به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ با توجه به اینکه جذب گردشگر خارجی در دسته اهداف کلان کشوری قرار گرفته و چند سالی است برنامه‌ریزی‌های اصلی برای دستیابی به این مهم متمرکز شده است باید عناصر جذب گردشگران خارجی بررسی و موانع آن برطرف شود.
شیوع کرونا به صورت موقتی مانع از تحقق این اهداف شده است اما در عین حال بهترین زمان برای تأمین زیرساختهای عینی و فکری برای جذب گردشگر خارجی بود که وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی کمترین استفاده را از این زمان کرد!
در واقع این زمان می‌توانست صرف فعالیتهای تبلیغاتی برای جذب گردشگر خارجی و اصلاح تصورات نادرست گردشگران خارجی نسبت به ایران شود.
این خلا وزارت گردشگری توسط گردشگران خارجی جبران شده است و تورلیدرها و به اصطلاح گردشگران ریسک‌پذیر با سفر به ایران، خودشان اقدام به معرفی کشور کرده و تصورات اشتباهی که نسبت به ایران وجود دارد را از بین می‌برند!
البته اقدام مثبتی که وزارت میراث فرهنگی و گردشگری در این مدت انجام داد استفاده از پتانسیل اینفلوئنسرهای خارجی برای معرفی بهتر ایران و جذب گردشگر خارجی با این واسطه بود، که البته در این حد باقی ماند. در ادامه نمونه ای از تناقض تصورات گردشگران خارجی نسبت به امنیت ایران را مشاهده می‌کنید. علی‌رغم فضاسازی‌ها علیه امنیت ایران گردشگران خارجی اعتقاد دیگری دارند.
امنیت، یکی از کلیدی‌ترین عناصر جذب گردشگر بین‌المللی محسوب می‌شود و به دلیل اینکه ایران به لحاظ جغرافیایی و مختصات تاریخی پتانسیل بالایی در جذب گردشگر دارد و صنعت گردشگری می‌تواند یکی از بی‌دردسرترین راه‌های درآمدزایی و ارز‌آوری باشد؛ پروژه ایران‌هراسی در دستور کار دشمنان کشور قرار گرفته است.
البته امنیت را نباید به مفاهیم رایج از امنیت خلاصه کرد. امنیت دامنه گسترده‌تری دارد و شامل امنیت سیاسی، اقتصادی، سلامت، فرهنگی و ابعاد دیگری از امنیت می‌شود.
امنیت اقتصادی وقتی تأمین می‌شود که یک گردشگر بتواند به میزان هزینه‌ای که می‌کند ارزش افزوده دریافت کند. با توجه به پایین بودن ارزش پول ملی کشورمان، گردشگران خارجی به راحتی امنیت اقتصادی خواهند داشت و در واقع سفر به ایران برایشان یک سفر ارزان و راحت تلقی می‌شود همچنین برای تأمین امنیت اقتصادی گردشگر باید بتواند به راحتی پول خود را به پول محلی تبدیل کند و با توجه به علاقه مردم به پول خارجی در کشور این موضوع هم حل شده است.
بعد امنیتی دیگر، امنیت سلامت است و وقتی تأمین می‌شود که گردشگران نسبت به وضعیت بهداشت و عدم شیوع بیماری خاصی در آن مقصد مطمئن باشند. که در حال حاضر و با توجه به شیوع ویروس کرونا این امنیت است که زیر سوال رفته و مانع از توسعه گردشگری در جهان شده است.
عناصر دیگر امنیتی هم به صورت بدیهی قابل تعریف است که شامل امنیت در تردد توسط وسایل حمل و نقل عمومی، امنیت نسبت به حمله سارقان و دزدیده شدن اموال مسافران، امنیت فرهنگی به معنای احترام گذاشتن به عقاید مذهبی و دینی گردشگران و برخورد مناسب با آنهاست. که از این بابت هم مشکلی وجود نداشته و گردشگران خارجی که به ایران سفر کرده‌اند خودشان تلاش داشتند تصورات غلط نسبت به این مقصد گردشگری را از بین ببرند.
در نهایت موضوع به امنیت سیاسی می‌رسد و با توجه به اینکه ایران در منطقه‌ای قرار دارد که حملات تروریستی در آن زیاد اتفاق می‌افتد، این امنیت اهمیت زیادی پیدا می‌کند.
جدیدترین گزارش موسسه اقتصاد و صلح (IEP) درباره شاخص جهانی تروریسم نشان می دهد، افغانستان رتبه اول را در شاخص جهانی تروریسم در لیست 135 کشور جهان به خود اختصاص داده و عراق در رتبه دوم و نیجریه در رتبه سوم این لیست قرار دارد. دو کشور افغانستان و عراق در همسایگی ایران قرار دارند و همین موضوع تصور جهانی را نسبت به امنیت در کشور خدشه‌دار کرده است.
این تصور در حالی توسط رسانه‌ها و محتواسازان غربی ایجاد شده که ایران با امتیاز کلی 4٫157 و 7 پله بهبود در سال 2020 نسبت به سال قبل در رتبه 46 جهانی قرار گرفته است.
شاخص جهانی تروریسم 2020
بهبود رتبه ایران در حالی است که در کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا نظر به شکست داعش و بوکوحرام ما شاهد بهبود وضعیت آماری از نظر تلفات و مجروحین انسانی و خسارات مالی بوده و روند کاهشی را نسبت به چند سال گذشته داشته است.
در واقع شاخص جهانی تروریسم به بررسی و محاسبه چهار عامل تعداد حوادث تروریستی، تعداد افراد کشته شده ضمن حوادث تروریستی، تعداد مصدومان ناشی از حوادث تروریستی و مجموع آسیب و خسارات وارد شده به اموال عمومی و دولتی ناشی از حوادث تروریستی در کشورهای مختلف جهان پرداخته و آنها را بر حسب شدت تاثیرپذیری از تروریسم رتبه‌بندی می‌کند.
به عبارت دیگر این شاخص در تلاش است به طور روشمند جایگاه هر کشور را بر اساس فعالیت‌ها و حمله‌های تروریستی صورت گرفته در سال رتبه‌بندی کند. بر این اساس هر کشور بر اساس امتیازی که بین 0 تا 10 دریافت می‌کند، رتبه‌بندی می‌شود. 10 بیشترین تاثیرپذیری و 0 کمترین تاثیرپذیری از تروریسم را نشان می‌دهد.
این شاخص هر ساله توسط موسسه اقتصاد و صلح بر اساس داده‌های پایگاه داده تروریسم جهانی گزارش می‌شود. داده‌های پایگاه داده نیز توسط انجمن ملی برای مطالعه و پاسخ به تروریسم تحت نظارت دانشگاه مریلند ارائه می‌شود. این شاخص 163 کشور و 99٫7 درصد جامعه جهانی را پوشش می‌دهد.
بدترین رتبه در بین 163 کشور مورد بررسی در سال 2020 به ترتیب متعلق به افغانستان، عراق، نیجریه، سوریه، سومالی، یمن، پاکستان، هند، کنگو و فیلیپین است. همینطور در میان کشورهایی که کمترین تاثیر را از تروریسم پذیرفته اند کشورهایی چون امارات، سنگاپور، کره شمالی، پرتغال، موریس، ایسلند، کوبا، رومانی و بوتان به چشم می‌خورند.
انتهای پیام/
