به گزارش روز یکشنبه ایرنا از روزنامه انگلیسی زبان « اس سی ام پی » هنگ کنگ، در یک مطالعه که طی سال ۲۰۱۹ در مجله « پولوس وان » منتشر شد رقمی حدود ۷۰ میلیون کودک در کشورهای جنوب شرق آسیا از سوی والدین خود ترک شدند که بیشتر آنها در مناطق روستایی زندگی می کردند. در این گزارش آمده است این کودکان اغلب مشکلات رفتاری و رشدی داشتند.
براساس پروژه ای درباره « سلامت کودک و والدین مهاجر در کشورهای آسیای جنوب شرقی » که در دانشگاه ملی سنگاپور انجام شد، گفته شده این مسئله فراتر از کشور خاصی است و در کشورهای آسیای جنوب شرقی از جمله اندونزی و فیلیپین هم شایع شده است. به خصوص که این موضوع تقریبا در میان زنان متاهل رایج شده که برای پیدا کردن کارهایی نظیر کارهای خانگی و نظافت به کشورهایی مانند هنگ کنگ و سنگاپور مهاجرت می کنند.
براساس نظرسنجی جامعی که در سال ۲۰۱۹ انجام شد، ویتنام با ۵۸۰ هزار نفر از شهروندانش که در کشورهای خارجی مشغول کار هستند مسئله مشابهی را تجربه می کند. در ویتنام بیش از ۶ میلیون و ۴۰۰ هزار نفر یعنی حدود ۶.۷ درصد از جمعیت این کشور مهاجرند.
همچنین در یک مطالعه که از طرف یونیسف ( صندوق کودکان ملل متحد ) در سال ۲۰۱۸ انجام شد، به تاثیرات مهمی پرداخته شده که بر روی کودکان ویتنامی رها شده بر جای مانده است. در سال ۲۰۱۵ در ویتنام براساس نظرسنجی که با مشارکت دفتر آمار این کشور انجام شد مشکل مسکن به عنوان اصلی ترین مسئله در صدر فهرست گزارش شده است. مشکلات پیدا کردن کار و دست و پنجه نرم کردن با محیط جدید هم از مشکلات دیگر بودند. در این گزارش آمده است حدود ۴۰.۵ درصد از مهاجران داخلی در مقایسه با ۱۵.۹ درصد غیرمهاجران در فضاهای ۴ تا ۱۰ متری زندگی می کنند.
این گزارش می افزاید: در یک مطالعه که سال ۲۰۱۵ در مجله « سوشال ساینس اند مدیسن » منتشر شد، مشخص شد هنگامی که کودکان رها می شوند و والدین شان آنها را ترک می کنند، تنها کودکان و پدر و مادرشان نیستند که تحت تاثیر این اتفاق قرار می گیرند بلکه کسانی که از بچه ها مراقبت می‌کنند که عموما مسن هستند نیز سطوح بالاتری از افسردگی، تنهایی، اضطراب و استرس را تجربه می‌کنند.
براساس گزارش بانک جهانی در سال ۲۰۱۷، بیش از ۹ میلیون نفر تبعه اندونزی در کشورهایی از جمله مالزی، هنگ کنگ، تایوان و عربستان سعودی کار می‌کردند که به گزارش « سازمان جهانی کار » سه چهارم آنها کارهای غیرقانونی دارند و در این میان ۷۰ درصد آنان را زنان تشکیل می دهند. لازم به ذکر است در دوران همه گیری ویروس کرونا کودکان مهاجران اندونزی بسیار آسیب پذیر شدند زیرا والدینشان با از دست دادن شغل و اخراج از کشورهایی که برای کار به آنجا رفته بودند مواجه شدند. همچنین گزارش « سازمان حمایت و اقامت کارگران مهاجر اندونزی » حاکی است حدود ۱۷۶ هزار کارگر مهاجر تبعه اندونزی در پی آغاز این همه گیری به کشورشان بازگشتند.
برپایه مطالعه دیگری که در سال ۲۰۱۸ در مجله « دِ لنست » درباره کودکان رها شده و بزرگسالان با درآمدهای پایین یا متوسط منتشر شد، آنها بیشتر از اضطراب، افسردگی، افکار مربوط به خودکشی، مسائل تجاوز و اختلالات رشد رنج می برند.
در پایان این گزارش از قول سخنگوی یونیسف آمده است: « معلمان، تامین کنندگان بخش سلامت و بهداشت و پرستاران در این مناطق باید برای فراهم کردن پشتیبانی و حمایت عاطفی و روانی چنین کودکانی آموزش ببینند و دولت ها هم باید سیاست های مهاجرتی که اجازه می دهد خانواده ها با هم سفر کنند را در نظر بگیرند. »
