پس از بازگشت به آمریکا وارد دانشگاه داکوتای جنوبی شد و سردبیری یک نشریه دانشگاهی با نام «وولانته» را بر عهده گرفت. او بورسیه تحصیلی فری اسپریت (آزاداندیش) ال نوهارت را نیز بنیان گذاشت که به دانش‌آموزانی اعطا می‌شود که رویکرد آزاداندیشانه داشته و در پی شغلی در زمینه روزنامه‌نگاری هستند.
نوهارت همراه با هم‌دانشگاهی خود بیل پورتر نشریه هفتگی «سوداک اسپرتز» را تاسیس کرد اما به‌رغم مقبولیت اولیه یک سال بعد این نشریه ورشکسته شد و نوهارت ۵۰ هزار دلار زیان کرد. پس از آن وی به «میامی هرالد» پیوست و در آنجا معاون سردبیر این نشریه شد. در ۱۹۶۰ «نشریات زنجیره‌ای نایت» که مالک هرالد بود وی را به دیترویت فری پرس فرستاد اما سه سال بعد از این موسسه بیرون آمد و به دفتر کمپانی رسانه‌ای گانت در راچستر نیویورک پیوست. نوهارت در آنجا سرپرستی روزنامه این موسسه یعنی «دموکرات‌اند کرونیکل» را بر عهده گرفت. در ۱۹۶۶ سرپرستی «گرانت فلوریدا» به وی واگذار شد. نوهارت در کوکو واقع در فلوریدا روزنامه «تودی» را بنیان نهاد؛ نشریه‌ای که در نهایت به «فلوریدا تودی» تغییرنام داد. وی سپس در راس هیات امنای «گرانت» قرار گرفت و در ۱۹۷۳ جانشین میلر رئیس سابق این موسسه شد. با کمک وی گرانت بزرگ‌ترین بنگاه روزنامه‌نگاری در آمریکا شد و با مدیریت وی این کمپانی ۱۴۵۰ درصد توسعه یافت. در ۱۹۷۹ گرانت مالک ۷۸ روزنامه و ۲۱ هفته‌نامه، هفت شبکه تلویزیونی، بیش از دوازده ایستگاه رادیویی، موسسات آگهی بازرگانی و نیز بنگاه پژوهشی «لویس هریس‌اند اسوشیتس» شد.
نوهارت در ۱۹۸۲ یواسای تودی را تاسیس کرد که از مارس ۲۰۱۳ از نظر تعداد مخاطبان در آمریکا رتبه سوم را در اختیار دارد. او در ۱۹۸۸ به پاس تاسیس این روزنامه «جایزه والتر کرانکایت برای سرآمدی در روزنامه‌نگاری» را از آن خود کرد. او در ۶۵ سالگی در ۱۹۸۹ از گرانت کناره‌گیری کرد اما پس از آن نیز با نگارش یک ستون هفتگی با نام «پلین تاک» تا آگوست ۲۰۱۰ همچنان به روزنامه‌نگاری حرفه‌ای ادامه داد. پس از بازنشستگی وی همچنان ریاست هیات‌مدیره بنیاد گرانت را بر عهده داشت؛ بنیادی که از سوی فرانک گرانت، موسس نشریات زنجیره‌ای موسوم به همین نام تاسیس شده بود. نوهارت نام این بنیاد را به فروم آزادی تغییر داد و تا زمان مرگش ریاست آن را بر عهده داشت. او در ۱۹ آوریل ۲۰۱۳ در کوکوبیچ فلوریدا درگذشت.
