سال‌های منتهی به انقلاب اسلامی مشغول تحصیل در رشته جامعه شناسی در فرانسه بود، از سوی سردبیر روزنامه اطلاعات تلگرافی دریافت می‌کند با این مضمون که برای تهیه خبر و گزارش به پاریس برود، چون امام خمینی (ره) در آن شهر بود. کار او به عنوان تنها خبرنگار و عکاس در آن مقطع سه ماه طول می‌کشد و بعد با پرواز ایرفرانس همراه با رهبر انقلاب به ایران برمی‌گردد و بعد از چند ماه هم درگیر ساخت فیلم «خون‌بارش» به همراه امیر قویدل می‌شود.
صدرعاملی بعدها فیلمسازی را جدی‌تر دنبال می‌کند و فیلم‌هایی را در پرونده کاری‌اش ثبت می‌کند که بیشتر موضوع‌هایی اجتماعی دارند مثل «دختری با کفشهای کتانی» و «من ترانه 15 سال دارم».
او زمانی دراین باره گفته است: «اگر خستگی آزاردهنده‌ای درون خودم حس می‌کنم بابت این است که همه آرمان‌های سه دهه قبل، رویاها و آرزوهایی که شخصا برای آن‌ها خیلی هزینه دادم هیچ کدام به سرانجام نرسید. وظیفه سینمایی اجتماعی این است که سیاه‌نمایی کند، در آرمانی‌ترین جوامع بگردد تا یک لکه پیدا کند، حتی لکه کوچک و آن را بزرگ کند تا همه ببینند که جامعه روز به روز مطلوب‌تر شود.»
کارگردان فیلم‌های «گل‌های داودی» و «پاییزان» درباره «دختری با کفشهای کتانی» که آن را پس از چند سال وقفه نسبت به فیلم قبلی خود ساخت، گفته است: بعد از ۶ سال بیکاری که اطرافم خلوت شد و ادم‌ها از کنارم رفتند، باعث شد لحن عوض شود. من با وفاداری به همان دانش ژورنالیسم به سینما نزدیک‌تر شدم، یعنی ژورنالیسم را سینما کردم در حالی که در فیلم‌های قبلی بیشتر وجه خبری و مستند غالب است.
از اواسط مونتاژ «دختری با کفشهای کتانی» هم ایده «ترانه...» آمد. می‌خواستم یک دختر مقاوم و ایستا جلوی مشکلات داشته باشم که در تقابل با مشکلات جامعه قرار می‌گیرد، به نظر می‌آمد که یک دروغ بزرگ باشد ولی واقعا شد.»
صدرعاملی این نگاه خود را علاوه بر کارگردانی در تهیه‌کنندگی هم ادامه داد و سال قبل فیلم «شنای پروانه» را با کارگردانی محمد کارت جلوی دوربین برد؛ فیلمی که جایزه بهترین فیلم از نگاه تماشاگران را از جشنواره فجر گرفت.
البته «شنای پروانه» یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های امسال تلقی می‌شد ولی با شیوع کرونا همه چیز تغییر کرد. دست‌اندرکاران این فیلم تصمیم گرفتند تابستان امسال
آن را همزمان با بازگشایی سینماها پس از چهار ماه تعطیلی اکران کنند ولی طبق گفته خودش، عوامل متعددی مثل همراهی نکردن صدا و سیما و شهرداری در تبلیغ سینما و فیلم منجر به این شد که پس از سه هفته صدرعاملی از اکران فیلم انصراف دهد.
انتهای پیام
