یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که تجربه ضربه مغزی هر قدر هم خفیف باشد، می‌تواند خطر سکته را افزایش دهد.
به گزارش ایسنا و به نقل از فیلی‌ویس، بیمارانی که از ضربه مغزی تروماتیک حتی یک ضربه مغزی خفیف رنج می‌برند، در چهار ماه نخست پس از آسیب، با بیشترین میزان خطر سکته رو به رو هستند اما یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که این خطر در این افراد، تا پنج سال بیشتر از بقیه مردم باقی می‌ماند.
آسیب‌های مغزی تروماتیک که عملکرد طبیعی مغز را مختل می‌کنند، در بسیاری از موقعیت‌ها از جمله سقوط، تصادف خودرو و برخورد هنگام ورزش رخ می‌دهند.
بیش از ۲۳ میلیون بزرگسال آمریکایی که ۴۰ سال به بالا هستند، سابقه وارد شدن آسیب به سر و ضربه مغزی را دارند. سقوط، شایع‌ترین دلیل این موضوع است. به گزارش "مرکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا" (CDC)، مرگ و میر در اثر آسیب ناشی از سقوط، از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۷، ۱۷ درصد افزایش داشته است. میزان مرگ و میر مرتبط با سقوط، در افراد ۷۵ سال به بالا، از همه بیشتر بوده است.
آسیب مغزی، خطر ابتلا به بیماری‌های عصبی مانند فراموشی، پارکینسون و صرع را افزایش می‌دهد. پژوهشگران "دانشگاه پنسیلوانیا" (Penn State) در جدیدترین بررسی خود نشان داده‌اند که تنها یک ضربه سر می‌تواند خطر ابتلا به زوال عقل را تا ۲۵ سال بعد افزایش دهد.
بررسی‌ها نشان داده‌اند که آسیب مغزی تروماتیک، یک عامل خطر مستقل برای سکته به شمار می‌رود. پژوهش جدید "دانشگاه بیرمنگام" (University of Birmingham)، نخستین بررسی گسترده در مورد خطر سکته مغزی پس از آن است.
پژوهشگران دریافتند که بیماران مبتلا به آسیب مغزی تروماتیک در مقایسه با بیمارانی که چنین آسیبی را تجربه نکرده‌اند، ۸۶ درصد بیشتر در معرض خطر سکته مغزی قرار دارند.
به گفته پژوهشگران، خطر سکته مغزی بدون توجه به شدت آسیب افزایش می‌یابد. این بدان معناست که حتی یک ضربه مغزی خفیف هم می‌تواند خطر سکته مغزی را افزایش دهد. اگرچه میزان خطر در چهار ماه نخست پس از آسیب بیشتر است اما سطح آن به مدت پنج سال همچنان بالا می‌ماند.
استفاده از داروهای ضد انعقاد مانند "VKAs" و "استاتین‌ها" (statins) می‌تواند خطر سکته پس از آن مغزی را کاهش دهد.
"گریس ترنر" (Grace Turner)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: پژوهش ما شواهدی را ارائه می‌کند که ارتباط میان کاهش خطر سکته پس از آسیب را با مصرف داروهای پیشگیری از سکته مانند VKAs و استاتین‌ها نشان می‌دهد.
وی افزود: پژوهش‌های بیشتری باید صورت بگیرند تا کارآیی داروهای پیشگیری از سکته را پس از آسیب مغزی تروماتیک نشان دهند و پزشکان را راهنمایی کنند تا تصمیم‌های درمانی بهتری بگیرند.
پژوهشگران خاطرنشان کردند: بیماران و ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی باید بدانند که برخی از داروهای ضد افسردگی نیز با افزایش خطر سکته مغزی پس از آسیب مغزی تروماتیک در ارتباط است.
ترنر ادامه داد: همان گونه که پژوهش ما نشان می‌دهد، بیماران مبتلا به آسیب مغزی تروماتیک باید از امکان افزایش خطر سکته مغزی و افزایش خطر آن در چهار ماه نخست پس از آسیب آگاه شوند. این یک دوره مهم برای آموزش بیماران و مراقبان آنها به شمار می‌رود تا در مورد سکته و نشانه‌های آن یاد بگیرند.
وی افزود: این دوره چهار ماهه باید توسط پزشکان برای به کار بردن داروهای پیشگیری از سکته مغزی و توصیه‌های مربوط به سبک زندگی مورد استفاده قرار بگیرد تا خطر بیش از اندازه سکته مغزی پس از ضربه مغزی تروماتیک را کاهش دهد.
تغییر در سبک زندگی برای کاهش خطر سکته مغزی، کنترل فشار خون، قند خون، سطح طبیعی کلسترول و حفظ وزن مناسب به واسطه رژیم غذایی و ورزش کردن را شامل می‌شود.
این پژوهش، در "International Journal of Stroke" به چاپ رسید.
