پیش از تعطیلی سالن‌های نمایش به دلیل شیوع ویروس کرونا در سال ۹۸، اجرای طولانی مدت نمایش لانچر به معرفی گروهی از بازیگران مستعد انجامید که مهمترین آنها امیر نوروزی بود. طبیعی بود که بازیگران لانچر به عنوان یکی از مهمترین اجراهای سال ۹۸ دیده شوند.
نوروزی خوش اقبال بود که پس از لانچر برای بازی در دو فیلم انتخاب شد و فرصت پیدا کرد تا مسیری که آغاز کرده بود به بهترین شکل ادامه دهد. نمایش فیلم‌های مامان آرش انیسی و مصلحت حسین ترابی در سی و نهمین جشنواره فیلم فجر، باعث توجه به او شد و در نهایت نامزدی دریافت سیمرغ بلورین را برایش به ارمغان آورد. در کنار این دو فیلم، چند ماه است سریال می‌خواهم زنده بمانم شهرام شاه‌حسینی با مجموعه‌ای از بهترین بازی‌ها در شبکه نمایش خانگی توزیع می‌شود و امیر نوروزی بازیگر یکی از نقش‌های مهم این سریال پرستاره است.
نوروزی در فیلم مامان نقشی پررنگ‌تر از مصلحت و می‌خواهم زنده بمانم دارد. فریدون، جوانی است که می‌خواهد تشکیل خانواده بدهد اما وسواس‌های مادرش رویا افشار مانع این اتفاق است. در فضای رئال فیلم، بازی او در عین حال که واقعی و پخته است، فراز و فرودهای شخصیت را به درستی بازتاب می‌دهد. رابطه فریدون با مادرش، برادر و خانواده همسرش، انعکاسی از وضعیت غریبی است که در آن گرفتار شده و تلاش می‌کند آن را عادی جلوه بدهد. صدای پخته و تسلط او بر نقش، باعث شده فریدون که یکی از شخصیت‌های مکمل است به اندازه شخصیت اصلی (مادر) دیده شود. نوروزی به اندازه بازی می‌کند و می‌داند بدون این که تصنعی به نظر برسد دیده شود. مامان خیلی زود او را به نامزدی سیمرغ بلورین رساند و نامش را در کنار مهمترین بازیگران سی و نهمین جشنواره فیلم فجر ثبت کرد.
در می‌خواهم زنده بمانم شخصیت فرخی پیچیده بوده و آهسته آهسته برای تماشاگر، جذاب شده است. در بازی شخصیت‌ها برای کسب قدرت و منافع، فرخی قرار است نماد وظیفه‌شناسی و صداقت باشد. در قسمت‌های نخستین سریال، تقابل او و بهمن دشتی (مهران احمدی) به نفع دشتی تمام می‌شد، اما آهسته آهسته نقش فرخی بیشتر و اهمیتش مضاعف شد. نوروزی بر اساس فیلمنامه، کارکرد موثرتری در پیشبرد درام پیدا کرد و البته جنس بازی و صدای گرمش، این بار هم باعث شد مثل «مامان» فراتر از یک نقش مکمل باشد و توجه تماشاگر را جلب کند.
در سال‌های اخیر، بازیگران بسیاری از تئاتر به سینما آمده‌اند که مهمترین آنها نوید محمدزاده، هوتن شکیبا و بهرام افشاری هستند. امیر نوروزی پدیده سال ۹۸ است که اگر کرونا نبود، خوش اقبالی و دیده شدنش، با سر و صدای بیشتری همراه می شد. تا این جای کار هم، تماشاگر از دیدن بازی او که عمیق و بدون تصنع است لذت می‌برد. او در مامان نمادی از نسل امروز است، سرگشته و درک نشده. در می‌خواهم زنده بمانم جوانی انقلابی است که در دل جامعه آرمانگرای دهه شصت و هفتاد، زندگی می‌کند و می‌خواهد علیه روابط و فساد موجود کاری انجام بدهد. آنهایی که فرصت دیدن این دو کار مهم کارنامه او را دارند، متوجه توانایی او شده‌اند. بازی نوروزی در مامان و می‌خواهم زنده بمانم رئال اما دو جنس متفاوت دارد و مهارت او همین بازی شبیه به زندگی است.
اکران عمومی مامان (محصول مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی) که در سی و نهمین جشنواره فیلم فجر مورد توجه قرار گرفت، به دیده شدن این بازیگر تازه کشف شده سینمای ایران بیشتر کمک خواهد کرد. به نظر می‌رسد در روزهای پیش رو، بیشتر از امیر نوروزی بشنویم.
